مشکلات محله ای مانع توسعه در روستای ورجوی نشود؛ مسئولین راه‌حلی برای توسعه همه جانبه و پایدار پیدا کنند.

با افزایش مطالبات و مشکلات مردم ورجوی از وضعیت حاکم در این روستای 3500 نفره به نظر می‌رسد هنوز روند توسعه‌پایدار در این روستا آغاز نشده و درخواست‌های مردمی در سطح حل مشکلات و معضلات سطح پائین و محله ای (از جمله: جمع‌آوری سگ‌های‌ولگرد، جمع آوری زباله‌های محلات، حل خاموشی چراغ‌های برق معابر و بلوار مراغه ورجوی، ساماندهی وضعیت حمل و نقل عمومی، نبود امنیت از دست سارقان اموال مردم در خانه باغ‌ها و ... ) باقیمانده است.

درخواست هایی که می توانست با عبور از مشکلات سطح پائین و پیش پا افتاده به مطالبات جدی و اساسی برای رشد و توسعه همه جانبه ورجوی ختم شود. این حق طبیعی هر شهروند شهری و روستایی است که از خدمات عمومی و اجتماعی بهره عادلانه ببرد و در ابتدائی ترین مسائل خود دست به دامان مسئولین امر نشود! تا چه اندازه می توان و باید حل یک معضل و یا یک مشکل اجتماعی را پیگیری کرد!

صحت این ادعا مشکلات و معضلاتی هستند که در طی چند سال اخیر از طرف اهالی شریف روستای ورجوی و از طریق رسانه های اجتماعی به گوش مسئولین شهر و روستا رسانده شده است اما آن چه که در عمل و میدان اتفاق افتاده واقعیتی است که در انظار عمومی قابل مشاهده است؛

تبدیل شدن مسائل ساده عمومی به مشکلات و معضلات اجتماعی، انعکاس مطالبات محله ای در سطح رسانه های استانی، شهری و روستایی علی الخصوص در پایگاه خبری ورجوی، پیگیری های مکرر و بی سرانجام مطالبات و خاک خوردن درخواست ها در آرشیو جلسات و پایگاه های خبری نمونه ای از بی تفاوتی ها یا مدیریت های سوء در برابر درخواست‌ها و مشکلات مردمی است که انتظار می‌رفت پیش از این مورد توجه قرار گرفته و با انعکاس‌هایِ خبریِ حداقلی در زمینه این معضلات و مشکلات، «عملِ اثربخش و اقدام به موقع مسئولین امر» انتظارات عمومی را در حد توسعه همه جانبه برای این روستای دارای ظرفیت های مادی و انسانی و نیز ظرفیت های تولیدی، گردشگری و فرهنگی بالا می بُرد.

بر اساس این حدیث یا مثل معروف که «النّاسُ عَلی دین مُلوکِهِم» آیا نباید شروع توسعه را برای یک جامعه شهری و روستایی از کیفیت و نحوه برنامه ریزی و سیاست گذاری و نیز از اقدام و عمل مسئولین آن جامعه دانست؟! تا مردم نیز با تأسی از آن اقدام و عمل مسئولین یا برنامه ها و سیاست های خط مشی گذاری شده، اقدام متقابل به مشارکت و همراهی کنند؟

#توسعه به معنای بهبود کیفیت زندگی و افزایش رفاه اجتماعی، اقتصادی و محیطی در جوامع مختلف است. این فرآیند شامل تغییرات مثبت در زیرساخت‌ها، اقتصاد، آموزش، بهداشت و فرهنگ است که به ارتقای سطح زندگی افراد کمک می‌کند. #توسعه _روستایی به عنوان بخشی از توسعه کلی، به بهبود شرایط زندگی در #مناطق_روستایی و افزایش توانمندی‌های اقتصادی و اجتماعی روستاییان اشاره دارد. این فرآیند نه تنها به افزایش درآمد و بهبود معیشت کشاورزان کمک می‌کند، بلکه به #حفظ_فرهنگ و #هویت_روستایی نیز اهمیت می‌دهد.

توسعه روستایی ابعاد مختلفی دارد که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

#توسعه‌اقتصادی: ایجاد فرصت‌های شغلی و افزایش درآمد از طریق بهبود کشاورزی، صنایع دستی و گردشگری.

#توسعه‌اجتماعی: تقویت نهادهای اجتماعی و افزایش مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌های محلی.

#توسعه‌آموزشی: ارتقاء سطح آموزش و مهارت‌های فنی و حرفه‌ای برای افزایش توانمندی‌های فردی و اجتماعی.

#توسعه‌بهداشتی: بهبود خدمات بهداشتی و درمانی و افزایش دسترسی به آب سالم و بهداشت محیط.

#توسعه‌محیط زیستی: حفاظت از منابع طبیعی و توسعه پایدار با تأکید بر حفظ اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی.

در توسعه روستایی، مسئولین و مردم هر کدام نقش مهمی دارند. مسئولین باید با #برنامه‌ریزی‌های دقیق و تأمین منابع مالی و فنی، زیرساخت‌های لازم را فراهم کنند و سیاست‌های حمایتی را اجرا نمایند. از سوی دیگر، مردم نیز با مشارکت فعال در فرآیندهای توسعه، ارائه نظرات و نیازهای خود، و همکاری با نهادهای دولتی می‌توانند به بهبود شرایط زندگی در روستاها کمک کنند. این همکاری دو سویه می‌تواند به تحقق توسعه پایدار و مؤثر در مناطق روستایی منجر شود.

توسعه روستایی نه تنها به بهبود زندگی روستاییان کمک می‌کند، بلکه به رشد کلی کشور نیز می‌انجامد و به ایجاد تعادل بین مناطق شهری و روستایی کمک می‌کند.

مسئولین منطقه ما باید با شناخت، اولویت بندی و تحلیل نیازهای محلی و شناسایی چالش‌های موجود بر سر راه آینده، و نگاهی بر اهمّ و مهم مشکلات و معضلات و چرائی پائین بودن سطح مطالبات مردم ورجوی تا این اندازه که در رسانه های مختلف محلی و منطقه ای منعکس می‌شود، برنامه‌های اساسی و توسعه‌ای را طراحی کنند که به واقعیت‌های محلی امروز، نیازهای آتی و شایستگی هایی که باید بدان ها رسید پاسخ دهند. آیا در آینده مسئله اساسی این روستا، جمع آوری سگ های ولگرد و یا رفع خاموشی محلات و ... باقی خواهد ماند! امروز چه باید خواست تا فردا بدان رسید؟!

این برنامه‌ها باید شامل استراتژی‌هایی برای بهبود زیرساخت‌ها، بهداشت، آموزش، توانمندسازی و اقتصاد محلی باشد. آیا با این سطح از مشکلات و معضلات پیش پا افتاده و محله ای، که از یک روستای دارای پیشینه تاریخی و فرهنگی قوی با انسان هایی فرهیخته و باسواد که منعکس می‌شود، می‌توان انتظار داشت مراحل و روند توسعه برای این روستای پر ظرفیت شروع شود!؟

و کلام آخر اینکه مسئولین در کنار برنامه ریزی و سیاست گذاری، جذب اعتبار و تامین منابع مالی و ایجاد زیرساخت ها، مسئله مهم «آموزش و توانمندسازی» مردم شریف روستای ما را برای کسب مهارت های لازم جزء اساسی ترین مؤلفه های توسعه در روستای ورجوی قرار دهند. فارغ از نگاه سیاسی به عملکرد های مسئولین در دوره های خدمتی مختلف، به این سوال نیز باید پاسخ داد که آموزش و توانمندسازی مردم علی الخصوص مردم روستای ما در گزارش های عملکرد مسئولین و نهادها تاکنون از چه جایگاهی برخوردار بوده است؟ بعید نیست که اگر شفافیت در گزارش های مالی سالانه نیز رعایت می‌شد، میزان هزینه‌کردها به آموزش های عمومی مردمی و توانمندسازی های افراد جامعه و اهمیت آموزش در بودجه های سالانه براحتی دست‌یافتنی تر بود.

عمل اثربخش و اقدام به موقع مسئولین ما برای حل مشکلات مردم، در کنار برنامه ریزی و سیاست گذاری های مختلف می بایست سطح مطالبات و درخواست های عمومی مردم را در حد مطالبه‌ های جدی برای توسعه روستای ورجوی رشد داده و بالا ببرد و به سرانجامی نیک برای حفظ فرهنگ، آداب و رسوم و هویت محلی‌‌مان برساند. پرواضح است که این امر می‌تواند به تقویت انسجام اجتماعی و ایجاد یک جامعه پایدار و متحد در روستای ورجوی نیز کمک کند.

4 دیماه 1403

هادی رستمی آذر ورجوی