📖 #سخن_هیئت_تحریریه :

🌹 #اهالی_شریف_و_شهید_پرور_ورجوی، مستحضر هستید که از مورخه 5 آبان 1395، هیئت تحریریه پایگاه خبری ورجوی، در راستای افزایش سطح #آگاهی_عمومی و نیز #فرهنگ_سازی در جهت افزایش مشارکت اهالی در انتخابات روستای ورجوی، پاره ای از مطالب مرتبط پیرامون اهمیت، ضرورت و قوانین شوراهای اسلامی روستایی را تا امروز ارائه نموده است، که این روند انشاءالله در هفته های آتی نیز ادامه خواهد داشت.

✍️ بنابراین با توجه به اینکه در آستانه ی پنجمین دوره ی انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا قرار داریم شاید به نظر برسد که هفته های پرچالش و بحثی را نیز در پیش داشته باشیم. ولی سوای از اهمیت و ضرورت شرکت در انتخابات و پرداختن به مسائل جاری و انتخاباتی، ارائه مطالب و موضوعات فوق در پایگاه خبری تحلیلی ورجوی، همچنان با هدف #روشنگری (تنویر افکار عمومی) فعالیت های فرهنگی خود را دنبال میکند. پس #همه_باید_بدانند که این شیوه ارائه مطالب به هیچ وجه اهداف دیگری را دنبال نکرده و نخواهد کرد. اما خوب،  #این_طبیعت_یک_رسانه_است که رسالت خود را در مسیر خواست ملت قرار دهد و خواسته ها، نیازها، مشکلات، معضلات، و کم کاری های برخی از مسئولین امر را در شرایط ناچاری، در معرض #قضاوت_افکار_عمومی قرار دهد. پس #گفتن_حقایق_اجتماعی که شاید افرادی را به #زحمت_اجرا بیاندازد نباید احدی را دلخور و ناراحت کند.

🖊 چرا که اساسا در یک محیط کوچک روستایی هر گونه بیان مشکلات اجتماعی که در برهه ای از زمان و در پی #انباشت_بی_توجهی های مسئولین، شاید به معضلات فراگیری نیز تبدیل شده باشند، به یکی از مسئولین امر بر خواهد گشت و یا  #بر_خواهد_خورد. اما این به هیچ وجه بدان معنا نخواهد بود که این تصور در اذهان عمومی بوجود بیاید و در #محل_اجتماعات_اهالی_شریف_ورجوی مورد گفتمان قرار بگیرد که ما (یعنی قشری از جوانان روشنفکر ورجوی و یا حتی عموم اهالی ورجوی) #خدای_نکرده در پی جبهه گیری با افرادی باشیم که از خانواده بزرگ روستایمان محسوب می شوند و #از_خود_ما_هستند !

🖋اما خوب، به هر حال انتقاد از وضع موجود و بیان معضلات اجتماعی فراگیر در روستای ورجوی، حق طبیعی #این_مردم_شهید_پرور هست. و به نظر ما #اهالی_روستای_ورجوی، حق دارند که از مشکلات گریبان گیر و روزمره خود که ظاهراً سال هاست راه حلی برای رفع آنها پیدا نمی شود، انتقاد کنند. و اکنون که اجتماعی تشکیل نمی شود تا راه حلی پیدا شود، فضای مجازی و خبررسان های مختلف اینترنتی که در دسترس اکثریت قریب به اتفاق اهالی شریف ورجوی قرار گرفته است، شاید یکی از مناسب ترین این بستر ها در زمان حاضر بوده باشد. پس بنابراین این تصور کاذب نباید در اذهان عمومی نقش ببندد که ما ( یعنی #انجمن_روشنفکران_جوان_ورجوی) قصد رقابت با زید یا عمرو را داریم. در حالی که هدف عمده ما نزدیک شدن به بازوی اجرایی  #این_روستای_از_نظر_افتاده_است و متقابلا این بازوی اجرایی نیز  #بایستی به پایگاه خبری تحلیلی ورجوی از این منظر نگاه کنند.

✍️ پس با این حال،  #همچنان_قلم_به_دست_میگیریم و برای  #آبادی_روستای_شهیدان و  #آگاهی_مردم_شریف_ورجوی، خواست این مردم عزیز را مینویسیم. و یک بار دیگر این سوال را که سال هاست ذهنمان را مشغول کرده، مرور می کنیم : در این شرایط فعلی اگر چنانچه هر یک از #شهدای_روستای_ورجوی، با آن روحیه ی از خودگذشتگی و مسئولیت پذیری، در قید حیات دنیوی و در این محیط روستایی بودند، چه روش و سبکی را برای از میان برداشتن مشکلات و حل معضلات اجتماعی اتخاذ می کردند؟

#هیئت_تحریریه_ی_پایگاه_خبری_تحلیلی_ورجوی (25 اسفند 1395)

______________________
حقوق مطبوعات ماده 3:‌ «مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم و مسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و به اطلاع عموم برسانند.» ایرنا

📖 گذری بر مهم ترین مطالب پایگاه خبری تحلیلی ورجوی در سال 1395؛

#بخش_اول

💠روستای تاریخی فرهنگی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/3
💠استاد حیدر عباسی ورجوی از مفاخر آذربایجان؛ https://t.me/varjovi/23
💠ارزش قراء ورجوی؛ جمشید خان اسفندیاری https://t.me/varjovi/92
💠 معبد مهر ورجوی؛از عصرآهن سه تا عصر پهلوی https://t.me/varjovi/111
💠 ملامعصوم ورجوی؛  فقیه قرن 13؛ https://t.me/varjovi/117
💠 ⛔️حمام 350 ساله ورجوی؛ https://t.me/varjovi/133
💠 منطقه پارینه سنگی ورجوی؛ قدمت 100هزارسال؛ https://t.me/varjovi/143
💠 خبر: حصارکشی معبد مهر ورجوی⁉️ https://t.me/varjovi/159
💠 هشتمین یادواره سرداران و 57 شهید ورجوی https://t.me/varjovi/161
💠 ورجوی؛ نامی ناآشنا و نامربوط با فرهنگ این مردم ؛ https://t.me/varjovi/169
_______________________

 #بخش_دوم

 💠 بولود قاراچورلو(سهند)؛ مادری از اهالی ورجوی؛https://t.me/varjovi/187
💠⛔️بیانیه انتخاباتی پایگاه خبری تحلیلی ورجوی https://t.me/varjovi/225
💠مشهدی مومن ورجوی؛ https://t.me/varjovi/252
💠 پرس تی وی؛ معبد مهر ورجوی؛ قدمت 7هزار ساله؛ https://t.me/varjovi/282
💠 اولین مدرسه بوکس روستایی ورجوی؛https://t.me/varjovi/283
💠 خبرگزاری مهر:نوروز به ورجوی سفر کنید. https://t.me/varjovi/306
💠 تاکستان های ورجوی؛ هر هکتار10تن انگور؛https://t.me/varjovi/314
💠 بازدید5هزار گردشگر از معبد مهر ورجوی؛ https://t.me/varjovi/319
💠 تاریخِ ورجوی در دلِ تاریخ مراغه؛ https://t.me/varjovi/329
💠دوره ی قاجاریه؛ سند مسائل آب ورجویhttps://t.me/varjovi/349
_______________________
 #بخش_سوم

💠 صابون مراغه- ورجوی؛ قدمت 150 ساله؛ https://t.me/varjovi/358
💠قیامتِ سنه 582 هجری و پناهگاه معبد مهر ورجویhttps://t.me/varjovi/366
💠دکتر محمدعلی حسین زاده ورجوی؛ دیدار با مردم ورجویhttps://t.me/varjovi/473
💠 بازدید5هزار گردشگر از معبد مهر ورجوی  #بدون_هیچ_درآمدی؛ https://t.me/varjovi/319
💠 ⛔️ جلسه دهگردشی؛ احیاءمعبدمهر؛ درآمد کندوان از گردشگری👈🏿500میلیون؛ https://t.me/varjovi/504
💠یک میلیارد و دویست میلیون ریال برای حصارمعبد مهر(نتیجه⁉️) https://t.me/varjovi/510
💠 10 پیام اقتصادی پیرامون اقتصاد ورجوی https://t.me/varjovi/564
💠 ورزش و ولنگاری فرهنگی ورجوی https://t.me/varjovi/649
💠 #بعضی_مسئولین_ملتفت_نیستند_در_روستاها_چه_میگذرد؛ https://t.me/varjovi/715
💠⛔️ نبود دستگاه خودپرداز در ورجوی؛ مردم و کاسبان ورجوی؛ https://t.me/varjovi/720
💠لاتگاه؛ روستای بدون بیکار؛ با 243 واحد تولیدی https://t.me/varjovi/729
_______________________

 #بخش_چهارم

💠⛔️اتوبوس های پهلو شکسته ورجوی https://t.me/varjovi/738
💠 سیمای ورجوی در ماهنامه شکوفایی https://t.me/varjovi/748
💠 بدعت های فرهنگی و مذهبی در ورجوی https://t.me/varjovi/758
💠⛔️ کتابخانه روستای ورجوی به بهره برداری رسید! https://t.me/varjovi/770
💠 🙏سپاس از دهیاری و شورای اسلامی ورجویhttps://t.me/varjovi/772
💠 ⛔️مصاحبه با مامور، مراقب و راهنمای معبد مهر ورجوی؛https://t.me/varjovi/789
💠 پوسیدگی شبکه آبیاری ورجوی؛  #مردم_گله_مندند https://t.me/varjovi/808
💠 چهل نوع انگور در روستای ورجوی https://t.me/varjovi/842
💠 انتقال فاضلاب روستای ورجوی (نتیجه ⁉️)؛ https://t.me/varjovi/859
💠 تشکیل تعاونی ساماندهی معبد مهر و آب های درمانی ورجوی(نتیجه⁉️) https://t.me/varjovi/860
_______________________

 #بخش_پنجم

💠 اولین باغ روسیمی روستای ورجوی سرما خورد‼️ https://t.me/varjovi/872
💠🌹 مقاله بانیان آئین های عزاداری در ورجوی https://t.me/varjovi/903
💠 تئاتر خیابانی؛ هیئت الزّهراء ورجوی https://t.me/varjovi/916
💠 احیای نماز ظهر عاشورا در روستای ورجوی؛ هیئت فاطمیه https://t.me/varjovi/925
💠 🛑بزرگترین کارخانه تولید صابون کشور در جاده ورجوی؛ https://t.me/varjovi/949
💠 (عدم حمایت) ورزش قهرمانی ورجوی https://t.me/varjovi/957
💠⛔️ وضعیت نامطلوب؛ آب آشامیدنی ورجوی https://t.me/varjovi/962
💠 سلسله مطالب پیرامون شوراهای اسلامی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/977
💠 خدمات سطح 2 دندانپزشکی؛رایگان؛ ورجوی https://t.me/varjovi/993
💠 ⛔️سهم اندک زنان در شوراهای روستای ورجوی https://t.me/varjovi/1009
_______________________
#بخش_ششم

💠 ⛔️بی سامانی حمل و نقل عمومی؛ اتوبوس های تاریخ گذشته؛https://t.me/varjovi/1133
💠⛔️ چرا در روستای ورجوی شورای فرهنگ نداریم⁉️https://t.me/varjovi/1017
💠 شوراها ضمانت اجرایی کافی ندارند. https://t.me/varjovi/1042
💠 اسامی بسیجیان شهید ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1047
💠 شوراهای روستایی در شهر زندگی میکنند‼️ https://t.me/varjovi/1055
💠سوگند نامه ی اعضاء شورای روستاها؛ https://t.me/varjovi/1106
💠 بوکسور ورجوی؛ قهرمان شمالغرب ایران؛ https://t.me/varjovi/1135
💠خانواده شهید حسین پوررضای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1155
💠 ویژگی شوراهای خوب؛ اهالی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1162
💠⛔️مزایده خطوط استیجاری اتوبوسرانی؛ مسیر ورجوی (نتیجه⁉️) https://t.me/varjovi/1168
_______________________
#بخش_هفتم

💠کمک های مردمی اهالی ورجوی برای مدافعان حرم؛ https://t.me/varjovi/1182
💠⛔️ معبد مهر ورجوی در آستانه تخریب؛ https://t.me/varjovi/1216
💠 دهیاران نباید ریالی از پول مردم را خارج از روستا هزینه کنند؛ https://t.me/varjovi/1173
💠واگذاری نمایندگی پست بانک ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1183
💠⛔️330 پایگاه آتش نشانی در روستاها؛ https://t.me/varjovi/1173
💠آتش سوزی در روستای ورجوی😱؛ https://t.me/www_maraghe_net/2107
💠🛑 اهمیت جاده مراغه ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1192
💠 هیئات های مذهبی روستای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1203
💠 یادداشت مهدویت؛ حجه الاسلام پاک ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1228
💠 حقوق شهروندی؛ چرا ورجوی بوستان روستایی ندارد⁉️ https://t.me/varjovi/1230
_______________________
 #بخش_هشتم

💠دهیار موئیل؛ درآمد یک میلیاردی برای روستا؛https://t.me/varjovi/1292
💠 یکسالگی پایگاه خبری تحلیلی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1238
💠 آینده فرهنگی روستای ورجوی https://t.me/varjovi/1240
💠 ⛔️دو خیز اشتباه سیاسی؛ انتخابات ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1297
💠 منشاء مشکلات روستای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1250
💠 سهم اندک زنان در مدیریت روستای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1253
💠 وظایف شوراهای اسلامی شهر و روستا؛ https://t.me/varjovi/1295
💠✅ زنان دهیار؛ قانون مندتر بودن زنان؛ https://t.me/varjovi/1314
💠کارآفرینی در روستای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1342
💠اظهار ضعف نکنید؛ https://t.me/varjovi/1360
💠 نظر سنجی پایگاه خبری؛ https://t.me/varjovi/1284
_______________________
#بخش_نهم

💠چرا در روستای ورجوی اتاق فکر نداریم⁉️ https://t.me/varjovi/1344
💠 تفاوت فرهنگ ها؛ معبد مهر مراغه https://t.me/varjovi/1361
💠 فضای سبز روستایی؛ https://t.me/varjovi/1362
💠⛔️فقدان اتاق فکر عملیاتی در ورجوی؛ ‼️https://t.me/varjovi/1370
💠⛔️مقایسه: حمام قدیمی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1372
💠🌹 پایگاه اطلاع رسانی دهیاری و شوراهای ورجوی؛https://t.me/varjoy
💠پنهان بودن مسئول از مردم؛ نهج البلاغه؛ https://t.me/varjovi/1382
💠✅ لیست های انتخاباتی شوراهای ورجوی🔷؛ https://t.me/varjovi/1383
💠سخن هیئت تحریریه؛ https://t.me/varjovi/1389
💠✍️ اولویت بندی مشکلات ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1397
_______________________
 #بخش_دهم

💠فضای سبز روستایی؛ ورجوی فاقد فضای سبز؛ https://t.me/varjovi/1381
💠 🙏عملکرد 12 ساله دهیاری روستای ورجوی #سپاسگزاریم؛ https://t.me/varjovi/1404
💠 ارسالی اهالی: مسئولین عزیز و اهالی ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1408
💠اصلاحات ارضی و عزیمت شاه به ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1401
💠 اهمیت مشورت در شوراهای ورجوی؛ https://t.me/varjovi/1393
💠 طرح جالب پشت قبض زباله در یکی از روستاها؛ https://t.me/varjovi/1392

"تشكيل هيأت‌هاي انديشه‌ورز روستا"

مديركل دفتر برنامه‌ريزي و مديريت توسعه روستايي سازمان شهرداري‌ها و دهياري‌هاي كشور از تهيه و ابلاغ شيوه‌نامه "تشكيل هيأت‌هاي انديشه‌ورز روستا" از سوي معاون امور دهياري هاي اين سازمان به معاونان امور عمراني استانداري‌هاي كشور خبر داد.

به گزارش روابط عمومي سازمان شهرداري‌ها و دهياري‌هاي كشور، اسمعيل زيارتي نصرآبادي با بيان اين مطلب گفت: در راستاي رهنمودهاي وزير كشور در نخستين همايش علمي مديريت روستايي و توسعه پايدار، مبني بر ضرورت بهره‌گيري از ظرفيت‌هاي محلي و مردمي در راستاي توسعه پايدار روستايي و همچنين با عنايت به اولويت‌هاي كاري تعيين شده از سوي دكتر رحماني فضلي در سال جاري از جمله اجراي سياست‌هاي اقتصاد مقاومتي ابلاغي از سوي مقام معظم رهبري، تاكيد بر كاهش آسيب‌هاي اجتماعي و تكريم ارباب رجوع، شيوه‌نامه "تشكيل هيأت‌هاي انديشه‌ورز روستا"در راستاي اقدامات اجرايي موصوف، تهيه و ابلاغ شد.

وي در توضيح اين موضوع افزود: مشاركت مردم روستا، در دنياي امروز، به منزله يك راهبرد جديد كه همواره در برنامه‌هاي توسعه هر كشور مطرح است، مي‌تواند زمينه‌ساز توسعه‌اي متعادل و پايدار براي جوامع روستايي باشد. اين بدان معناست، كه همه افراد حق دارند در اموري كه مربوط به خودشان است احساس مسووليت نمايند، درباره آن فكر كنند، انديشه خود را بدون ترس بيان كنند و بر تصميم‌هايي كه بر زندگي آن‌ها اثر مي‌گذارد دخالت داشته باشند.

زيارتي اضافه كرد: با توجه به وظيفه‌مندي دهياري در راستاي تحقق توسعه پايدار و همچنين تعدد و پراكندگي وظايف اين نهاد، ضروري است تا نهاد دهياري، زمينه بهره‌مندي حداكثري از مشاركت و همكاري و بهره‌گيري مطلوب از قابليت‌ها و توانمندي‌هاي مردم روستا را، در راستاي انجام بهتر امور روستا فراهم نمايد. بنابراين مهمترين ابزار براي نيل به اين مقصود، ايجاد نهادها و تشكل‌هاي سازماندهي شده، غيردولتي و مردمي از جمله هيأت‌هاي انديشه‌ورز روستا مي‌باشد.

وي در ادامه اظهار كرد: شيوه‌نامه تشكيل هيأت‌هاي انديشه‌ورز در روستا، اين امكان را فراهم مي‌آورد تا با بهره‌گيري از مشاركت و خرد جمعي گروه‌هايي شامل: ريش‌سفيدان، معتمدان، افراد تحصيل‌كرده، افراد اهل فن و تجربه و ... در روستا، به صورت كاملاً داوطلبانه و افتخاري، براي همكاري در اجراي وظايف 48 گانه دهياري، كمك‌هاي فكري، مشورتي و اجرايي جلب نمود.

زيارتي افزود: در شيوه‌نامه موصوف، با در نظر گرفتن ابعاد گوناگون توسعه پايدار و همچنين تعدد حيطه‌هاي مسووليتي دهياري در راستاي پيشبرد برنامه‌هاي توسعه روستا، هيأت‌هاي انديشه‌ورز در قالب پنج هيأت تخصصي از جمله: هيأت‌هاي انديشه‌ورز فرهنگي و اجتماعي، هيأت‌هاي انديشه‌ورز بهداشت و سلامت، هيأت‌هاي انديشه‌ورز اشتغال و امور اقتصادي، هيأت‌هاي انديشه‌ورز بانوان و جوانان و هيأت‌هاي انديشه‌ورز عمران و خدمات در روستا تشكيل خواهند شد كه هر كدام با نظارت دهياري داراي چارچوب و وظايف تخصصي مشخص هستند و مي‌توانند ضمن انجام وظايف هيأت مربوطه، با ديگر هيأت‌ها همكاري و همفكري مشترك داشته باشند.

زمان انتشار: دوشنبه 16 اسفند 1395 09:07 ق.ظ

«دهیار نمونه» سال، چگونه روستایش را آباد کرد؟

اسم روستا‌ی‌شان «موییل» است با 500 خانوار و جمعیتی نزدیک به 2 هزار نفر در 15 کیلومتری مشگین‌شهر. روستایی در نزدیکی کوهستان سبلان که به طبیعت بکر و آبگرم‌های جوشانش معروف است. هوای روستا حتی تابستان‌ها هم خنک است آنقدر که باغ‌های‌شان ثمر نمی‌دهد. روزنامه ایران: اسم روستا‌ی‌شان «موییل» است با 500 خانوار و جمعیتی نزدیک به 2 هزار نفر در 15 کیلومتری مشگین‌شهر. روستایی در نزدیکی کوهستان سبلان که به طبیعت بکر و آبگرم‌های جوشانش معروف است. هوای روستا حتی تابستان‌ها هم خنک است آنقدر که باغ‌های‌شان ثمر نمی‌دهد. شغل اهالی کشاورزی و دامپروری است. چند وقتی است با هم شریک شده‌اند برای ساخت یک مجموعه گردشگری و آب‌درمانی. می‌خواهند پای گردشگر خارجی را هم به روستای‌شان باز کنند. در چند سال گذشته نزدیک به یک میلیارد و 500 میلیون تومان از ورود گردشگران به روستا‌ی‌شان برای استفاده از آب‌گرم‌های جوشان پول درآورده‌اند. حالا با این پول در حال ساخت مجموعه‌ای هستند که نظیرش را در تهران و شهرهای بزرگ هم نمی‌شود پیدا کرد.

روستایی با مدیریت متفاوت از اردبیل تا مشگین شهر 95 کیلومتر است. 2 طرف جاده مزارع سیب‌زمینی است. مردان و زنان در حال کارند. سیب‌زمینی را از زمین بیرون می‌کشند و داخل کیسه‌های نایلونی می‌ریزند. تا چشم کار می‌کند سیب‌زمینی است و کیسه‌های رنگی که پشت سرهم چیده شده. 15 - 10 کیلومتر مانده به مشگین‌شهر، دو سوی جاده پر از تاکستان است و آدم‌هایی که کنار جاده انگور می‌فروشند. می‌شود گفت بازار بزرگ انگور. مقصدمان جایی دورتر از مشگین شهر است. شهر را که رد کنیم به جاده‌ای می‌رسیم که سربالایی و سرپایینی‌های تندش می‌بردمان به موییل.

حالا چرا این روستا؟ به ما گفته‌اند موییل آخرین روستایی است که پشت به کوهستان سبلان داده و زیبایی‌‌‌‌‌‌ طبیعت و چشمه‌های جوشان آبگرمش، شهره منطقه است. اما دلیل دیگر این سفر هم دیدار با دهیار موییل است؛

برترین دهیار کشور در سال 95. ساعت 5 عصر به روستا می‌رسیم. دماسنج ماشین 3 درجه بالای صفر را نشان می‌دهد. از پوشش روستاییان که کاپشن و اورکت پوشیده‌اند کاملاً مشخص است که این منطقه تا چه اندازه هوای سردی دارد. جایی که ایستاده‌ایم روستا زیر پایمان در هاله‌ای زیبا از مه پیداست. روستایی که انگار سبلان در آغوشش کشیده. مهندس «سجاد داسی» دهیار موییل به پیشوازمان می‌آید. برخلاف تصورم سن و سالی ندارد. 29 ساله است و از 3 سال پیش دهیار این روستا شده. مهندسی کشاورزی و صنایع غذایی خوانده و به گفته خودش در اردبیل به او کارهای خوبی پیشنهاد داده‌اند ولی او خدمت به هم‌روستایی‌هایش را به پشت میز نشینی ترجیح داده‌ است.

یک ‌ساعت به غروب خورشید مانده و ما وقت چندانی برای عکاسی نداریم. بدون هیچ اتلاف وقت می‌رویم سراغ طرح‌‌ بزرگ روستا؛ مجموعه آبگرم و استخر و سونای موییل با بهترین کیفیت و بالاترین تکنولوژی ساخت. از پنجره‌های مجموعه، روستا بخوبی پیداست؛ خانه‌های کاهگلی که روی‌ بام‌‌هایشان به اندازه یک طبقه ساختمان علوفه و کاه برای دام‌ها انبار کرده‌اند. به قول یکی از همراهان «اینجا خوراک عکس است». عکس سر جای خود اما این روستا با هوای پاک و زلالش بهترین جای ممکن است برای فرار چند روزه از زندگی شهری و ترافیک و شلوغی آلودگی هوا. از مهندس سجاد داسی درباره انگیزه ساخت چنین مجموعه‌ای آن هم در چنین منطقه‌ای می‌پرسم. می‌گوید: «در استان ما، شهر سرعین به چشمه‌های آبگرمش معروف است. این در حالی است که آبگرم‌های مشگین‌شهر از نظر خلوص و شفابخشی بهتر از هرجای دیگری است.

چند سالی هست که پای گردشگران به مشگین‌شهر و روستای موییل باز شده و ما 5- 4 سال پیش تصمیم گرفتیم از مسافرانی که خواهان استفاده از آبگرم هستند، عوارض بگیریم. هر مسافر برای استفاده از آبگرم یا خزینه باید 4 هزار تومان پرداخت می‌کرد. با این ایده توانستیم در این مدت، نزدیک به یک میلیارد و 500 میلیون تومان درآمد داشته باشیم. بعد از اینکه بنده به عنوان دهیار انتخاب شدم، با مشورت اعضای شورای روستا تصمیم گرفتم آبگرم اصلی روستا را که قدمتی بیش از 200 سال دارد، به مزایده بگذارم. آن هم فقط به اهالی روستا تا با این کار اشتغالزایی کنیم و جوانان روستا برای کار سرگردان شهرهای دیگر نشوند.

در مرحله بعدی، ایده ساخت مجموعه گردشگری و آبگرم‌درمانی در ذهنم نقش بست و طی جلسات زیادی با اهالی روستا و با کمک 50 نفر از آنها، این زمین به مساحت 5هکتار برای رشد و توسعه و آبادانی روستا و جذب گردشگر به‌‌صورت رایگان در اختیارمان قرار گرفت و ما در مقابل این کار به مشارکت‌کنندگان قول دادیم پس از راه افتادن طرح 10 درصد از زمین‌ را به خودشان بازگردانیم تا بتوانند با راه‌اندازی کافی‌شاپ، فروشگاه‌های صنایع دستی و فرآورده‌های روستایی، هتل، پیست اسکی، اسب‌دوانی و... از کمکی که کرده‌اند بهره‌مند شوند.» به گفته او 150نفر از جوانان روستا در این مجموعه و فازهای بعدی این طرح مشغول به کار خواهند شد و شاید این روستا در آینده‌ای بسیار نزدیک تنها روستایی باشد که کسی در آن بیکار نخواهد بود و مهاجرت معکوس خواهد داشت. مهندس داسی از سوله آبگرم بیرون می‌آید و با دست به زمین‌های خالی اشاره می‌کند و می‌گوید: «این قسمت را می‌خواهیم پارکینگ کنیم، این قسمت هم کافی‌شاپ می‌شود.

آن طرف را هم به‌ خاطر اینکه برفگیر است، پیست اسکی می‌کنیم تا وقتی گردشگر به روستا آمد با این همه امکانات و جذابیت‌هایی که درست کرده‌ایم چند روز میهمان‌مان باشد.» مشارکت برای رونق اقتصادی از این بالا چشم‌انداز روستا آنقدر زیباست که آدم دوست دارد همین‌جا در بلندی بنشیند و ساعت‌ها زل بزند به روستا و آدم‌هایش. گله‌های گوسفند که در اطراف روستا به چرا مشغولند صحنه‌هایی را خلق می‌کنند که هر شهرنشینی آرزوی دیدنش را دارد؛ دامنه‌های سبز و خانه‌های کاهگلی و مه دلنشین و بوی شبدر و یونجه و بوی هیزم آتش گرفته‌ای که توی هوا می‌پیچد. به روستا بازمی‌گردیم و یکراست به آبگرم قدیمی می‌رویم. از پله‌های آهنی بالا می‌رویم. هوا سرد است و آبگرم هم سقف ندارد.

سالنی نه چندان بزرگ و قدیمی که انگار چند سالی است کاشی‌کاری شده، آن هم با کاشی‌های آبی‌رنگ. در این سرما 30 – 20 نفری داخل آبگرم‌اند. از یکی می‌پرسم سردش نمی‌شود؟ مرد موسپید کرده‌ که تا گردن توی آب است، می‌گوید: «من جوان روغن حیوانی‌ام نه روغن نباتی. مردم اینجا اگر توی این هوا سردشان بشود که زمستان نمی‌توانند کار کنند. الان تازه هوا خنک شده. برای شما شهری‌ها هوا سرد است!» در غیاب دهیار از آنها می‌پرسم وضعیت‌شان چطور است، آیا موافق ساخت مجموعه گردشگری هستند یا نه؟ همگی می‌گویند بله، خدا پدر دهیار را بیامرزد.

یکی دیگر از اهالی می‌گوید: «از زمانی که پای گردشگر به روستای‌مان باز شده، خدا را شکر وضع‌مان خیلی بهتر شده‌. تابستان امسال کلی روغن حیوانی و پنیر و کره و عسل فروختیم. دهیار هم با راه انداختن آب‌درمانی و ترمیم جاده، خدمت بزرگی به این روستا کرده‌. من یکی از کسانی هستم که زمین بالای روستا را برای ساخت مجموعه گردشگری در اختیار دهیاری گذاشتم. می‌دانم با این کار اسباب کار برای جوان‌ها مهیا می‌شود و کاسبی اهالی روستا رونق می‌گیرد.» از خزینه بیرون می‌زنیم و همراه با دهیار که منتظر ماست، سری به روستا می‌زنیم. غروب است و چوپانان دام‌های‌شان را به سوی آغل‌ها هدایت می‌کنند. زنگوله گاوها و گوسفند‌هایی که ماغ می‌کشند و بع بع می‌کنند، نمی‌گذارد صدا به صدا برسد.

از بالا رفتن چوبدستی چوپانان، می‌شود فهمید دارند سلام و علیک می‌کنند. صحنه جالبی است، شبیه‌اش را در فیلم‌های مستند دیده‌ام. چند مادربزرگ با لباس محلی- شلیته و یاشماق- دهیار را که می‌بینند می‌گویند: «خدا تو را برای مادرت نگه‌ دارد. ان‌شاءالله همیشه زنده باشی!» یکی از آنها جلو می‌آید و دهیار را در آغوش می‌گیرد و می‌گوید: «سجاد مثل نوه خودم می‌‌ماند. از زمانی که دهیار شده، برای جوان‌ها خیلی کارها انجام داده. نوه‌ام در آب‌درمانی کار می‌کند. خدا به جوان‌هایی که خدمت می‌کنند خیر دهد.» رنگ و روی مهندس داسی از خجالت سرخ شده. سرش پایین است و از مادربزرگ‌ها مدام تشکر می‌کند. در پایان گشت چند ساعته‌مان می‌گوید: «اینجا مردم در همه امکانات باهم شریک‌اند. اگر اهالی کمک نمی‌کردند نمی‌توانستیم مجموعه گردشگری بسازیم. قصدمان این است آنقدر موییل معروف شود که خارجی‌ها هم برای بازدید اینجا بیایند. ان‌شاءالله سال آینده که به موییل می‌آیید پیست اسکی و اسب‌سواری‌مان آماده شده باشد.» کلمات کلیدی: دهیار ، نمونه ، روستا ، موییل

 « متن مصاحبه پایگاه خبری تحلیلی ورجوی با دهیاری موئیل »

کلیک کنید

کسب مقام اول و مدال طلای قهرمانی بوکس، مسابقات شمالغرب کشور

توسط بوکسور قهرمان علی فلاحی ورجوی

صبح صادق ندَمد تا « شبِ یلدا » نَرَوَد.

امشب، شب یلداست، آخرین شب پاییز، نخستین شب زمستان و درازترین شب سال. باورها بر این است که در این شب و یا نزدیک به آن تحویل خورشید به برج جدی است. گاهی هم گفته اند که یلدا نام یکی از ملازمان حضرت مسیح بوده است؛ اما چنین باوری طرفدارن زیادی ندارد. دهِخدا در لغتنامه در این پیوند نوشته است که:« ظاهراً از بیت/ به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی/ که از یک چاکری عیسی چنان معروف شد یلدا / بعضی از فرهنگ نویسان از جمله مؤلف برهان، پنداشته اند که یلدا نام یکی از ملازمان عیسی بوده است؛ ولی چنین نامی در زمرۀ ملازمان او در مأخذی دیده نشده و" چاکری " کردن هم در بیت سنایی به معنی اختصاص یافتن زمان مزبور به ولادت وی می باشد.»

در پیوند به ریشه ی واژه ی یلدا در لغتنامه آمده است که: « لغت سُریانی است به معنی میلاد عربی، و چون شب یلدا را با میلاد مسیح تطبیق می کرده اند از این رو بدین نام نامیده شده است.» یلدا را با واژه ی « نویل » از ریشۀ ناتالیس* رومی برابر دانسته اند که به مفهوم تولد است. یعنی تولد یا میلاد خورشید، مهر یا میترا. گویند رومیان آن را ناتالیس انویکتوس یعنی روز تولد مهر شکست ناپذیر، می خواندند.

در شب یلدا دو مفهوم متضاد نهفته است. یکی این که یلدا درازترین شب سال است و در تمام این شب اهرمن با اورمزد در ستیز است. شب ستیز ظلمت است با نور. چون درازترین شب است، پس درازترین حمله ی اهرمن بر اورمزد در همین شب است، از این دیدگاه قدیمیان شب یلدا را شب مبارک نمی دانستند و آن را نحس می خواندند. چنین بود که تمام شب چراغ روشن می داشتند و شب زنده داری می کردند، آتش می افروختند تا در روشنایی چراغ و آتش اهرمن نتواند به خانه های آن ها راه یابد. گویی بدینگونه می خواسته اند تا اورمزد را و نور را و نیکی را در پیروزی بر اهرمن و تاریکی یاری رسانند؛ اما در بعد دیگر اهرمن نماد تاریکی و زشتی در این ستیز سرانجام شکست می خورد و میترای شکست ناپذیر با نور و گرمای خویش بر او پیروز می شود، مهر تولد می یابد و پس از آن، روز وروشنی است که فزونی می گیرد و روزها درازتر می شود.

مردم در پایان شب یلدا در انتظار طلوع خورشید که مظهر میتراست می مانند و چون خورشید طلوع می کند در حقیقت همان تجسم متیرای پیروزمند را می بینند که از جنگ با اهرمن برگشته است. مردم این خورشید را، خورشید تازه و نو می انگاشتند و از این جهت یلدا را شب میلاد و زایش مهر می دانستند؛ و همه ساله با آیین های خاصی آن را گرامی می داشتند و به همین گونه نخستین روز دیماه یا جدی را نیز جشن می گرفتند که با بیست یکم دسمبر برابر بوده است.

 جشن یلدا در یک جهت ریشه های دینی دارد. دینی برخاسته از طبیعت، و باهمین ریشه های طبیعی خود است که با زندگی طبیعی مردمان باستان پیوند می خورد. در جهت دیگر آن گونه که گفتیم یلدا زایشگر مهر است. آوردگاه اورمزد و نور در برابر اهرمن و ظلمت است که برای تسلط بر هستی در برابر هم می جنگند که شکست اهرمن و تولد مهر را در پی دارد. این دو نکته مفهوم یلدا را رقم می زند، اما تا جای که پژوهشگران باورمند اند در برگزاری جشن های یلدا در میان مردمان باستان  بیشتر بعد طبیعی آن مورد توجه بوده است تا بعد دینی آن. چون با پایان شب یلدا خورشیدی دیگری طلوع می کند که تازه و نو است. نکتۀ ظریفی در این پنداشت آریاییان قدیم وجود دارد که انسان را به یاد این گفته ها می اندازد که هر روز خورشید تازه یی طلوع می کند و در یک دریاچه نمی توان دو بار شنا کرد. چنین گفته هایی را دانش امروز بر کرسی نشانده است.

یعنی آن تعاملاتی که دیروز در خورشید سبب پخش نور و گرما می شد، گذشته است و امروز تعاملات تازه یی است که رخ می دهد، نور و گرمای امروز نتیجه تعاملات تازه یی در خورشید است، پس این خورشید تازه و نو است که نور و گرما پخش می کند. به همین گونه در دریایچه ی که دیروز شنا کرده ای آن مالیکول های آب رفته اند و مالیکول های تازه یی آمده اند و از این رو این دریاچه نیز همان دریاچۀ دیروزین نیست. در دوره های اسلامی دیگر کمتر از منظرگاه آیین مهر به جشن یلدا نگریسته شده است، بلکه بیشتر به گونۀ یک سنت بازمانده از نیاکان بهانه ی بوده برای گرد آمدن خانواده بر دَور یک سفرۀ خاص، قصه ها و شب زنده داریها. گاهی هم دیدار خانواده ها باهم در یک شب دراز زمستانی. پیدایی دوره های از گرما و سرما، اعتدال هوا، شب و روز و تاریکی از شماری آن پدیده های ملموسی اند که انسانهای آن روزگار را که در دوران مالداری و کشاورزی به سر می بردند، می توانسته است به اندیشه هایی وا دارد. برای آن که این پدیده ها در زندگی طبیعی آن ها تأثیرمستقیمی داشتند.

روز زمان کار بود، روشنایی از خورشید می آمد و خورشید سرچشمه ی نور و گرما بود و چنین بود خورشید را مظهر میترا می دانستند، آن را دوست می داشتند و می پنداشتند که این همه از سوی یزدان می آید و از کارهای ایزدی است؛ اما زمانی که خورشید غروب می کرد، شب می آمد با تاریکی و تشویش و سرما. این همه را از کردار اهرمن می دانستند و می پنداشتند که در پشت این همه پدیده های زشت اهرمن ایستاده است. در باور داشت های آنان دو نیرو وجود داشت نیروی ایزدی و نیروی اهرمنی که این دو نیرو بر سر تسلط بر هستی پیوسته در جنگ و ستیز بودند. این همان ثنویت است. یعنی دویی که جهان را آوردگاه  نیکی و زشتی می داند که یکی از سوی خدای نیکی و دیگری از سوی اهرمن می آید، پیوسته با هم می جنگنند و اما سرانجام  ایزد بر اهرمن، مهر یا میترا بر تاریکی و نیکی بر زشتی پیروز می شود.

آن  گونه که پیش از این گفته شد یلدا گره گاه یک چندین باورداشتی است. چون در این درازترین شب سال، اورمزد بر اهرمن، مهر بر تاریکی پیروز می شود و پس از آن روز که نشانه ی روشنایی و گرما است درازتر و شب که نشانۀ تاریکی و سرما ست کوتاه تر می شود. چنین است که نخستین روز جدی یا دیماه را روز تولد میترا خوانده اند و از آن به نام خرم روز یا خور روز و یا خورشید روز نیز یاد کرده اند.همان گونه که دیماه یا جدی را « خور ماه » نیز گفته اند، یعنی ماه خورشید. گاهی هم روز نخست جدی یا دیماه را « نوَد روز » نیز گفته اند و آن راجشن گرفته اند، برای آن که از این روز تا نوروز، نوَد روز فاصله است. در فرهنگ اوستایی سال از همین نخستین روز جدی یا دیماه آغاز می شد. برای آن که خورشید تازه یا خورشید نو در همین روز زاده می شود و این خورشید تازه سال تازه را با خود می آورد، بدینگونه مفهوم سال به گونه ای با مفاهم و باورداشتهای دینی پیوند می خورد. نکتۀ دیگری را که می توان گفت این است که بر بیناد فرهنگ اوستایی و آیین ثنویت سال در آن روزگاران، دو فصل داشته، فصل سرما و فصل گرما که آغاز سال از فصل سرما از اول دیماه بوده است.

بدینگونه مفهوم سال در فرهنگ اوستایی و آیین میترایی بار دینی پیدا می کند. یعنیی آغاز پیروزی اورمزد بر اهرمن و مهر بر تاریکی و ظلمت است. هرچند در پیوند به چگونگی برگذاری جشن و آیین یلدا، مدارکی فراوانی، آن گونه که در پیوند به جشن نوروز و مهرگان وجود دارد، در دست نیست؛ با این حال گفته می شود که ریشه های گرامیداشت شب یلدا از همان دوره های آیین میترایی در میان آریاییان وجود داشته است. این تجلیل از شب یلدا در تاریخ و فرهنگ آریاییان ریشه بسیار درازی دارد و باورها چنین است که چنین امری به همان دوره های میترایی می رسد و حتی گاهی نیز گفته شده است که از آن نیز آن سوتر می رود.

دانشمندان در این زمینه عمدتاٌ به دو منبع اشاره می کنند که در پیوند به چگونه گی آیین یلدا و جشن « دیگان » یا جشن نخستین روز دیماه چیزهایی و آن هم نه به تفصیل گفته شده است، نخست زین الاخبار گردیزی است و دو دیگر آثار الباقیۀ ابو ریجان البیرونی. از بیرونی نقل شده است که « پادشاه از تخت شاهی به زیر می آمد و جامه سپید می پوشید و در بیابان بر فرشهای سپید می نشست و دَربان ها ویساولان و قراولان را، که هیبت ملک بدان هاست، به کنار می راند و در امور دنیا فارغ البال نظر می کرد وهر کس که نیازمند می شد، که با پادشاه سخن گوید، خواه که گدا باشد، یا دارا و شریف باشد یا وضیع  بدون هیچ حاجب و دَربانی به نزد پادشاه می رفت و بدون هیچ مانعی با او گفتگو می کرد. در این روز پادشاه با دهقانان و برزیگران مجالست می کرد و در یک سفره با ایشان غذا می خورد و می گفت: من امروز مانند یکی از شما هستم و من با شما برادر هستم  زیرا قوام دنیا به کارهایی است، که به دست شما می شود و قوام عمارت آن هم به پادشاه است. نه پادشاه را از رعیت گریزی است و نه رعیت را از پادشاه و چون حقیقت امر چنین شد، پس من که پادشاه هستم، با شما برزیگران برادر خواهم بود و مانند دو برادر مهربان خواهیم بود. »

در پیوند به این روایت آمده از بیرونی دیدگاه های همگونی وجود ندارد. شماری از پژوهشگران باور ندارند که چنین رسمی پیوسته در میان سلسله شاهان آریایی وجود داشته است؛ بلکه اندیشیده می شود که ممکن پادشاهی در زمان بیرونی یا زمان نزدیک به او چنین آیینی را بر پا کرده باشد. به هرحال دو نکته در روایت بیرونی بسیار مهم به نظر می آید.

نخست این که در جشن نخستین روز دیماه که در حقیقت همان جشن تولد مهر یا خورشید است، و آغاز سال بوده، شاهان چنان جشن نوروز بار عام می دادند، همه گان را بدون استثنا و به دُور از نگاه حاجبان و دَربانان می پذیرفتند، به سخنان آن ها گوش می داند، و به مشکلات شان رسیده گی می کردند. نکتۀ دیگر این که با مردم بر سر یک سفره نان می خوردند و این سفره سفره ی خاصی بوده است. بدینگونه پادشاهان پیوند خود و مردم را استوارتر می ساختند و رابطۀ خود را با مردم رابطۀ برادری می خواندند. از این نقطه نظر شب یلدا و روز دیماه نه تنها با خورشید و مهر پیوند استواری داشته؛ بلکه در زنده گی سیاسی مردمان باستان و کشور داری شاهان نیز از اهمیت بزرگی برخوردار بوده است.

میزان تجلیل از شب یلدا در میان اقوام گوناگون این حوزه ی بزرگ مدنی که هم اکنون به کشورهای گوناگونی تقسیم شده است، همیشه همسان نبوده است و حتا می توان گفت که شماری از اقوام هم  رغبتی چندانی به تجلیل از آن نداشته اند. هرچند تجلی این جشن را همچنان می توان با تفاوت هایی در میان مردمان کشورهای گوناگون این حوزه ی بزرگ مدنی دید؛ ولی ظاهراً دلبستگی به یلدا به آن پیمانه یی نیست که در جشن نوروز دیده می شود.

در افغانستان تا چند دهه پیش که این همه ارزشهای ملی و فرهنگی لگد مال چپاول روزگار نشده بود و این همه از خود بیگانگی فرهنگی در میان شهروندان ما ریشه ندَوانیده بود، از شب یلدا به گونه یی یاد آوری می شد. من به گونه ی دقیق نمی دانم که در شهرهای افغانستان به گونۀ اخص در میان کابلیان قدیم که بیشتر پا بند به چنین سنت های بودند، از شب یلدا چگونه تجلیل می شده است. نکتۀ دردناک تر این که در این ارتباط نوشته های گسترده و پژوهشی که به بیان چگونگی آیین یلدا در شهرها و دهکده های افغانستان پرداخته باشد من ندیده ام. همین اکنون ذهن من می دَوَد به آن شب های زمستان در دهکدۀ کوچک من. به یاد دارم که خانواده ها برای تجلیل از شب یلدا هندوانه یا تربوزهایی را در انبار گندم، یا در کاهدان و یا هم در جای مناسب دیگری نگهداری می کردند.غیر از این خوشه های انگور را در تاکها در خریطه های جا به جا می کردند و به گفته خودشان انگور خریطه می کردند و خریطه ها همین گونه تا شب های زمستان در درختان تاک آویزان می ماند و بعد در شب های زمستان و در شب یلدا از آن می خوردند.

مردم باور داشتند که خوردن تربوز در شب یلدا سبب می شود تا انسان در تابستان از شمار بیماری ها و به گونۀ خاص از بیماری مُحرقه درامان بماند. غیر از این بانوان با سرشته برای شب یلدا توت و چهار مغز و دیگر میوه های خشک نگهداری می کردند و در شب یلدا از آن می خوردند. در این شب مردمان تا نا وقت شب می نشستند و از هر دری سخن می گفتند. بدینگونه این شب را خانواده هایی بهتر می توانستند تجلیل کنند که شغل دهقانی داشتند و به گفتۀ خودشان تربوز و میوه های شان دهقانی می بود.

در چند دهه ی پسین به پندار من پرداختن به شب یلدا نسبت به هر زمان دیگری بیشتر کمرنگ شده است.
ظاهراً از یک جشن خانواده گی بیرون شده و تنها شماری از فرهنگیان عزیز در ولایاتی چون بلخ، هرات، کابل و شاید هم جاهای دیگری کوشیده اند تا جشن یلدا را بر پا دارند و بدینگونه یک بار دیگر حافظۀ تاریخی و فرهنگی خانواده ها را بیدار سازند. من فکر می کنیم که چنین تلاش های بیشتر روی این هدف استوار است تا جامعه چنین ارزشهای فرهنگی و بهانه های شاد زیستن و بهتر زیستن را از یاد نبرد و پیوند هایش با گذشته قطع نگردد. برای آن که قطع پیوندها با گذشته های فرهنگی و تارخی نتیجه یی جز بی هویتی به بار نمی آورد.

در دهه های پسین ما شاهد آن هستیم که تلاش های فراوای می شود تا تاریخ را جعل کند و بدینگونه حافظه ی فرهنگی و تاریخی مردم را از میان بردارند. در این سالها حتی جشن پر شکوه نوروز نیز اماج تیرهای زهرآگین مغرضان بوده است. از این نقطه نظر تلاش این شمار فرهنگیان عزیز بسیار ارزشمند است، با این همه در دوران که ابتذال و از خود بیگانگی فرهنگی بر زنده گی ما چنین سایه ی سنگینی انداخته است چندان آسان به نظر نمی آید که بتوان یک بار دیگر چنین آیینی را به گونۀ گسترده در میان خانواده ها رواج داد!

امروزه عوامل زیادی وجود دارد که چنین جشن های بازمانده از دوران باستان را در نظر مردم  کم رنگ می سازد، این در حالیست که شماری هم با اهداف مشخصی در تلاش آنند تا ریشه ی چنین سنت هایی را از زنده گی و باورداشت های مردم برکنند. افزون بر این در دهه ی پسین، افغانستان بسیاری از زیر ساخت های اقتصادی و اجتمای خود را از دست داده است که مصیبت بزرگی ست؛ اما مصیبت بزرگتر ویرانی و فروپاشی غمناک ارزشهای فرهنگی در کشور است. در این سال ها حافظه تاریخی و فرهنگی ما به همان پیمانه یی ویران شده است که شهرهای ما و زیر ساخت های اقتصادی ما.

این زیر ساخت روزی آبادان خواهد شد، شهرها قامت بلند خواهند کرد، شاهراه ها شهرهای ما را با هم پیوند خواهد زد؛ اما ارزشهای فرهنگی از دست رفته بر نخواهند گشت. دیگر ما تندیس بودا و منارچکری را نداریم. آنانی که به ویرانی و تاراج حافظه ی تاریخی مردم می پردازند در حقیقت در تلاش آنند تا هویت تاریخی و فرهنگی این سرزمین را از میان بردارند. این نکته ی دردناک را باید با مردم افغانستان پیوسته در میان گذاشت. این چند دهه است که ما در یلدای تاریخ به سر می بریم و اما هنوز از خورشید خبری نیست. شب یلدا همانگونه که گفتیم زایشگر خورشید است و امیدواریم تا یلدای سیاسی ما نیز آبستن خورشیدی باشد. با این همه یکی از مفاهیم یلدا همان امید بستن به خورشید است و ما نیز باید امید امید دیدار خورشید از دست ندهیم، به گفته ی شاعر: خود به پایان می رسد آخر شب یلدای من (ما)!

یلدا در شعر فارسی دری به گونه ای در تمام دوره ها بازتاب قابل توجهی داشته و شاعران با استفاده از بار معنایی، اسطوره ای و فرهنگی آن به مضمون آفرینی پرداخته اند. شاعران از چند زاویه ی گونه گون به یلدا نگاه می کنند. این چگونگی نگاه شاعران است که تصاویر گوناگون شعری را پدید می آورد. شب یلدا سیاه است و دراز به مانند زلف معشوق.

شب یلدا خورشید تازه یی در پی دارد باید آن به امید طلوع خورشید تحمل کرد و چنین است که شاعران روزهای دوری خود از معشوق را به یلدا همانند می کنند و امید دیدار معشوق همان طلوع خورشید است. یلدا درازترین شب است شاعران وصال معشوق را در این شب آرزو می کنند. شب یلدا شب ستیز و رویا رویی اورمزد و اهرمن است که باید به پیروزی اورمزد امید وار بود و امید را از دست نداد. در شعر معاصر کشور یلدا دیگر در دام زلف معشوقگان گرفتار نیست؛ از این دام رها شده و راه زده و به سرزمین های ناهموار سیاست رسیده است. در شعر معاصر نمونه های زیادی وجود دارد که حاکمیت نظام های خونین و استبدادی و سالهای تجاوز به یلدا تشبیه شده است. از این نقطه نظر یلدا در ادبیات معاصر مفهوم سیاسی یافته است که خود نیاز به پژوهش تازه یی دارد. در لغتنامه ی دهِخدا نمونه هایی در پییوند به چگونه گی کاربرد یلدا در شعر شاعران گذشته آمده است که با آوردن چند نمونه از آن به این نوشته پایان می دهیم:

چون از خم زلف چهره بنمایی
خورشــــید براید از شب یلـــدا
قاآنی

ای لعــــل لبــت به دلنـــوازی مشهور
وی روی خوشت به ترکتازی مشهور
با زلـــف تو قـصه ییست ما را مشکل
همــچون شب یلـــدا به درازی مشهور
عبید زاکانی

قـــندیل فـــروزی به شــب قـــدر بـه مسجد
مسجد شده چون روز و دلت چون شب یلدا
ناصر خسرو

چون حلقه ربایند به نیزه،تو به نیزه
خال از رخ زنگی بربایی شب یلــدا
عنصری

چشم جان را سرمه اش اعمی کند
روز روشــــن را شـب یلـــدا کند
اقبال

همه شب های غم آبستن روز طرب است
یوســـف روز بـه چـــاه شــب یلـــدا بینند
خاقانی

باد آسایش گیــتی نزند بر دل ریش
صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود
سعدی

هنوز باهمه دردم امید درمان است
که آخـــری بود آخــر شبان یلدا را
سعدی

نظــر به روی تو هر بامداد نوروز است
شب فراق تو هر شب که هست یلداییست
سعدی

از افق سرمی کشد خورشید خون آلود صبح
خود به پایان می رسد آخــر شب یلـــدای من
کمال

تا در سر زلفش نکـنی جان گرامی
پیش تو حدیث شب یلدا نتوان گفت
خواجوی کرمانی

مدیرکل مطالعات و برنامه ریزی روستایی سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور گفت: محدوده طرح هادی خطی کشیده که حیطه عملکرد دهیاری در آن نهاده شده است و آیین‌نامه مالی دهیاری‌ها می‌گوید کلیه عوارض باید در محدوده قانونی همان روستا هزینه شود و نباید ریالی از پول مردم خارج از روستا هزینه شود و اگر این اتفاق بیفتد شورا و دهیار و مسئول امور مالی باید جوابگو باشند.

یادبود ورزشی مرحوم یوسف زاهدی ورجوی

جمعه 19 آذر95

سالن ورزشی شهدای ورجوی

#تشییع_پیکر_جنازه_جانباختان_حادثه_قطار_تبریز_مشهد؛ امروز در استان آذربایجان شرقی برگزار گردید.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ورجوی مراسم تشییع پیکرهای جانباختگان حادثه قطار مسافری تبریز - مشهد عصر امروز دهم آذر ماه مصادف با سالروز شهادت علی بن موسی الرضا علیه السلام در #میدان_انقلاب_اسلامی_ورجوی برگزار گردید.

این مراسم با حضور نماینده ولی فقیه حجه الاسلام پورمحمدی، مسئولان ارشد شهرستان مراغه و نیز مردم داغدار مراغه و روستای ورجوی عصر امروز در میدان انقلاب اسلامی ورجوی برگزار شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ورجوی  در پایان این مراسم نماز جماعت مغرب و عشا، به همراه اقامه نماز وحشت به نیت #مرحوم_یوسف_زاهدی_ورجوی، در مسجد شهداء برگزار گردید.

این حادثه  جمعه گذشته با برخورد 2 قطار سمنان - مشهد و تبریز - مشهد، به وقوع پیوست که متاسفانه 48 نفر از مسافران قطار تبریز - مشهد جان باختند. مرحوم یوسف زاهدی ورجوی نیز از پرسنل راه آهن جمهوری اسلامی در بین این جانباختگان بود.

📡 #کانال_خبری_تحلیلی_ورجوی