💠 بخش سوم:  اداره امور عمومی در روستاهای سنتی بر عهده #کد_خدا بود.

1⃣  کد خدا «که هم به جماعت رعیت تعلق داشت و هم مورد تأیید و منصور مالکان و متصرفان بـود، نقش واسـطه و نـیز اداره امور جماعت را برعهده داشت تا به گونه ای کدخدامنشانه و در حد توش و توان رعیت کاربهره کشی از رعـایا را سـامان دهد» آغاز گسترش مناسبات ایران با نظام اقتصادجهانی در دهه های آخر سده نوزده میلادی مـوجب خـروج تـدریجی روستاها از خودکفائی نسبی و وابستگی به مناطق رو به گسترش شهری شد.

2⃣ پس از سال های 1286 خورشیدی، از مـهم ترین تحولاتی که در خصوص مدیریت روستایی در دهه1330 خورشیدی در حوزه مدیریت روستایی صورت گـرفت تـشکیل«  #انجمن_عمران_ده»و پس از آن«انجمن ده»بود که با ترکیب 5 نفر شامل نماینده مالک، نماینده زارع، کدخدا و دو نفر معتمد مالک وزارع در روسـتاها تـشکیل می شد و مقرر بود به امور عمومی و عمرانی روستاها بپردازد.

3⃣در دهه چهل و با قدرت گرفتن دولت و اجرای قانون اصلاحات ارضی « https://telegram.me/varjovi/90 » تغییراتی در ساختار اجتماعی روستاها ایجاد گردید. «قانون تشکیل انجمن های ده و اصلاح امور اجتماعی و عـمران دهـات» اجرایی شد که در سال 1342 به تصویب رسید. «انجمن ده»مرکب از 5 نـفرمنتخب روستاییان بود. این انجمن ها مؤظف بـودند تـا زیـر نظر و هدایت وزارت کـشور بـرنامه های اصلاحات روستایی را به انجام رسـانند.  

4⃣در مجموع در خصوص مدیریت روستایی در پیش از انقلاب مـی توان گـفت که دخالت دولت درروستا، ارکان سنتی اداره امور عـمومی را از هـم پاشـید و تـشکیلاتی مـانند انجمن ده هیچ گاه پایـگاه استواری بـرای فعالیت نیافت. جامعه روستایی به دلیل سلطه فرهنگی-تاریخی نظام ارباب-رعیتی وبه سبب مشکلاتی که انجمن های ده با آنـها مـواجه بـودند مانند: « 🔴 #اختلاف_میان_اعضا، #عدم_احساس_مسئولیت، #بی_سوادی، #عدم_همکاری_روستائیان» آمادگی لازم بـرای پذیرفتن الگـوهای نـوین مـدیریت امـور عمومی مانند انجمن ده را نداشت.🔴

✅5⃣ پس از انقلاب اسلامی، قانونی نخست با عنوان«قانون تشکیلات شوراهای اسلامی کشوری»مصوب سال 1361، مدیریت روستایی را بر عهده نهاد جدیدی که«  #شورای_اسلامی_روستا»نام داشت و جانشین انجمن ده شده بود، واگذار کرد. مدت اعتبار شورا در این قانون دو سـال بود. که در سال 1356 به چهار سال تمدید شد.

6⃣  اما آخرین قانون در سال 1375 با عنوان«قانون تشکیلات، وظایف و انتخاب شوراهای اسلامی کشوری و انتخاب شهرداران»به تصویب رسید. بر اساس ایـن قـانون مـدیریت روستایی همچنان بر عهده شورای اسلامی است. این شورا در روستاهای تا 1500 نفر جـمعیت 3 نـفر عضو و بیش از1500 نفر 5 نفر عضو دارد. 🔷 این قانون در سال 1377 با«قانون تأسیس  #دهیاری خودکفا در روستاهای کشور»تکمیل شد که در آن  #مسئولیت_اجرائی_مدیریت_روستایی برعهده مقامی با عنوان «# دهیار »گذاشته شده که از  #سوی_شورا برای مدت 4 سال انتخاب می شود.

7⃣  #وظایف_شوراها: در ایـن قـانون شوراهای اسلامی روستا دارای وظایف متعددی هستند. از جمله این وظایف شناسایی مسایل، مشکلات و نارسایی های روستا، فراهم نمودن زمـینه جـلب مـشارکت مردم برای پیشبرد امور، تصویب پیشنهادات و برنامه های دهیاری، مشارکت در تهیه طرح های توسعه و عمران روستا و بسترسازی جهت انـجام بـهینه فعالیت های آن ها در روستا است. بنابراین در دوران حاضر #شوراهای_روستای_ورجوی به همراه  #دهیاری محترم که می توان آن را بازوی اجـرایی شـوراهای مـذکور دانست، وظیفه  #مدیریت_روستای_ورجوی رابر عهده دارند. انتظار آن است که  #روستای_ورجوی با برخورداری از سازمان دمکراتیک محلی، توسعه نیافتگی موجود را تا اندازه زیادی به سمت توسعه یافتگی هدایت کنند.

8⃣ توسعه شوراها می تواند موجبات گسترش نهادهای غـیردولتی، افزایش مـشارکت مـردم در اداره امور خود و پاسخگو نمودن #نهاد_مدیریت_روستای_ورجوی شود. با این وجود شواهد حکایت از آن دارد که شوراهای اسلامی روسـتایی بـا مسائل وچالش هایی مواجه هستند که بی توجهی به آنها می تواند مشکلات بیشتری را بـرای روستاها ایجاد کند. چالش های اجتماعی یکی از مهم ترین چالش های شوراهاست که در بروز سایر چالش ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم اثرگذار اسـت.

✅ #پست_بعدی :‌ سهم اندک زنان در شوراهای روستای ورجوی

بر اساس مصوبه مرکز توسعه روستایی و مناطق محروم کشور مبنی برتشکیل شورای فرهنگی روستا،  چرا در روستای ورجوی شورای فرهنگی روستا تشکیل نمی شود❓

1⃣ طرح تشکیل شورای فرهنگی روستا، طرحی است جامع و یکپارچه برای روستاهایی که بالای ۵۰۰ خانوار دارند. اجرای کامل این طرح موجب افزایش بهره وری و یکپارچه سازی فعالیت های فرهنگی در روستاها می شود.

یکی از اهداف تشکیل شورای فرهنگی روستا، انسجام‌ بخشی به برنامه‌های مذهبی، ورزشی و اجتماعی در روستا‌ها از طریق #مدیریت_جامع_و_هدفمند_فرهنگی براساس استانداردهای مهندسی دینی می باشد؛ شورای فرهنگی در روستاها می‌تواند موجب افزایش بهره‌وری و یکپارچه‌سازی فعالیت‌های فرهنگی و تحکیم بنیان خانواده های روستایی شود.

2⃣ با توجه به اینکه تمام فعالیت‌های شورای فرهنگی روستایی با #محوریت_مساجد انجام می‌شود، روستاهایی که از مکان‌های فرهنگی چون کانون فرهنگی مسجد، پایگاه مقاومت بسیج و کتابخانه برخوردارند از روستاهای واجد شرایط و اولویت‌دار برای تشکیل شورای فرهنگی هستند. لذا #روستای_ورجوی نیز با برخورداری از چنین ظرفیت هایی که به عنوان یکی از زیر ساخت های فرهنگی، مورد نیاز است، می تواند در #اولویت_تشکیل_شورای_فرهنگی_روستا قرار بگیرد.

گفتنی است که در این طرح افراد بومی ، بازوهای فکری و مشورتی دستگاه‌های فرهنگی در روستا‌ها هستند، اعضای شورای فرهنگی روستاها از خود اهالی روستا تشکیل شده که در صورت نیاز سایر افراد مؤثر و شاخص روستا نیز به ترکیب اعضای شورای فرهنگی اضافه می¬شود.

3⃣ دهیار، رئیس شورای اسلامی روستا، روحانی روستا، مسؤول کانون های فرهنگی مساجد، فرماندهان پایگاه های بسیج، رئیس هیأت‌های مذهبی، مسؤول هیأت ورزشی، مسوول کتابخانه، نماینده فرهنگیان، #نماینده_بانوان، مدیر مدارس روستا و نمایندگان اداره تبلیغات اسلامی از جمله اعضای شورای فرهنگی روستایی است که هر یک شرح وظایفی دارند.

با تشکیل شورای فرهنگی در روستاها، به مصادیق و مفاهیم ارزش‌های اسلامی و انقلابی چون ایثار، شهادت، حجاب، عفاف و زکات به صورت ویژه پرداخته شده و استعدادیابی جوانان نخبه فرهنگی نیز انجام می‌شود. تشکیل شورای فرهنگی سبب همگرایی و وحدت در روستاها می‌شود.

توسعه روستاها تنها در زمینه عمران و آبادی و اشتغال نیست بلکه لازمه آن ایجاد مسایل فرهنگی است. روستا به‌عنوان محور توسعه باید مورد توجه باشند و دهیاران برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای در روستاها باید با تمام توان وارد شوند.

4⃣ حفظ و گسترش آیین‌های مذهبی و دینی، زبان و ادبیات بومی و محلی، نهادینه کردن و حفظ فرهنگ کار و تلاش در روستا‌ها، برگزاری جشنواره‌های بومی و محلی، ورزش‌های سنتی و معماری و صنایع دستی در روستا‌ها و... از مسائل مهم در توسعه فرهنگ روستاها است که باید مورد توجه قرار گیرد. دهیاران با بازتعریف محیط کاری خود، به برنامه‌ریزی برای دریافت درآمدهای محیطی و بومی به آبادانی هر چه بیشتر روستا کمک کنند. همچنین استفاده بهتر از توان و ظرفیت های مالی ، معنوی و فکری روستاییان از اولویت های تشکیل این شوراهاست.

🔴 5⃣ با توجه به اینکه امروز در عصر مدرنیته و در سلطه امپراطوری رسانه جهانی به سر می‌بریم و از طرفی به علت سست بودن بنیان‌های عقیدتی عمومی و به خطر افتادن هویت دینی نسل چهارم، برای مقابله با سلطه فوق نیاز به برنامه‌ریزی علمی، جامع، هدفمند و پیوسته است تا بتوان مانع سرعت تاثیرات و آسیب‌های جدی آن در #روستای_ورجوی شویم.

متاسفانه به‌علت خلاء برنامه‌ریزی متناسب با ویژگی این عصر در #روستای_ورجوی، سرعت پیشرفت این آسیب‌ها به حدی زیاد است که در اکثر شئون زندگی فردی و اجتماعی جامعه ما جاری شده است.
همه ی ما می دانیم که برای مقابله با آسیب‌ها با توجه به برآیند تنوع کار فرهنگی نیاز به یک نقشه کاربردی است، قطعاً نمی‌توان همه تقصیرات را بر گردن مدرنیته و ابزارهای در اختیار آن انداخت.

6⃣ مخاطبین طرح شواری فرهنگی روستا، اصحاب مسجد، دانش آموزان، مدیران و دبیران مدارس، دانشجویان، دختران و پسران در مدارس و دانشگاه‌ها  هستند و  تحکیم بنیان خانه و خانواده، نهادینه شدن هنجارهای دینی و مذهبی در راستای پیگیری از آسیب‌ها و ناهنجاری‌های فردی و اجتماعی مانند جلوگیری از افزایش نرخ طلاق و اثرات منفی آن در جامعه، پیاده شدن منویات رهبری، تحکیم بنیان‌های امنیتی جامعه، ارتقای آموزه‌های علمی و عقیدتی در مقابله با تهاجم فرهنگی و جنگ نرم از اهداف برگزاری و تشکیل شورای فرهنگی است.

7⃣ در راستای برنامه محور کردن فعالیت‌های فرهنگی در #روستای_ورجوی و نیز بهره‌مندی از توان عناصر بومی فرهنگی، استفاده بهینه از اندیشه‌ها و تجارب موجود، کارشناسی شدن تصمیمات و اقدامات، ساماندهی برنامه‌های فرهنگی، مذهبی، ورزشی، اجتماعی و... ، انسجام‌بخشی و یک کاسه شدن فعالیت‌های موازی و پرهیز از پراکنده‌کاری برای افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها، هم‌افزایی و ایجاد وحدت رویه در انجام #فعالیت‌های_فرهنگی با #محوریت_مساجد در #روستای_ورجوی، طرح تشکیل شورای فرهنگی ارائه می شود.

💠 #شوراهای_محلی که در شهرها و روستاها تشکیل مـی شوند وظـیفه مـدیریت امور عمومی را دارند. گرچه گستره امـور عـمومی مـربوط به سازمان های محلی دمکراتیک در ایران در مقایسه با کشورهای توسعه یافته بسیار محدود است، اما می توان امیدوار بود که با روشن شدن کارکردهای مثبت واگـذاری اداره امـور بـه مردم و مشارکت آنها در مدیریت جامعه، به تدریج این گـستره افـزایش یافته و مردم درتمامی امور عمومی مربوط به محل زندگی از مسکن و اشتغال گرفته تا فراهم کردن فضاهای فراغتی وحفظ مـیراث تـاریخی و فـرهنگی به شوراها مراجعه نمایند.

با این وجود شوراها در انجام وظایف وکارکردهای خود با چالش هایی مواجه اند. یکی از چالش های مهم پیش روی شوراها، چالش های اجتماعی است.

📝 پست بعدی : اداره امور عمومی در روستاهای سنتی بر عهده کدخدا بود.

رئیس شورای آموزش و پرورش مراغه: محتوای دینی در قالب های متنوع به دانش آموزان منتقل شود

رئیس شورای آموزش و پرورش و فرماندار شهرستان ویژه مراغه با اشاره به اینکه محتوای دینی باید در قالب های متنوع به دانش آموزان منتقل شود، گفت: ترویج آموزه های دینی راهکار مقابله با جنگ نرم دشمنان است. [رئیس شورای آموزش و پرورش مراغه: محتوای دینی در قالب های متنوع به دانش آموزان منتقل شود] به گزارش ایرنا، ظفر محمدی روز دوشنبه در شورای آموزش و پرورش این شهرستان افزود: بسیاری از کشورهای دنیا از قرآن کریم الهام گرفته و به توسعه و پیشرفت رسیده اند و ما نیز باید بتوانیم با الهام از این کتاب آسمانی نوجوانان و جوانان را در مقابل هجه فرهنگی دشمنان بیمه کنیم.

وی گفت: آموزش های مربوط والدین دانش آموزان باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و برنامه ریزی های آموزشی باید منطبق با واقعیت های روز باشد. وی 13 آبان را یادآور ایستادگی فرزندان ایران اسلامی در برابر استکبار جهانی دانست و افزود: حرکت پرخروش دانش آموزان انقلابی در 13 آبان سال 57 در برابر رژیم طاغوت و نیز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال 58 توسط این نسل نوپای انقلابٰ زمینه ساز مجاهدت ها و ایثارگری های آنان در هشت سال دفاع مقدس در برابر قدرت های شرق و غرب شد. وی با تاکید بر حضور گسترده آحاد مردم در راهپیمایی روز 13 آبان گفت: برگزاری باشکوه آیین های گرامیداشت هفته بسیج دانش آموزی فرصت مغتنمی برای تبیین ارزش های اسلامی و انقلابی و نیز ترویج آنها برای نسل آینده به ویژه در بین دانش آموزان است. **

هیچ روستای دارای دانش آموز بدون معلم نیست مدیر آموزش و پرورش مراغه نیز از تحت پوشش قرار دادن تمامی روستاهای این شهرستان در سال تحصیلی جاری خبر داد و گفت: پیش از این مدارس در روستاهای زیر 5 دانش آموز استقرار نداشت اما در دولت تدبیر و امید حتی روستاهای دارای یک دانش آموز نیز تحت پوشش قرار گرفته است. جلیل اسلامی افزود: در این ارتباط 17 روستای دور افتاده این شهرستان با جمعیت دانش آموزی محدود از طریق واگذاری خدمات آموزشی به بخش خصوصی تحت پوشش قرار گرفته است. وی به سیاست های جاری آموزش و پرورش نیز اشاره کرد و افزود: توجه به مناطق حاشیه ای و محروم در دستور کار قرار دارد و در این ارتباط برنامه های آزمونه (پایلوت) شهرستان نیز در مدارس حاشیه شهر برگزار می شود. وی به سه خط مشی آموزش و پرورش مراغه در سال جاری شامل افزایش انگیزه دانش آموزان، تکریم و رضایت مندی همکاران برای افزایش انگیزه تدریس و رضایتمندی و جلب مشارکت اولیا اشاره کرد و گفت: همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید اولیا دانش آموزان مقطع ابتدایی این شهرستان در کلاس های آموزشی شرکت کردند.

مدیر آموزش و پرورش مراغه تعطیلی کلاس های درس را خط قرمز این اداره دانست و گفت: امسال تعطیل نشدن کلاس های درس به هر نحو ممکن در دستور کار این اداره قرار دارد. جلیل اسلامی افزود: زمان برگزاری برنامه های پایلوت نیز در مدارس محدودتر شده است تا وقت کلاس های درسی گرفته نشود. وی کسب درآمد های اختصاصی برای هزینه در بخش های آموزشی و پرورشی را مورد تاکید قرار داد و گفت: به دلیل مشکلات مالی طرح های عمرانی این اداره تعطیل است و در هزینه های جاری نیز با مشکل مواجه هستیم. وی گفت: همزمان با سال تحصیلی جاری 87 نفر از فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان مراغه در مدارس این شهرستان مشغول به کار شدند تا خلع کمبود معلمان متخصص با حضور آنان پر شود. معاون آموزش ابتدایی اداره آموزش و پرورش مراغه گفت: برنامه ریزی های آموزش ابتدایی در راستای سیاست های کلی وزارت آموزش و پرورش است و در این ارتباط تکریم معلم، سیستم محوری، پایبندی به برنامه های دولت تدبیر و امید، دانش افزایی معلمان در دروه ابتدایی، توجه به روان خوانی فارسی و قرآن کریم نیز موردد توجه قرار دارد.

سیامک اسدزاده به استقرار نظام ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی اشاره کرد و افزود: خلع موجود بین اولیا و مدارس در پی روش های جدید تدریس باید به واسطه آموزش اولیا پر شود و اولیا در ارتباط با ارزشیابی توصیفی بیش از پیش آموزش ببینند. وی با اشاره به اینکه 23 هزار و 500 دانش آموز در مقطع ابتدایی این شهرستان در حال تحصیل هستند، گفت: تغییر در کتاب های درسی و روش های تدریس نشانه ای از پویایی سیستم آموزشی است. کارشناس مسئول امور حقوقی آموزش و پرورش مراغه نیز تعیین تکلیف املاک و اراضی اهدایی به آموزش و پرورش این شهرستان را خواستار شد و گفت: نگهداری از این املاک و اراضی با صرف هزینه و زمان همراه است و در برخی از آنها نیت اهدا کننده با موقعیت و قابلیت های ملک همخوانی ندارد. میر حیدر امیر سیدی تعیین تکلیف 20 مورد از این املاک را در اولویت مورد تاکید قرار داد و افزود: ساختمان سه طبقه اهدایی خدیجه اصل محمدی، حدود یک هزار و 500 متر مربع زمین در یوسف آباد و حدود 2 هزار و 500 متر مربع زمین در روستای صومعه سفلی از جمله اراضی و املاکی است که با نیت اهدا کننده همخوانی ندارد و باید در اسرع وقت تعیین تکلیف شود. وی همکاری شهرداری مراغه برای تغییر کاربری برخی از این زمین ها و املاک را نیز ضروری خواند و گفت: مطالبه درصدهای بالا برای تغییر کاربری از سوی شهرداری، آموزش و پرورش را در واگذاری و تغییر کاربری با مشکل مواجه می کند. رئیس اداره تبلیغات اسلامی مراغه نیز گفت: خانواده های دانش آموزان مقطع ابتدایی نیاز مبرم به آموزش دارند و شورای آموزش و پرورش شهرستان باید به این موضوع توجه داشته باشد.

حجت الاسلام علی امیری افزود: ورود تلفن همراه هوشمند به مدارس مقطع ابتدایی در سال های اخیر تهدیدهای فرهنگی زیادی را به دنبال داشته است. وی گفت: برخی از دانش آموزان مقطع ابتدایی در حالی برخی از گروه ها را در شبکه های اجتماعی مدیریت می کنند که والدین آنان هیچ اطلاعی از فضای سایبری و آثار آن ندارند. وی در مورد فروش برخی از املاک اهدایی به آموزش و پرورش نیز گفت: برخی از اهدا کنندگان در قید حیات هستند و این فرصتی برای شورای آموزش و پرورش شهرستان است تا با تشکیل کارگروهی برای مذاکره با آنان اقدام کند. عضو شورای اسلامی شهر مراغه نیز گفت: واگذاری املاک باید با حساسیت بالا و به دور از اقدام عجولانه دنبال شود و کسب رضایت اهدا کننده قبل از هر اقدامی ضروری است. قادر جویا که مدرس جامعه شناسی در دانشگاه های مراغه است، افزود: نمی توانیم گوشی های هوشمند تلفن همراه را از دست نوجوانان و جوانان بگیرم اما باید جامعه صدمه های ناشی از این هجمه فرهنگی را کاهش دهد. معاون بهداشتی دانشکده علوم پزشکی مراغه نیز از خدمات دندانپزشکی این دانشکده به دانش آموزان و آغاز دوره سوم وارنیش تراپی در مدارس ابتدایی این شهرستان خبر داد و گفت: مدیران مدارس با ارایه آموزش های لازم به دانش آموزان یک روز قبل از اجرای این طرح با دانشکده علوم پزشکی همکاری کنند.

دکتر احمد مجتهدی افزود: با عنایت دولت تدبیر و امید به بخش بهداشت و درمان، خدمات سطح 2 دندانپزشکی نیز در چهار مرکز شهری و روستاهای ورجوی، داش آتان و کهجوق این شهرستان به صورت رایگان به دانش آموزان عرضه می شود. وی در مورد رویت محدود شپش در لابلای موهای برخی از دانش آموزان نیز گفت: شپش یک معضل کشوری است و معاینه دانش آموزان از سوی بخش سلامت مدارس این دانشکده ادامه دارد و در این ارتباط به افراد مبتلا شامپوهای رایگان اهدا می شود. شهرستان 250 هزار نفری مراغه با 43 هزار دانش آموز در 127 کیلومتری تبریز، مرکز آذربایجان شرقی قرار دارد؛ آموزش و پرورش این شهرستان حدود سه هزار نفر کادر اداری و آموزشی دارد. خبرنگار: علیرضا فولادی ** انتشار دهنده: محمد رستگار 3072/6183 انتهای پیام /*

با اینکه ورزش روستایی پایه گذار توسعه ورزش قهرمانی است اما تاکنون از  #ورزش_قهرمانی_در_روستای_ورجوی حمایتی صورت نگرفته است.

 🔷 ورزش قهرماني يكي از اركان مهم توسعه ورزش در كشور است. توسعه ورزش قهرماني در هر كشور، پيش زمينه كسب موفقيت در رقابت‌هاي جهاني و المپيك است. به راستي چه عواملي مي‌تواند موجب توسعه ورزش قهرماني شود.

🔷 ورزش به سه حوزه قهرمانی، همگانی و روستایی تقسیم شده که ورزش روستایی به عنوان یک اولویت اساسی در کنار ورزش قهرمانی و همگانی به شمار می رود و همه ساله ده ها برنامه متنوع در رشته های مختلف ورزشی برگزار می شود. بنابراین باید کمک کرد تا این ورزش در  #روستای_ورجوی احیا شود. با توجه به اینکه در روستای ورجوی یک ظرفیت بسیار مطلوبی (از جوانان) در حوزه ورزش همواره وجود داشته است، مسئولین امر نیز بایستی بتوانند نسبت به ظرفیت ها، امکانات و توانمندی های لازم را توسعه دهند.

🔷گسترش منطقي مرحله شناسايي و توسعه استعداد، منجر به توليد ورزشکاران نخبه ی توانا در سطح بالا مي شود. بسياري از  #ورزشکاران_روستای_ورجوی که توانايي پيشرفت به سطوح بالا را دارند از رسيدن به آن باز مي مانند. تنها در تعداد کمي از رشته هاي ورزشي، ورزشکاران مي توانند درآمد کافي براي مخارج زندگي به دست آورند بنابراين بعضي از کشورها سيستم حمايت مالي براي ورزشکاران به منظور تأمين مخارج زندگي و حمايت برنامه ها براي دستيابي به خدمات مورد نياز و کمک به آنها جهت دستيابي به توان بالقوه شان را فراهم مي کنند.

✍🏿 یافته های برخی پروژه های تحقیقاتی نشان دهنده چند رکن اساسی من جمله «حمایت مالی، استعدادیابی، تسهیلات و تاسیسات آموزشی و ... » است که میتواند باعث احیای ورزش قهرمانی در روستاها من جمله روستای ورجوی گردد.

📡 #کانال_خبری_تحلیلی_ورجوی

اسامی برخی از بانیان و احیاءکنندگان آئین های عزاداری در روستای ورجوی

بسم الله الرحمن الرحیم

مسلخ عشق و محرم، فصل عشق ورزی به اسوه جوانمردی، آزادی، عزت، کرامت و شجاعت است. محرم زنگار دل ها را شستشو می دهد و دل را به عشق حسین (ع) پیوند می زند.

فرا رسیدن محرم و عزاداری حسینی در اقصی نقاط جهان، عشق و ارادت به سالار شهیدان را به نمایش
می گذارد. مردم مناطق مختلف ایران نیز در این ماه در قالب هیات های عزاداری، زنجیر زنی و سینه زنی سر از پا نشناخته و با اشک و آه و ماتم و برگزاری مراسم سوگواری یاد و خاطره امام حسین(ع) و یاران با وفایش را گرامی می دارند. پرچم ماتم حسینی قرن ها است که با وجود فراز و نشیب های مختلف به همت عاشقان امامت در دیار آذربایجان، عموماً وشهرستان مراغه و روستای ورجوی خصوصاً، همچنان در اهتزاز است. مردم منطقه آذربایجان همه ساله مراسم عزاداری محرم و صفر را به صورت گسترده و به شیوه سنتی خاص، در شهرها و روستاها برگزار می کنند.

روضه خوانی در منازل و تکایای آذربایجان در غیر از ماه های محرم و صفر نیز برگزار می شود اما دهه پایانی ذی الحجه، آذربایجان یکپارچه چهره حسینی به خود می گیرد به طوری که اکثر شهروندان چند روز قبل از فرا رسیدن ماه محرم لباس های مشکی پوشیده و دستار سیاه به نشانه عزا بر سر خویش می بندند و پرچم های عزا در کوچه و بازار نصب می کنند. که در این میان شهرستان مراغه و روستای تاریخی-فرهنگی ورجوی از جمله این شهرها و روستاهاست.

بسیاری از هنرهای سنتی و بومی که امروزه دیگر در فرهنگ اجتماعی ساکنان شهرها و روستاهای تاریخی نقش خاصی ندارند، در برخی از مراسم مذهبی وکهن، بازپیرایی و احیا می شود.
مردم ایران از دیرباز در دهه محرم و عاشورای حسینی با توجه به ویژگی های اجتماعی و فرهنگیِ مناطق مختلف، با شیوه های گوناگون به سوگواری و عزاداری می پردازند. یکی از این شیوه های متداول، اجرای تعزیه و نمایش وقایع عاشوراست. تعزیه در لغت به معنی سوگواری برای عزیزان از دست رفته است ولی در اصطلاح به نوعی نمایش مذهبی با آداب و رسوم خاص اطلاق می شود. مورخان و سیاحان در دوره صفویه، اشاره زیادی به تعزیه نمی کنند و گفته هایشان بیشتر به نوحه سُرایی معطوف است. در دوران قاجاریه تعزیه خوانی به لحاظ کیفیت و محتوا به اوج تکامل می رسد. با توجه به سیر تکاملی تعزیه در ایران می توان دریافت که تنها یک نمایش مذهبی یا آیینی نیست، بلکه چنان کیفیتی را داراست که همه خصایصِ یک جریانِ زنده یِ فعالِ ملی و هنری را با همه ویژگی های دینی و اجتماعی آن آشکار می کند. در شهرها و روستاهای مختلف ایران نحوه سوگواری و عزاداری برای امام حسین علیه السلام متفاوت است. گرچه در کلِ این مراسم، یک هدف را دنبال می کنند ولی با توجه به مراسم گوناگون و خصوصیات اجتماعی و فرهنگی هر منطقه، شکل و شمایل متفاوتی از سوگواری انجام می پذیرد. حتی در برخی از محلات یک شهر، شیوه عزاداری تفاوت دارد.

برگزاری مراسم عزاداری برای اهل بیت(ع) و به ویژه امام حسین (ع) در ماه محرم به نوعی ریشه در فرهنگ ایرانیان پیدا کرده است؛ مراسمی که نه تنها رنگ کهنگی به خود نگرفته اند بلکه مفهوم پیروزی خون بر شمشیر را عینیت بخشیده اند. و روز به روز به تازگی و جاودانگی آن افزوده می شود.

روستای ورجوی، یکی از معدود روستاهای کهن و تاریخیِ ایران زمین، از توابع شهرستان مراغه است. این روستا با دارا بودن آثار و ابنیه های تاریخیِ ثبت شده ی ملی، از جمله مناطق فرهنگی و گردشگری ایران محسوب میگردد. وجود آتشکده یا معابد مهری ورجوی، که روزگاری محل نیایشِ مهرپرستان و مأمنِ برگزاری آئین های آتش پرستی در دوره های قبل از ظهور اسلام، و عبادتگاه مسلمانان در دوره های بعد از ظهور اسلام بوده است، حکایت از جایگاهِ فرهنگیِ غنی و استوار، در دل تاریخ دارد. به گواه مورخان، تذکره نویسان و شاهدان محلی، روستای ورجوی همواره پیشگام در برگزاری مراسماتِ ملی- مذهبی، به شکل های مختلف فرهنگی، عبادی، عزاداری و... بوده است. که از برجسته ترین آنها می توان به برگزاری مراسمات مذهبی و عزاداری در مدح و ماتم آل الله، علی الخصوص در رثای حسین بن علی علیه اسلام، اشاره کرد.

 از مهم ترین و رایج ترین نوع عزاداری های قدیمیِ روستای ورجوی در چندیدن دهه گذشته، که بایستی بدان توجه نمود، نوحه خوانی سنتی و مرثیه خوانی سنتی و سینه زنی های سنتی بوده و آنچنان که بزرگان نقل میکنند،این نوع عزاداری ها از سابق قدیم در معبد مهر ورجوی و مساجدِ روستای ورجوی برگزار می گردیده است. و بعد از انقلاب اسلامی ایران نیز با بوجود آمدن تکایا و حسینیه ها، این مکان ها به محلی دیگر، جهت برگزاری این مراسمات تبدیل شدند. که اکنون و با گذشت زمان، برخی از آن سبک های اصیل عزاداری مانده اند و برخی دیگر، در اثر گذر زمان، و با ظهور بدعت های خودساخته ی بی اساس، به دست فراموشی سپرده شده یا به انحراف کشیده شده اند.

حوادث گذشته ی هر جامعه ای می تواند در سرنوشت و آینده آن جامعه تأثیر به سزایی داشته باشد . تجدید آن خاطره ها در واقع نوعی بازنگری و بازسازی آن حادثه است تا مردم بتوانند به نحو صحیحی از آن استفاده کنند. زیرا ممکن است این بزرگداشت، منافع و مصالح بیشماری را برای جامعه تأمین کند.[1]

« بنابر گفته ریش سفیدان مساجد، مراسمات مذهبی و عزاداری از قدیم الایام در این روستا بوده است و چنین نیست که این سنت های مذهبی و آئین های مختلف عزاداری در روستای ورجوی یک امر بدیع و جدیدی بوده باشد که یک نفر از روستاهای اطراف آمده و بخواهد آن را در عرض 10 یا 20 سال اخیر، وارد سبک زندگی مردم به عنوان مراسمات آئینی و شیوه های عزاداری بکند.» کما اینکه شاید بعدا، آن سبک های عزاداری سابق و دیرینه نیز، شکل جدیدی به خود گرفته اند و بعضی از شیوه های عزاداری نوین نیز برعزاداری های قدیمی افزوده شده و به شکل فعلی آن در آمده اند، که بعضا دارای نقاط قوت، و درعین حال دارای نقاط ضعف بسیاری نیز می باشند. و اکنون پرداختن بدان ها از حوصله بحث این مختصر و برخی دیگران!، خارج است. به هر حال آنچه بدان اشاره میگردد، مختصری است جهت یادآوری برای نسل حاضر.

و مهم تر از همه، معرفی و به حافظه نسل فعلی سپردن ِ اسامی ِ برخی از افراد موثری است که تقریبا در 100 ساله اخیر، در روستای ورجوی به برگزاری آئین های مختلف عزاداری و مذهبی می پرداخته اند و حقی معنوی و فراموش نشدنی، بر گردن ما جوانان ِ ورجوی و فرهنگ زندگی ما دارند. و به هیچ وجه نباید به خاطر سکوت برخی افراد مغرض ولی آگاه، در معرض فراموشی قرار گیرند و یا نقشِ بی بدیلِ آنان در احیا، و حفظ این شعائر عظیم الهی کم رنگ جلوه داده شود. و بی شک حضور مجدّانه و خالصانه آن عزیزان از دست رفته، در فعالیت های مذهبی-فرهنگی ورجوی بوده است که در ایام محرم الحرام هرسال، علی الخصوص روز عاشورای حسینی علیه السلام، عزاداران زیادی را از شهرهای مختلف ایران به این آبادی گسیل میداشته تا بهترین لحظات معنوی خود را در خالصانه ترین مراسمات مذهبی تجربه کنند و جانِ دل را با اشک ماتم حسینی (ع) بشورانند تا خود را در شعاع جاذبیت ربوبی قرار دهند. گویا چنین است که اکنون صدای آن ناله ها و نوحه ها در ماتم آل الله، و بر سرو سینه زدن های خالصانه، در کوچه پس کوچه های این آبادی بجای مانده و برگوش می رسد و هر روز و هرروز نسل جدیدی از محبان و تربیت یافتگان مکتب حسینی را در دامان پرمهر مادرانشان، به منصه ظهور می رساند و روانه دانشگاه انسانیت و آزادگی میکند.

با صرف نظر از بیان ترتیبی آن اسامی و ذکر تاریخِ دقیقِ حیات و فعالیت آن عزیزان « بدلیل نبود مدارک مستند و مکتوب»، به ذکر برخی از اسامی که از طریق نقل های سینه به سینه یِ مسن ترین افراد ورجوی و ریش سفیدان، جمع آوری گردیده و بدست ما نسل جوان رسیده است، میپردازیم.

لازم به ذکر است همه این اسامی که در ادامه ذکر خواهد شد مربوط به دوران قبل از انقلاب اسلامی بوده، بجز اسامی آن عزیزانی که به زمان انقلاب اسلامی و سال های پس از آن مربوط می شوند  که بدان ها اشاره خواهد شد؛ این اسامی عبارتند از: «حاج میر حسین آقا، حاج میر عبداله، حاج میر صالح آقا و حاج میرآقا » که هر چهار نفر ایشان از یک خانواده ی مذهبی و از اولاد پیامبر (ص) در زمان قبل از انقلاب اسلامی بوده اند.

در بین این چهار نفر حاج میر حسین آقا از جمله افرادی است که در روستای ورجوی در ایام محرم حسینی (ع) برنامه های نوحه خوانی و سینه زنی و « شبیه خوانی » برگزار میکرده است. حضور چشمگیر و خالصانه ایشان در فعالیت های مذهبی-اجتماعی و شخصیت برجسته و قدرت نفوذ معنوی آنان در دل های مردم، به حدی بوده است که اکنون با گذشت چندین دهه، و پشت سر گذاشتن ایامی متمادی و جایگزین شدن دیگر افرادِ صاحب شخصیتِ اجتماعی هر چند در جایگاهی پایین تر، هنوز بر خاطر پیران ما مانده اند و در همیشه ی نقل های گذشته ی تاریخی، به خوبی و با احترام یاد میشوند. لازم به ذکر است که، سن و سال نقل کنندگان این اسامی، در آن ایام از 12-13 سال بیشتر تجاوز نمی کرد در حالی که اکنون از مسن ترین افراد روستای ورجوی و جزء ریش سفیدان 70 -80  سال به بالا محسوب می شوند.

اما حیف که گذشت زمان و رخداد حوادث، بسیاری از آن افراد را از خاطرِ این سرمایه های انسانی، که اکنون منبع جمع آوری اطلاعات ما هستند به بوته فراموشی سپرده و به کلی پاک کرده است. و اکنون پس از چندی درنگ، دست بر جبین گذاشته و سر به پایین انداخته و اعتراف میکنند که کسی دیگر جز این عزیزان را به یاد نمی آورند.

دیگر کسی که از آن به عنوان فردی قابل احترام یاد می کنند، میرزا رسول تبریزی بوده است. که پس مدتها اقامت در روستای ورجوی، و احیاء و اجرای آئین های مذهبی و عزاداری، بر طبق همان سنوات قبل، دوباره به تبریز بازمیگردد. می گویند بعد از ایشان، افرادی به نام های غلامعلی، سلام زاده و کربلائی حسن، در زمان محمد سلطان و حاج جبار به روستای ورجوی آمده و رفته اند. البته با همان نقش ها و با احیاء برنامه های مذهبی اجتماعی. و بعد از آن ها هم کسانِ دیگر و دیگر.

گفتنی است که در آن زمان، روستای ورجوی بدلیل وجود شرایط اقلیمی کاملا مناسب، و برخوردار بودن از باغ های میوه و انگور و اراضی مناسب برای کشاورزی، در شرایط اقتصادی کاملا پویا و غنی، و دارا بودن نیروی کار جوان و زمین های مساعد برای کشت، محیطی مناسب برای زندگی اهالی ورجوی و دیگر مردمان منطقه از هر جهت محسوب می شده است. منظور اینکه همه این عوامل و شرایط اقلیمی-محیطی دست به دست هم داده و سرشناسان، عالمان، و بسیاری از دیگر مردمان را به این آبادی می کشانده است. همین عوامل حیاتی بود که این آبادی را «وارئوی، وارلیق ئووی» یا همان «خانه دارا و برخورداری»، نیز نامیده اند...

یکی دیگر از کسانی که خود، از اهالی ورجوی بوده و در برگزاری مراسمات مذهبی و برپایی آئین های عزاداری آن موقع نقش ایفا میکرده، غلام آقا(سعادتیان) بوده است. نُه نفر از اسامی ذکر شده در بالا مربوط به دوران قبل از انقلاب اسلامی و شاید چندین دهه قبل از آن نیز بوده باشند که در روستای ورجوی از بانیان اصلی و از احیاء کنندگان عزاداری های دهه محرم و برگزارکنندگان سایر مناسبات مذهبی اجتماعی، بوده اند.

از دیگر افرادی که دارای نقش های اجتماعی در مناسبات مذهبی بوده اند و شخصیتی قابل احترام در بین مردم داشته اند، میتوان به ترتیب ایفای نقش به مرحوم میرزا هاشم، مرحوم مشهدی موسی(فرزند میرزا هاشم)، مرحوم قدرت (بهروزنژاد) و مرحوم حسین (نصرتی) اشاره کرد. هر چند که هر یک از این افراد ممکن است در یک دوره بوده و سال های زیادی را در کنار هم گذرانده باشند. که مربوط به سالهای نزدیک انقلاب اسلامی، زمان شروع انقلاب اسلامی و دوره ای کوتاه پس از آن سال ها باشند. و بدیهی است که در سال های پس از انقلاب اسلامی نیز، با بوجود آمدن شرایطی مناسب و کافی، جهت پرداختن به مجالس ذکر و یاد اهل بیت (ع) که از آرمان های امام امت و شهدای انقلاب بود، مردم، خود، پیشکار برگزاری این شعائر الهی و عزاداری های دهه محرم در روستای ورجوی بوده اند. چنانچه در زندگی نامه شهدای ورجوی نیز آمده است اکثر این شهیدان هنگام محرم و عزاداری امام حسین (ع ) سر دسته هیئت بودند و علاقه عجیبی نیز به برگزاری این مراسم ها و احیاء آن داشتند. [2]

از جمله افرادی که لباس روحانیت برتَن داشته و همچون پدران معنویِ مردمِ ورجوی بوده اند، این عزیزان را نام می برند: حاج میر حسین آقا،حاج میرعلی اصغر، حاج میر عبداله، آخوند روشن دل و میرزا عباسعلی و ...

و بعد از انقلاب اسلامی نیز مرحوم سید رضا (پاکدل) و مرحوم ملا شیردل. بنابر همان دلایل حیاتی که در بالا ذکر گردید، شرایط مناسب محیطی و ظرفیت های فرهنگی-اجتماعی، در روستای ورجوی، عالمان دینی زیادی را به این دیارِ دیرین کشانده بود. که گویا بسیاری از آنان از خاطر گویندگان تاریخ ما، به کلی پاک شده و از یادها رفته اند. اما آنچه که بر سر زبانها مانده و هنوز در دل های پیران ما، نفوذ و در خاطر آنها جلوه گری میکند معنویت و شخصیت ملّا، حاج میر حسین آقا، بوده و هست. که در برگزاری عزاداری های محرم و برنامه های سینه زنی و نوحه خوانی های سنتی و حتی شبیه خوانی ها هم، فعالیت های قابل توجهی را انجام میداده است.

به هر حال آنچه که در قالبِ چند وقایع تاریخی و یا ذکر اسامی برخی شخصیت های مذهبی اجتماعی، بدان اشاره شد، و بصورت تیتروار از خاطر خوانندگان گذشت و در اختیار نسل حاضر قرار گرفت، فقط مختصری است از شاید هزاران وقایع تاریخی و دهها شخصیت پرنفوذ و صاحب مقامِ این آبادی.

لذا « آنچه که در خور توجه و نیاز به دقت است، اصل مطالعه تاریخ و بازگشت به گذشته، جهت عبرت گیری و اسوه پذیری است حتی با دریافت آن از طریق نقل های سینه به سینه ی بزرگان و ریش سفیدان، که همواره چراغ راه است و مایه ی هدایت.» و این تاریخ است که صادقانه، وقایع و حوادث گذشته را در نمایشگاهی از آثار طبیعی و انسانی ارائه می دهد، و گذشته را بر حال و آینده پیوند میدهد.

امروز بر نسل حاضر و جوانان ورجوی، یک وظیفه ی اجتماعی و بلکه یک وظیفه شرعی است که با تحقیق و مطالعه ی عمیق در زندگی گذشتگان خود، سبک حیات و آئین های اصیل فرهنگی، اجتماعی و مذهبی و شیوه های صحیحِ عزاداری آنان را مرور کرده و به خاطر بسپارند و از حافظان واقعی آن باشند. و افکار و عقاید خود را از برخی، عناصر مدعی، که در پی انحراف افکار عمومی و تغییر باورهای مردم و به تحلیل بردن سبک زندگی اسلامی-ایرانی شان، از طریق بدعت های خودساخته و بی ریشه و اساس، و افکار تزریقی آلوده به جهالت و نادانی هستند، محافظت نمایند. و اکنون که بسیاری از صفحات این کهنه « کتابِ زندگی» در قرون گذشته، در اثر مرور زمان از بین رفته و در معرض خطر نابودی کامل قرار گرفته است، ناچاراً، تاریخ واقعی خود را از زبان ریش سفیدان و پدربزرگان خود گوش فرا بدهند و تا یکی دیگر از منابع مطالعه تاریخ از دست نرفته، از سینه ی آنان ورق بزنند. البته این نیز یک امر واضح و آشکاری است که، روشنگری و تبیین مسائل، و نقل واقعیات تاریخی و حفظ آنها، ابتداً از وظایف دلسوزانِ روشنفکر و عالمان با تقوا و واقعی اسلام بوده و هست. 

و در پایان نیز، لازم به توضیح است که هدف اولیه ما از بوجود آوردن این اثر و تقریر سخن، هر چند ناقص و نقلی و نه کامل و مستند، بوجود آوردن یک گفتمان دوستانه در جمعِ جوانان ورجوی بوده است، که به مطالعه تاریخ خود بنشینند و اندکی در گذشته خود فرو روند. گذشته ای که همواره دارای غنی ترین آثار فرهنگی و شخصیت های والای انسانی و آئین های اجتماعی و مذهبی اصیل و برجسته ای بوده است که مطالعه و یاد آن ها از خامی اندیشه مان می کاهد و بر روشناییِ عقلمان می افزاید. انشاءالله

 ورؤری­لین قانالاری آدیناندیر. اوزوملرین هر سالخیمی قورخما دئنه بیر کوزه­جن. بللی دئییل، آغزی گؤیچک او کیم ایمیش (وَرجُوی) نی ورؤرییه آداخلایان آد ائله­ین او یاراماز.

وضعیت اقتصادی و معیشتی

اقتصاد روستای ورجوی اغلب بر پایه تولیدات کشاورزی و دامی و صنایع دستی (قالیبافی) استوار است و انگور ورجوی به دلیل بالا بودن کیفیت آن، زبان زد عام و خاص بوده و پس از تبدیل انگور به کشمش تیزآبی و گوگردی، این محصول و قالی ابریشم تولید شده در این روستا به کشورهای دیگر صادر می گردد که این امر در اقتصاد کشور نقش مهمی را ایفا می نماید. از دیگر محصولات کشاورزی گردو، بادام، زردآلو، آلوچه، سیب گندم، جو و ... را می توان نام برد. 

الف: باغداری

در اصطلاح مردم این روستا، باغ مطلقاً به تاکستان اطلاق می شود ولو سایر درختان میوه نیز در آن موجود باشد. اکثر مردم این روستا، دارای باغ در اصطلاح محلی ملخاوا (ملک آباد) نامیده می شوند و به تناسب توانایی مادی قطعات زمینی را به صورت تاکستان درآورده و در آن به فعالیت مشغولند. باغات انگور ورجوی یکی از معروفترین تاکستانهای کشور محسوب می گردد و همه ساله مقدار زیادی سبزه و کشمش محصول این باغات به خارج از کشور صادر می گردد و انگور ورجوی به علت عالی بودن کیفیت جنس در بازارهای خارجی از موقعیت بخصوص برخوردار می باشد.

مساحت تاکستانهای ورجوی در حدود 550 هکتار می باشد. متوسط محصول یک هکتار باغ در حدود 5 تا 10 تن انگور یا 5/2 تا 5/3 تن سبزه می باشد و بطور متوسط از سه کیلو انگور 1 کیلو کشمش یا سبزه به دست می آید. در تاکستانهای ورجوی انواع مختلف درخت انگور تربیت می شود و به طوری که گفته شد محصول بعضی از این تاکستانها جهت تهیه سبزه و انواع مختلف خشکبار، کشمش، فخری، گرمیان و تهیه شیره انگور مصرف می شود و بعضی انواع دیگر به صورت تر در فصول پاییز و حتی زمستان مصرف می گردد. از انگورهای معروف ورجوی می توان نمونه های زیر را نام برد.

انگور کشمش بیدانه سفید

انگور کشمش سفید یکی از بهترین نوع از انگورهای ورجوی است و قسمت عمده باغات ورجوی فقط مختص این نوع انگور می باشد. از این انگور محصولی به نام سبزه به دست می آید که علاوه بر مصرف داخلی به میزان زیاد به سایر کشورها صادر می گردد.

انگور کشمش بیدانه قرمز

انگور فوق الذکر تولیدش به میزان انگور بیدانه سفید نمی باشد. از این انگور بعد از خشکانیدن محصولی به نام کشمش به دست می آید که کلاً جنبه مصرف داخلی دارد.

انگور لعل بیدانه سیاه

این انگور همانطوری که از نامش معلوم می شود دانه هایش سیاه رنگ و شبیه دانه لعل می باشد و مصرف فصلی دارد.

انگور شانی (شاهانی)

انگور شانی یکی از انگورهای زودرس بوده و میزان تولیدش خیلی کم می باشد.

انگور شاهانی قزوین

میزان تولید این انگور نیز همانند انگور شانی بسیار کم می باشد و فقط جنبه­ی مصرف داخلی را دارد.

انگور سیاه

انگور سیاه دارای حبه های گرد به اندازه قندق می باشد. حبه های این انگور پرآب و دارای دانه های کم است. معمولاً در تهیه شیره­ی انگور مصرف بیشتر دارد.

انگور سیاه ملحی

انگور سیاه ملحی شبیه انگور سیاه معمولی است با این تفاوت حبه های آن کم آب و گوشت آلود می باشد. این انگور را خشک نموده و در فصل زمستان مانند آجیل مصرف می کنند.

انگور سیاه (جغ جغا)

یکی دیگر از انواع انگور سیاه به جغ جغا مشهور است که دارای دانه های بیشتر و پوست کلفت می باشد. این انور نیز در تهیه دوشاب (شیره انگور) به مصرف می رسد.

انگور سنجری

انگور سنجری دارای حبه های گرد و پوست کلفت، به رنگ سفید می باشد.

انگور صاحبی قرمز

انگور صاحبی قرمز همان طوری که از اسمش معلوم است دارای رنگ قرمز حبه های درشت با دانه های بزرگ و پوست نازک و پرآب می باشد. مصرف فصلی دارد و خشک نمی گردد.

انگور صاحبی سفید

انگور صاحبی سفید همان مشخصات انگور صاحبی قرمز را دارد فقط رنگ پوستش سفید می باشد.

انگور حسینی (ریش بابا) سفید

این انگور پرآب گوشت آلود و دارای حبه های درشت می باشد. حبه های این انگور دارای دانه بوده و طول حبه های آن در حدود 3 سانتی متر می باشد.

انگور حسینی قرمز

این انگور نیز دارای مشخصات انگور حسینی سفید بوده فقط از لحاظ رنگ با هم اختلاف دارند.

انگور پیکانی سیاه

حبه های این انگور دراز پرآب و خیلی خوشمزه و دارای پوستی کلفت می باشد. این انگور را اواخر فصل تابستان از درخت چیده و در منازل از سقف اطاق یا کوشک آویزان می کنند، به مرور تا زمستان پوست آن نازک می گردد و در شبهای زمستان به عنوان شب چره صرف می شود.

انگور رازقی (پیکانی سفید)

عیناً دارای همان خواص انگور پیکانی سیاه است با رنگ سفید.

تولاگوزی (تلوغی)

انگور تولاگوزی بیشتر در تهیه­ی شیره انگور مصرف دارد.

گرمیان (دست چین)

انگور گرمیان دارای حبه های درشت و شیره بیشتر می باشد. در تهیه­ی شیره­ی انگور مصرف دارد و به علاوه آن را با تیزاب خشک نموده و در فصل زمستان مصرف می کنند.

قزل اوزم (انگور طلا) یا انگور سرخ

قزل ازوم دارای حبه های درشت و رنگ پوست آن طلائی است به همین جهت به انگور طلا مشهور است. این انگور را به صورت آونگ آویزان می کنند و در فصل زمستان مورد استفاده قرار می گیرد.

انگور خلیلی قرمز و سفید

انگور خلیلی قرمز و سفید از انگورهای زودرس بوده و به عنوان نوبر انگور عرضه می گردد.

غوره شیرین (سبز، قرمز، ابلق)

انگور غوره شیرین به طوری که از اسمش معلوم است دارای غوره شیرین می باشد. به همین جهت انگور به غوره شیرین مشهور شده است و دارای خاصیت طبی می باشد و به مقدار خیلی کم تولید می گردد و در سه رنگ سبز، قرمز و ابلق می باشد.

انگور فخری

انگور فخری دارای حبه های درشت و گوشت آلود و دارای قند بیشتر می باشد. این انگور را خشک کرده و توأم با بادام یا گردو و در فصل زمستان مصرف می کنند.

انگور عسگری

این انگور دارای پوست نازک و پرآب و به رنگ سبز می باشد.

انگور هلالی (ملاغی)

یکی دیگر از انواع انگورهای موجود در تاکستانهای ورجوی هلالی نام دارد. دارای شکل و قیافه زیبا می باشد و مشهور است که با این انگور حضرت رضا (ع) را مسموم نمودند.

ب: باغات سردرختی

منظور از باغات سردرختی قطعه زمینی است که مختص کشت و پرورش انواع درختان میوه می باشد که در اصطلاح محلی این باغات را باغچه می نامند. انواع درختان از قبیل بادام، زردآلو، شفتالو، هلو، گردو، آلبالو، توت، گلابی، به، گوجه، و سایر درختان به مقدار خیلی زیادی در این روستا پرورش داده می شود. مقدار زیادی از تولیدات این درختان به صورت تازه و تر مورد مصرف اهالی شهرستان های مجاور قرار می گیرد و بعضی را نیز پس از خشک نمودن ضمن تأمین مصرف داخلی به سایر شهر، و استانهای دیگر کشور صادر می نمایند. در زیر انواع مختلف چند نوع از این گونه درختان شرح داده می شود.

 1- بادام

در روستای ورجوی درخت بادام را گاهی به طور متفرقه و گاهی در قطعه زمین هایی به طور مجتمع که در اصطلاح محلی به نام «باداملیق» نامیده می شود، می کارند. انواع و اقسام بادام به شرح زیر می باشد:

بادام سنگ

این بادام دارای پوستی بسیار سفت می باشد به همین جهت به نام بادام سنگ مشهور شده است.

فرخ بادام (یا بادام کاغذی)

این بادام برخلاف بادام سنگ دارای پوست بسیار نازک و شبیه کاغذ می باشد.

پسته بادام

این بادام با پوست نرم و به اندازه­ی پسته می باشد و به همین جهت به نام پسته بادام نامیده شده است.

شفتالو بادام

این بادام نیز دارای پوستی سفت و ضخیم و به شکل هسته شفتالو می باشد.

آجی بادام (بادام تلخ)

این نوع بادام دارای پوست سفت و مغز تلخ می باشد و مصرف داروئی دارد.

2- آلوچه

در سردرختهای ورجوی انواع و اقسام درخت آلوچه پرورش داده می شود. نمونه هایی از این میوه ها به شرح زیر است.

ساری آلوچه (گوجه زرد)

این نوع آلوچه پس از خشک شدن مورد مصرف قرار می گیرد.

گوجه سلطان

دارای رنگ سبز علاوه بر مصرف تازه بیشتر پس از خشک نمودن مورد مصرف دارد.

شلیل آلوچه

شکل ظاهری این آلوچه شبیه شلیل می باشد ضمن مصرف فصلی جهت خشک کردن مورد استفاده قرار می گیرد.

آلو آلوچه

شکل ظاهری این نوع آلوچه شبیه آلو می باشد و بسیار آبدار و مصرف فصلی دارد.

آلوچه سرخ

شکل ظاهری این نوع آلوچه به رنگ سرخ و پس از خشک نمودن مورد مصرف قرار می گیرد.

چماق آلوچه سی (آلوچه چماق)

دانه های این آلوچه بسیار درشت می باشد به همین مناسبت به نام آلوچه چماق نامیده می شود. بیشتر پس از خشک نمودن مصرف می گردد.

آته ممد آلوچه سی

این آلوچه پس از خشک کردن مصرف می شود.

جبک آلوچه سی

این آلوچه خشک نمی گردد و مصرف فصلی دارد.

اوجی بیز آلوچه

این نوع آلوچه به صورت سبز (چغاله) مصرف می شود.

زی آلوچه

این آلوچه به طوری که از اسمش پیداست بسیار ترش می باشد. در اصطلاح محلی درخت این آلوچه را مادر آلوچه می نامند، زیرا اکثر درختان آلوچه فوق الذکر از پیوند زدن به این درخت به دست می آید.

آلوچه سرخ

برگ و چغاله (چاغاله) این آلوچه به رنگ سرخ می باشد  بیشتر برای لواشک مورد استفاده قرار می گیرد.

3- زردآلو

انواع و اقسام زرد آلو به شرح زیر می باشد:

1- آجی اریک (زردآلو تلخ) 2- ایست اریک 3- شیرین اریک 4- قربان اریک 5- گواریک 6- غوره شیرین اریک 7- زردآلو نورس.

بعضی از اقسام میوه جات فوق به صورت تر و در فصل میوه مصرف می شوند بعضی دیگر پس از خشک نمودن (با اصول علمی و بهداشتی) به خارج صادر می گردد.

ج: صیفی کاری

یکی دیگر از فعالیت های عمده کشاورزان روستا کاشت انواع محصولات صیفی در باغات سردرختی و در اراضی آبی اطراف روستا می باشد کاشت انواع مختلف محصولات صیفی از قبیل گوجه فرنگی، بادمجان و انواع سبزیجات و غیره در ورجوی می باشد.

طریقه ایجاد باغات انگور

به طوری که قبلاً نیز شرح داده شد یکی از اشتغالات مهم اهالی ورجوی مخصوصاً در سابق فعالیت در امور کشاورزی می باشد. مردم این روستا بیشتر در امور مربوط به زراعت و دامداری و در ایجاد باغات سردرختی و احداث تاکستانها جهت تولید میوه و خشکبار فعالیت چشم گیری داشته و دارند. لذا در ایجاد باغات سردرختی و تاکستانها مهارت خاصی پیدا کرده اند. با توجه به اهمیت مسأله شرح مختصری در مورد طریقه ایجاد و نگهداری باغات انگور داده می شود.

جهت احداث تاکستان در مرحله اول زمین را از لحاظ نوع خاک بررسی می کنند و پس از اطمینان از مناسب بودن خاک زمین را با ریسمان به قطعات مستطیل شکل و ردیف هم تقسیم می کنند (طول این مستطیل­ها معمــولاً یین 15 تا 30 متر و عرض آنها بین 5/2 تا 3 متر مــی باشد) سپس در امتــداد طول این مستطیل ها گودال هایی بــه عمــق 5/1 تا 2 متــر می کنند خاک ها را جمله به اطراف ریخته و پشته تقریباً 45 درجه ای درست می نمایند.

گودالهای متشابه توسط خطوط فرعی به هم متصل گشته و پشته تا محل برخورد با یکی از خطوط اصلی بزرگ ممتد می گردند، از طرف دیگر گودال را به نحوی می سازند که پشته و گودال به صورت شانه دندانه های یکی داخل در دیگری گردد. قلمه های مو را در فصل پاییز یا بهار در صفوف منظم و به فاصله معینی از همدیگر در داخل این گودالها می کارند تا به تدریج قلمه ها رشد پیدا کرده و بزرگ شوند شاخه های بزرگ شده مو را بر روی پشته ای که در عرض این مدت به تدریج آماده شده می خوابانند. در اصطلاح محلی به این گودال ها و ضمائمش (قانا) می گویند. ابتدای قانا را «قاش» وسط قانا را «میانگی»، از وسط به بالا را «اوره» و ته قانا را «گه وه که» می نامند. 

معمولاً بوته های جدید انگور پس از چهار سال کاشت انگور می دهد.

طرز نگاهداری باغات انگور

جهت نگهداری تاکستانها و تولید انگور بیشتر هر یک از باغداران موظفند همه ساله عملیات مشروحه زیر را انجام دهند.

معمولاً قبل از شروع فصل زمستان و سرما تنه و شاخه های مو را در زیر خاک قرار می دهند تا از این طریق از سرمازدگی محفوظ بمانند پس از اتمام فصل زمستان و آغاز بهار پس از گذشت پنج الی هفت روز از عید نوروز باغات انگور آبیاری می کنند و در اصطلاح محلی این آبیاری را «کش سووی» می نامند درنتیجه این آبیاری زمین نرم و آماده برای انجام مراحل بعدی می گردد.

هرس نمودن

هرس نمودن درختان مو معمولاً در نیمه اول فروردین شروع می گردد. این عمل معمولاً توسط افراد متخصص و باتجربه و با دقت بسیار انجام می گیرد. در غیر این صورت افراد ناشی و ناوارد با بریدن شاخه های باردار مو ضرر جبران ناپذیری به صاحبان باغ می زنند. در اثر هرس کردن درختان مو میزان محصول به اندازه­ی قابل توجه بالا می رود.

بیل کاری

عملیات بیل کاری معمولاً از اواسط اردیبهشت ماه شروع می گردد. طرز کار بدین قرار می باشد اول دور ریشه مو را با برداشتن خاکها باز می کنند و در محل به این عمل «قره بوغاز» می نامند. بعد یک دو شاخه «دیلچه» به درخت می زنند تا از پشته فاصله پیدا کند تا بتوان زیر آن را صاف نمود از داخل گودال یا (قانا) خاک را برمی بردارند و به اوره می گذارند تا پشته مجدداً درست بشود. بعد از این عملیات دیلچه را برمی دارند و درخت مو را روی پشته می خوابانند و با یک قلاب چوبی درخت مو را روی پشته محکم می کنند تا در اثر بادهای احتمالی از روی پشته کنده نشود.

پس از آنکه درختان مو روئیده و شروع به رشد کردن می کنند و به این عمل در اصطلاح محلی «دسته گل» کردن می گویند. پس از گذشت یک هفته از این عمل کار «شوسه میاز» کردن شروع می گردد. منظور از شوسه میاز بریدن شاخه های اضافی می باشد تا از این طریق از مصرف نیروی درخت در رویانیدن شاخه های اضافی جلوگیری گردد. پس از پایان این عملیات درآوردن علف های هرز زیر درختان مو آغاز می گردد. جمع آوری علف های هرز معمولاً در ماههای خرداد و تیر ادامه دارد.

آبیاری

معمولاً باغات انگور را بطور مرتب سه مرحله آب می دهند.

1- «خاک آب» در اوایل تابستان کلیه باغات انگور را آبیاری می کنند در اصطلاح محلی این مرحله از آبیاری را خاک آب می نامند.

2- «آرتق سو» (آب اضافه) معمولاً اواخر تیرماه مجدداً آبیاری به عمل می آید که آرتق سو نامیده می شود.

3- «پی آب» (پر آب) سومین مرحله آبیاری در شهریور ماه به عمل می آید و در اصطلاح محلی نام این مرحله آبیاری را «پی آب» می نامند.

شیره نم

در بعضی از سالها که باغداران مصادف با کم آبی گشته و از لحاظ تهیه آب در مضیقه می باشند. در مردادماه باغات را بیل کاری می کنند تا از این طریق جبران کم آبی گردد. این عمل را در اصطلاح محلی «شیره نم» می نامند. 

زمان برداشت محصول

زمان برداشت محصول معمولاً از اواخر شهریور ماه شروع می گردد بدین ترتیب که در اواخر شهریور ماه چیدن انگور فخری و از اوایل مهرماه انگور بی دانه جهت تهیه کشمش و سبزه آغاز می گردد. معمولاً کشمش از انگور بی دانه قرمز که تهیه­ی سبزه از آن امکان پذیر نیست تهیه می گردد.

تهیه سبزه

جهت تهیه­ی سبزه معمولاً از محلولی به نام تیزآب استفاده می کنند. این محلول کمک موثر در خشکانیدن به موقع انگور می نماید. طرز تهیه تیزاب به شرح زیر می باشد:

ابتدا سنگ قلیا را خرد کرده و در ظرف های سفالی که به نام «تغار» نامیده می شود می ریزند. برای هر تغار حدود دو آبگردان (آبگردان وسیله ایست شکل ملاقه بزرگ که توسط آن مایعات را از ظرفی به ظرف دیگر منتقل می کنند) آهک می زنند تا مواد اضافه محلول سنگ قلیا در تغارها ته نشین گردد. لازم به یادآوری است که پس از آنکه آهک به محلول سنگ قلیا اضافه گردید محلول موجود در تغارها را به اندازه کافی به هم می زنند و بعد از گذشت چندین ساعت مواد اضافی ته نشین گشته و مایع شفاف در تغارها می مانند. در این موقع چندین سطل از این محلول را برداشته و در تغار دیگری که خالی است می ریزند. این محلول را تیزاب (تازه آب) می گویند. سپس به همان اندازه که از تغار برداشته شده مجدداً آب اضافه کرده و محلول موجود در تغار را دوباره بهم می زنند، پس از ته نشین شدن مجدداً چندین سطل از این محلول را برداشته و در تغار دیگری می ریزند و این محلول را در اصطلاح محلی «سراب» می گویند و بالاخره باقی مانده محلول را «پس آب» می گویند. جهت تهیه­ی محلول تیزآب دو سطل از تازه آب، چهار سطل تیزآب و چهار سطل از پس آب را در ظرف آهنی که به نام «پاطیل» نامیده می شود و قبلاً در چای مخصوصی به نام «سبزه اوجاقی» تعبیه شده ریخته و می جوشانند. هنگام یکه تیزاب به جوش آمد انگور که قبلاً در سبدهای آهنی پر کرده و آماده نموده اند در داخل پاطیل جوشان فرو می برند و پس از چند ثاینه بیرون می آورند. اگرپوست انگورها ترک بخورد (یعنی باصطلاح محلی ببرد) تیزآب آماده است و تهیه­ی سبزه شروع می گردد. در غیر این صورت یک سطل دیگر تازه آب باید بر محلول موجود در پاطیل اضافه کنند. سبدهای آهنی پر از انگور را پس از خارج نمودن از پاطیل جهت خشک نمودن به ورزن حمل می کنند. لازم به یادآوری است که در سال ای اخیر به جای محلول سنگ قلیا از یک ماده دیگر شیمیایی به نام سودا استفاده می گردد.

تهیه سبزه کالیفرنی

سبزه کالیفرنی یکی از اقلام عمده خشکبار صادراتی می باشد که همه ساله به مقدار قابل ملاحظه ای تولید و به کشورهای خارج از جمله کشورهای اروپایی و حوزه خلیج فارس و هندوستان صادر می گردد.

معمولاً سبزه کالیفرنی را به دو طریق با استفاده از دود گوگرد و بدون استفاده از دود گوگرد به شرح زیر تهیه می کنند.

الف: تهیه سبزه بدون استفاده از دود گوگرد

برای تهیه سبزه کالیفرنی بدون استفاده از دود گوگرد پس از آنکه انگور را آونگ نمودند آنها را در سبد یا زنبیل های آهنی گذاشته و در محلول جوشان تیزآب فرو می برند. پس از حدود هفت یا هشت ثانیه سبد را از داخل محلول درآورده و آن را در محل سرپوشیده ای که در اصطلاح محلی به آن «بارانداز» می گویند از سقف آویزان می کنند تا در مدت ده الی بیست روز خشک شود. پس از تمیز کردن و جدا نمودن خوشه ها آنها را به انبارها، یا بکار خانجات سبزه پاک کنی جهت بسته بندی حمل می کنند.

ب: تهیه سبزه کالیفرنی با استفاده از دود گوگرد

برای تهیه­ی سبزه کالیفرنی با استفاده از دود گوگرد پس از آنکه سبدهای حاوی انگور را از داخل محلول تیزآب درآوردند آنها را در طبق های چوبی به دودخانه حمل می کنند. طبق ها حدود 8 ساعت در دودخانه نگهداری شده و آن آونگ ها را در باراندازها آویزان می کنند تا خشک شده و جهت بسته بندی آماده گردد.

تهیه شیره­ی انگور

پس از جمع کــــردن سبــزه و کشمش یکی از کارهای دیگری که در اغلب باغات توسط باغداران انجام می گیرد تهیه شیره انگور یا به اصطلاح محلی «دوشاب» می باشد.

معمولاً دوشاب از انگورهایی که از آن در تهیه کشمش و سبزه استفاده نمی شود (مانند انگور سیاه و دسته چین) و باقی مانده از انگورهایی که امکان تهیه شیره از آنها مقدور نمی باشد و بالاخره انگورهایی که هنگام تهیه سبزه هنوز نارس بوده، تهیه می گردد. برای تهیه­ی دوشاب معمولاً انگور را به مدت دو روز در یک محوطه نگاهداری می کنند تا پوست انگور کاملاً نرم و پس از دو روز انگور کیسه­ی مخصوصی که در اصطلاح محلی به ان «شیره تورباسی» گفته می شود می ریزند و کیسه را در مخزن مخصوصی که جهت این کار از سالها پیش آمده است (و هر سال در صورت لزوم تعمیر می شود) قرار می دهند. مساحت این مکان یا مخزن در حدود 4 مترمربع بوده و از سطح زمین حدود یک متر ارتفاع دارد و سطح آن کاملاً صاف و معمولاً از سیمان ساخته شده است. این مکان را در اصطلاح محلی «چرز» می نامند. کیسه یا توبره پر از انگور را در چرز قرار داده و به وسیله پا و لگد کردن له می کنند. آب انگور به وسیله­ی ناودانی که در وسط چرز قرار دارد به تغارهای گلی منتقل می گردد. آب انگور در این موقع کمی ترش و ناصاف می باشد. برای اینکه آب انگور صاف و ترشی آن از بین برود خاک مخصوصی را که در اصطلاح محلی «دوشاب تورباغی» می نامند به آن اضافه می کنند (حدود 2 کیلو برای هر تغار) پس از مدتی که آب انگور صاف گردید آنرا در تشت های بزرگ ریخته و حرارت می دهند تا جوش آمده و آبش تبخیر گردد. معمولاً مواظبت می گردد تا قبل از جوش آمدن کسی دست نزند زیرا می گویند ممکن است ناپاک باشد. پس از جوش آمدن مرتب با کفگیر بهم می زنند و کفش را جمع می کنند تا کاملاً تبخیر گردد در حالی که محتوی تشت حالت کش را پیدا کند دوشاب آماده استفاده می باشد.

باغداران ورجوی انواع و اقسام شیره انگور از قبیل شیره انگور با به و شیر و غیره تهیه می کنند. لازم به یادآوری است که رنگ شیره انگور سفید روشن تر و رنگ شیره سایر انگورها کمی تیره می باشد.

ورزن (محل خشک کردن انگور)

محل مخصوصی که در آنجا انگور را خشک می کنند در اصطلاح محلی «ورزن» گفته می شود و آن عبارت از محوطه ایست صاف و باز که هیچ گونه درختی در اطراف آن کاشته نشده و کاملاً آفتاب گیر می باشد و وسعت این محل بستگی دارد به وسعت باغ. این محل را جهت تابش آفتاب رو به جنوب می سازند. ضلع جنوبی آن همسطح با باغ و هرچه به طرف شمال برویم ارتفاع آن بیشتر می گردد و گاهی اختلاف ارتفاع ضلع جنوبی با شمالی حدود 2 متر می رسد. بدین ترتیب سطحی با شیب بسیار تند به دست می آید که به همه نقاط آن آفتاب می تابد.

سطح خارجی ورزن را قبل از استفاده با کاهگل صاف می کنند تا انگورها با خاک آلوده نشود. اخیراً برخی از باغداران سطح ورزن را سمنت می کشند تا کاملاً صاف و تمیز باشد.

دوشاب (شیره انگور)

دوشاب
 دوشاب یکی از مواد غذایی است که بیشتر در آذربایجان آنرا تهیه میکنند .تهیه دوشاب کار سخت و دشواری است و مراحل گوناگونی دارد میدانید برای به دست آوردن یک پیاله دوشاب چقدر باید زحمت کشید.امروزه با وجود کارامل دیگر نمیتوان هر دوشابی را اصل نامید در خرید دوشاب باید دقت کرد که دوشاب خریداری شده کارامل نباشد ویا ازشیره انگور سیاه تهیه نشده باشدبهترین دوشاب: دوشابی است که از شیره انگور کشمشی تهیه شده باشدو رنگ دوشاب شفاف باشد نه مثل قیر سیاه رنگ

مراحل تهیه دوشاب وانواع آن:

 انگور ها را پس از اینکه چیده شد در مکان های خاصی که در زبان آذری به آن (کرزkaraz )گفته میشودله کرده و آب انگور را گرفته و درظرف مخصوصی که از جنس سفال است ودر زبان آذری به آن (تاغار)ودر فارسی به آن کرشک گفته میشود ریخته وسپس جهت خنثی کردن اسیدیته انگور و تصفیه آب انگورنوعی خاک  آهکی به نام (دوشاب توپراقی) به آب انگور اضافه کرده  وخوبب بهم  زده تا کف کند و  تقریبابه مدت12 ساعت آب انگور به همان حا ل باقی میماند وسپس کف  آنرا گرفته وآب انگور صاف شده را درظرف دیگری ریخته و گل  ته تاغار را جوشانده واز صافی رد کرده تا آب انگور صافی بدست آیدسپس آب انگور را از صافی گذرانده و روی اجاق های بزرگی که به نام شیره اجاقی معروف است در تشت های بزرگ مسی میپزند و آنقدر آب انگور میجوشد تا اینکه به حالت شهد در بیاید  سپس از روی آتش برداشته وپس از سرد شدن در ظرفها ریخته و در بیرون از یخچال  نگهداری میکنیم.

 انواع دوشاب 

 1-دوشاب کدو 2- دوشاب شیر 3-دوشاب بادمجان 4- دوشاب به 5- دوشاب سیب و ...

گزارش به اختصار از عملکرد عمرانی، خدماتی و رفاهی دهیاری و شورای اسلامی ورجوی

حمد و سپاس خداوند بی همتا را که توفیق خدمت در نظام مقدس جمهوری اسلامی را به اینجانب عطا فرمود.

دهیاری ورجوی در سال 82 تأسیس گردیده و جناب آقای مرحوم ایوب رجب زاده به عنوان دهیار وقت، مشغول خدمت به مردم شریف ورجوی بود که متأسفانه در سال 84 ایشان به رحمت ایزدی پیوست (روحش شاد).

اینجانب مهدی سلیماندوست با مدرک کارشناسی، از مرداد ماه 1384 به عنوان دهیار ورجوی انتخاب شده و در خدمت اهالی محترم و شهیدپرور ورجوی هستم و در امر توسعه و عمران روستا گامی موثر و محسوس برداشته ام به طوری که از سال 84 دهیاری ورجوی رنگ طبیعی به خود گرفته و عملاً مردم مشاهده می کنند که دهیاری می تواند در روند توسعه و آبادی روستا موثر واقع شود و در این مدت 7 سال به لطف خدا و عنایت مسئولین محترم، با اجرای انواع طرح ها در نقاط مختلف روستا، تغییر و تحول خاصی در بافت فیزیکی روستا ایجاد شده است و تمامی خدمات عمرانی، رفاهی دهیاری برای همگان قابل رویت می باشد. در نهایت افتخار می کنم که در خدمت مردم شهید پرور ورجوی هستم./ مهدی سلیمان دوست (دهیار ورجوی)     دیماه ۱۳۹۰ 

گزارش به اختصار از عملکرد عمرانی، خدماتی و رفاهی دهیاری و شورای اسلامی ورجوی ازسال 84

1- اجرای طرح مصلی(نمازخانه)در ورودی قبرستان ورجوی با زیر بنای 385 متر مربع.
2- تهیه و نصب سه عدد سایبان در ایستگاه های اتوبوس ورجوی جهت رفاه حال مردم.
3-    اجرای طرح جدول گذاری برای آبروهادر خیابان اصلی روستا ،در محله جنب مخابرات تا کمربندی،در ورودی روستا،در محله حصارواقع در مسیر آب شور،در محله چشمه قدیمی تا آخر محله مسجد حمام و غیره جمعا"به طول سه کیلومتر.
4-    تهیه زمینی به میزان 5593 مترمربع (پنج هزاروپانصدو نودوسه مترمربع )از خیرین روستا،وپیگیری احداث سالن ورزشی چند منظوره وسرپوشیده در ورجوی.
5-    تهیه زمینی به میزان 570 متر مربع (پانصدوهفتاد مترمربع)از خیرین روستا،وپیگیری احداث کتابخانه عمومی در ورجوی.
 6-   جمع آوری زباله  روستا از منازل و معابرعمومی روستا به طور مستمر و برنامه ریزی شده. 
. 
7-    اجرای طرح دیوارکشی به قبرستان به طول 400 متر. 
8-    اجرای طرح کف پوش به پیاده روها در خیابان اصلی روستا وساماندهی آنها. 
9-    اجرای طرح تعویض و بازسازی سقف مزار شهدای ورجوی واجرای نمای بیرونی و داخل آن. 
10-  اجرای طرح نامگذاری خیابانها و معابرعمومی روستا با نام شهدای ورجوی و شهدای دوران انقلاب. 
11-  اجرای طرح پلاک گذاری و نصب پلاک به منازل روستا. 
12-  تهیه و خرید ماشین زباله مجهز به دستگاه مینی پک جهت ارائه خدمات به اهالی محترم روستا. 
13-  تهیه و جبران کمبود آب شرب روستا، از آب شرب مراغه با پیگیری ها و تلاش های شبانه روزی وحفاری یک حلقه چاه مجزا جهت تامین وتکمیل آب شرب روستا.
14-  اجرای طرح مسیرگشایی و آزادسازی مسیر جهت تعریض خیابان در محله حصار روستا و ابتدای جاده چایباغی ومسیر گشائی در مسیر هیئت فاطمیه(با مشارکت هیئت فاطمیه). 
15-  تهیه و نصب پرچم در ورودی روستا (دو طرف خیابان).
16-  اجرای طرح آبرو در معابرعمومی روستا و جنب حسینیه فاطمیه ورجوی. 
17-  اجرای طرح آسفالت ریزی در محله حصار واقع در مسیر آب شور،محله چشمه قدیمی روستا،ومسیر هیئت های عزاداری حسینی وسایر معابر عمومی ورجوی با مشارکت اهالی محله(حدود20 هزار مترمربع).
18-  تهیه ونصب تندیس انگور بعنوان نماد وسمبل در ورودی روستا. 
19-  تهیه و نصب تندیس کبوتر در میدان شهدای ورجوی. 
20-  اجرای طرح بازسازی وساماندهی چشمه قدیمی روستا. 
21-  اجرای طرح کانال کشی به محله جنب ساختمان دهیاری ورجوی تا کمربندی روستا به طول 400 متر. 
22-  اجرای طرح احداث سرویس بهداشتی عمومی در قبرستان ورجوی. 
23-  اجرای طرح شن ریزی به اکثریت معابر عمومی روستا.
24-  اجرای طرح بازسازی پل ابتدای کمربندی در ورودی روستا.
25-  پیگیری از مسئولین زیربط و اجرای طرح آسفالت ریزی به فاز اول کمربندی روستا.
26-  پیگیری از اداره مخابرات مراغه در خصوص تهیه ونصب 2 کیوسک تلفنی در روستای ورجوی.
27-  تهیه ونصب نیمکت(صندلی)در پیاده رو ها و غیره جهت رفاه حال اهالی روستا.
28-  پیگیری بسیار جدی از مسئولین زیربط و اجرای طرح آسفالت ریزی به جاده مراغه-ورجوی.
29-  کاشت نهال به معابر عمومی روستاو قسمتی از بلوارمراغه-ورجوی.
30-  اجرای طرح تخریب آسفالت و زیر سازی و آماده سازی و آسفالت ریزی به خیابان اصلی روستا وخیابان مسیر آب شور.
31-  اجرای طرح لوله گذاری وجمع آوری آبهای سطحی کوچه بهداشت ورجوی با مشارکت اهالی محله.
32-  پیگیری بسیار جدی در خصوص حل مسئله اعیانی بودن اسناد مالکیت  ورجوی از جهاد کشاورزی وبنیاد مسکن مراغه وحل وفصل این معضل حیاتی روستا.
33-  پیگیری از ادارات زیربط و نصب لامپ و روشنائی به جاده مراغه-ورجوی.
34-  تهیه ونصب ظروف آهنی زباله به معابر عمومی روستای ورجوی.
35-  برگزاری همایش پیاده روی خانوادگی(ورزش همگانی) با مشارکت پایگاه شهدای ورجوی،اداره ورزش وجوانان در روستای ورجوی.
36-  برگزاری آموزش (هرس کاری،مبارزه با آفات و روش صحیح استفاده از سموم وغیره)از طریق کارشناسان جهاد کشاورزی در روستای ورجوی.
37-  اجرای طرح جدول گذاری در ضلع جنوبی، خیابان اصلی روستا ( در مسیر سالن ورزشی )به میزان 850 متر طول.

 این شبها آسمان شاهد ناله های جانسوز وغریبانه علی (ع) است مدینه غرق ماتم وکوچه های مدینه یادآور اشکهای اولین مظلوم تاریخ است.

بیایید تا به یاد غربت یاس نبی صلوات الله

حضرت فاطمه الزهراء سلام الله علیها

 وبه یاد اشکهای مظلومانه امیرالمومنین(ع) در نخلستان های مدینه ، جمع شویم تا قلب نازنین امام زمان (عج) را که هر لحظه از غم غربت مادرش داغدار  است از خود راضی نمائیم .

خاک پای شما عزاداران توتیای چشم ماست.

مکان : حسینیه هیئت عزاداران الزهراء (س) ورجوی

زمان : روز شنبه  مورخه 27/1/90

ساعت 22 شب

 امور فرهنگی مذهبی هیئت عزاداران الزهراء (س) ورجوی