بسمه تعالی

پایگاه خبری ورجوی: با سلام و احترام ممنون از اینکه برای انجام مصاحبه با پایگاه خبری ورجوی وقت گذاشتید. لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمائید که از چه زمانی وارد نهاد مردمی شورای اسلامی روستا شده اید؟

بسم الله الرحمن الرحیم؛ افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد. بنده نادر امین دوست متولد سال 1352 ساکن روستای ورجوی. مردودی سوم راهنمائی هستم که از سال 1381 تا سال 1396 در شورای اسلامی روستای ورجوی بوده ام.

پایگاه خبری ورجوی: علی رغم تعریف شورا در قانون، شما چه تعریفی از شورای اسلامی روستا دارید؟ و شوراها چه نقشی میتوانند در روستاها ایفا کنند؟

امین دوست: خب شورا انتخاب شده ی مردم است. که این را همه می دانند. اولا شورا زمانی شورا هست که مردم پشتیبانش باشند. مثلا من وقتی به بخشداری که مرکز شوراها هست می روم برای گرفتن یک بودجه ای یا امتیازی؛ خب در همان اول که بخشداری با این درخواست شورا موافقت نمی کند. بلکه یک اما و اگری پیش میگذارد. وقتی بنده دیدم آن امتیاز را نمی توانم بگیرم اینجاست که اگر مردم پشتیبان ما شوراها باشند می توانیم آن درخواست را بگیریم.

 مردم که بنده را انتخاب می کنند و دولت روز شورا را نامگذاری کرده این برای این است که بنده شورای روستا باشم و مردم هجوم نیاورند به بخشداری و فرمانداری تا آنجا را شلوغ نکنند. 5 نفر نماینده مردم بیایند. این 5 نفر هم تا زمانی نماینده مردم هست که بخشداری به حرف شان گوش کند. اگر غیر از این باشد خب مردم حق دارند به بخشداری و فرمانداری مراجعه کنند. پس مردم اگر پشتیبان شوراهایشان نباشند کاری نمی توان از پیش برد.

پایگاه خبری ورجوی: پس به حمایت مردم نیاز هست؟

امین دوست: فقط به حمایت مردم نیاز هست . در هر چیزی به حمایت مردم نیاز هست. هم در روستا هم در شهر. شورا به تنهایی نمی تواند کاری بکند.

پایگاه خبری ورجوی: شما خاطرتان هست که اولین شورای روستا در چه سالی بود؟

امین دوست: اولین شورای روستا بله سال 1377 بود یک دوره قبل از ما.

پایگاه خبری ورجوی: عضوشان چه کسانی بودند؟

امین دوست: مرحوم ایوب رجب زاده؛ ناصر عابدی نسل؛ کریم بهروزی ؛ اسماعیل خلیلی؛ و آقای حمید اقدمی بود.

پایگاه خبری ورجوی: قبل از آن ها چه کسانی بودند؟

امین دوست: قبل از آن شورا نبود. اوایل انقلاب بود که آن ها هم ریش سفیدان روستا بودند. آقای طاهر یزدان فام؛ حاج عبداله خجسته؛ حاج زکریا پاشانژاد؛ و شهید محمد علی راشدی بود. خیلی خاطرم نمیاد.

پایگاه خبری ورجوی: به عنوان فردی که بیش از 14 سال در شورای اسلامی روستای ورجوی سابقه خدمت دارید. آیا شوراهای اسلامی روستای ورجوی توانسته اند در طی این سال ها انتظارات مردم را بر آورده کنند؟ مردم در مورد شوراهای اسلامی روستا چه فکر می کنند؟

امین دوست: مردم؛ البته این به فرهنگ هر منطقه ای بستگی دارد. مردم روستای ورجوی واقعا مردمی با فرهنگ هستند. ما با خیلی از روستایی ها نشست و برخواست داشته ایم اما اهالی روستای ورجوی هم مردم دار و هم با فرهنگ و هم واقعا جایگاه خودشان را می دانند. اما دیدگاه مردم از شورا یک کمی پرت است. مثلا مردم می گویند ما که شورا را انتخاب کردیم پس همه چیز بر عهده شوراها است. در حالی که اینطور نیست همانطور که گفتم باید از شورا پشتیبانی کرد و شورا هم وظایفی دارد. شورا پاسگاه نیست. شورا دادسرا نیست که به شکایات برسد. شورا به دزدی ها رسیدگی نمی کند. یا یک کسی به یک مشکل خانوادگی بر خورد این وظفه شورا نیست که رسیدگی بکند.

بله گاها به شورا ارزش می دهند که بخاطر ریش سفید بودنشان مثلا فلان کار انجام نشود. زندگی یک شخصی از هم نپاشد. مال یک کسی از بین نرود. خود ما از سال 81 این کارها را هم می کردیم و نتیجه هم می گرفتیم. بخاطر اینکه مردم با هم نیافتند خب ما این کارها را هم می کردیم ولی این ها اصلا وظایف شورا نبودند. وظایف شورا جهت عمران و آبادی روستایمان هست. و یکسری امکاناتی را از شهر به روستا آوردن. مثلا یک موقع شهرداری مراغه اصلا توجهی نمی کرد و آشغال ها را در شورچمن می ریخت و از آن جا هم به ماشین ها می زدند و بدون اینکه یک تور بکشند روی ماشین ها می آمدند و از روستا رد می شدند. ما هم حق صحبت کردن نداشتیم که بارها در این مورد جلسه ای در فرمانداری گذاشتیم و با شورای شهر صحبت کردیم. که به هر حال به یک طریقی حل شد. خب این کار شوراست می داند که هر ارگان چه کاری می کند.

پایگاه خبری ورجوی: اینکه قضیه تالاب مطرح شد خوب است. آیا الان در ریخته شدن آشغال در این تالاب شورا نقش دارد؟

امین دوست: نه خیر تالاب در حومه شهر است و ربطی به ما ندارد. حوزه استحفاظی روستای ما تا کشتارگاه است.

پایگاه خبری ورجوی: خب حوزه استحفاظی ما هم نباشد مسیر رفت و آمد مردم ما که هست! این برای گردشگران و میهمانان روستای ما منظره خوبی بوجود نمی آورد. علاوه از آن، مسئله زیست محیطی نیز هست که جایی که زباله دپو شود بیماری های مسرّی و ... هم بوجود می آید. در این مورد شوراها چه کار کرده بودند چرا جلویشان را نمی گیرید؟

امین دوست: خب آشغال شهر باید از یک مسیری عبور کند یا از مسیر بناب، یا از مسیر علویان، یا از مسیر چکان یا از مسیر روستای ما. ولی کسی که مسئول این کار هست در شهر اگر بی خیال شود ما را به درد سر می اندازد. مسئول داریم که دائما سر مسئولیت خودش هست و اجازه نمی دهد حتی یک پلاستیک پفک بر زمین بیافتد. مسئولی هم داریم که می گوید هر کاری می خواهم می کنم. خب این وظیفه مسئول روستاست که باید پیگیر شود تا این کار اتفاق نیافتد.

پایگاه خبری ورجوی: با اینکه اینجا حوزه استحفاظی روستای ما نیست اما عملا یک تالاب دارد از بین می رود اینجا نقش شورا چیست؟! شورا چه باید کند؟

امین دوست: خب آنجا هم یک سازمان ذیربط خودش را دارد. محیط زیست، منابع طبیعی، آن ها باید اقدام کنند. شورا هیچ کاری نمی تواند بکند. خب این همه آشغال باید یک جایی ریخته شود مسئولین هم آن جا را تعیین کرده اند!!! شاید از شورای تامین اجازه گرفته اند یا از فرمانداری اجازه گرفته اند. شهرداری هم سر خود کاری نمی کند. بالاخره هر ارگان باید به کار خودش برسد. شورا قدرتی ندارد که وارد عمل شود و کاری بکند.

پایگاه خبری ورجوی: الان که در حال حاضر عضو شورای روستا نیستید و به عملکرد دهیاری و شورای روستای مان به عنوان یک شهروند نگاه می کنید. چه نمره ای به این ها می دهید مثلا از 20 ؟

امین دوست: خب الان که من دیگر شورا نیستم اگر مسائلی را مطرح کنم در اذهان عمومی یک خللی وارد می شود. ولی مردم واقعا باید خودشان قضاوت کنند. بنده در 14 سالی که در شورا بوده ام برای هر دوره یک اثری از خودمان بجای گذاشتیم. و این تا آخر عمر ما برای ما کافی است. و ذخیره ای است برای آخرتمان. می توانم آن ها را بشمارم.

پایگاه خبری ورجوی: بفرمائید.

امین دوست: یکی مصلی مزار شهداست که آبروی روستایمان هست. سرپوشیده کردیم، و تکمیل کردیم. این یک یادگاری بود از دوره ما. دیگری سالن ورزشی روستایمان هست که این سالن را به روستای قرطاول می بردند. ما با یک طرفندی این را به روستایمان آوردیم. در آن زمان 10 هزار متر زمین می خواستند برای این سالن که ما نداشتیم در محدوده روستا. که با وقف آقا سید جعفر برادر شهید میرحجت سید ورجوی خدا رحمتش کند این زمین با مساحتی بیش از 6500 متر وقف شد. در قبال این هم ما گفتیم که سالن را به نام شهید سید حجت می زنیم که گفتند نه همه شهدای ورجوی برادر من هستند و بنام شهدای روستای ورجوی بزنید. که بعدا هم مشکلاتی بوجود آمد و قضیه بالاخره حل شد. با کمک آقای مهدی سلیماندوست و علی شریفی و ... . این هم یک اثر از دوره ما.

اثر دیگر دوره ما کتابخانه عمومی روستایمان هست که باز برای این مکان زمین نداشتیم که زمین اینجا را هم آقای مجید عطائی برادر شهید عطائی دادند که خدا برادرش را رحمت کند. و مفت و مجانی در اختیار روستا قرار دادند.

اثر دیگر دوره ما آسفالتی است از اول بلوار یوسف آباد تا ماهی چمن ورجوی که در عرض 37 روز این کار را کردیم و آسفالت داخل روستا از اول کمربندی تا میدان ماهی چمن 18000 متر بود. و قبل از این کار ما از جلوی مسجد خان رئیس تا جلوی مسجد حمام به طور نمونه این محل را آسفالت کردیم.

پایگاه خبری ورجوی: که به طور کلی تخریب شده است!!!

امین دوست: بله چون اولش بود. و ما از طرف بخشداری با یک کسی قرار داد داشتیم و این آسفالت هم در عرض یک هفته کلا تخریب شد. ما هم بخاطر آن قراردادمان را عوض کردیم. و با آقای رحیم خانی از ملکان قرار داد بستیم. در قضیه آسفالت هم آقای سجاد سلیماندوست خیلی کمکمان کرد. بعد از آن هم حدود 1500 متر آسفالت اضافه آوردیم گفتیم اگر این طرح برود شاید مثل این دوره فعلی دیگر نیاید ما هم آن را در مسیر چهار راه تا جلوی مسجد خان رئیس استفاده کردیم.  

پایگاه خبری ورجوی: پس اینکه در این دوره خیلی مسیر ها آسفالت نمی شوند دلیلش این است که آسفالت نمی آید؟

امین دوست: از برنامه بودجه این ها خبر ندارم که به چه طریقی هست. چون اگر سرخود چیزی بگویم مجرم می شوم و نمی توانم بعدا پاسخگو باشم.

اثر دیگر دوره ما آنچنان که مردم مشاهده می کنند کانال باغات روستای ورجوی هست که مجموعا 2 کیلومتر کانال به ما داده بودند. و این حق قانونی روستای ما بود. ما این 2 کیلومتر را هم اجرا کردیم که در آن موقع آقای محمود حسینی خیلی کمکمان کرد با اینکه شورا نبود ولی به ما کمک کرد و مردم هم انصافا حمایت کردند. بعدا هم حدودا 6 کیلومتر دیگر اضافه گرفتیم.

اثر دیگر دوره ما چشمه نزدیک مسجد حمام هست که مردم دیده بودند چه وضعی داشت. یا مسیر جلوی بهداشت تا کمربندی روستا. کف پوش های خیابان اثری دیگر بود از دوره ما. سالن ورزشی چند منظوره سپاه یکی دیگر از آثار دوره ماست که از قبرستان روستا زمینی در اختیارشان گذاشتیم.

پایگاه خبری ورجوی: چرا از قبرستان، مگر جا نبود؟

امین دوست: زمینی پیدا نکردیم و آن ها هم خودشان این جا را تائید کردند.

پایگاه خبری ورجوی: نمی خواهید نمره ای بدهید ؟

امین دوست:  به عنوان شهروند. خب چون من خودم در شورا بوده ام شاید بگویند که این جهالتا این نمره را داده است. ولی مردم خودشان مقایسه کنند ببینند اگر کاری صورت گرفته 20 بدهند ولی اگر کاری صورت نگرفته خب نمره اش معلوم است. ولی خب نمی گویم کاری صورت نگرفته چرا. مثلا کارهای ناتمام ما را تمام کرده اند. از جمله تلق دور مصلی و کف پوش و ... که خیلی جزئی مانده بود. بعد از آن من چیزی نمی گویم... یک وقت شما یا کانال رسانه یک مطلبی در خصوص عملکرد ها گذاشته بودید 21 بند. خب حالا من می گویم ولی خب توان این ها هم در این حد بود. جمع آوری سگ های ولگرد طرح نیست. یا جارو کردن معابر طرح نیست. رنگ آمیزی چهارراه طرح نیست. طرح ماندگار است. طرح آن چیزی است که مثلا یک امتیازی چیزی به بخشداری آمده است و عموم می تواند از آن استفاده کند و شما بتوانی آن را برای روستایت بیاوری. الان آقای حسینی رئیس شورای بخش است. که مهم ترین مهره ای است برای ما. شاید خیلی ها ندانند بخشداری هرچه که داشته باشد با امضای رئیس شورای بخش به روستاها می رود. الان وقتی ما استفاده ای نمی کنیم خب ایشان هم به تنهایی چه کار می توانند بکنند؟ شورا به تنهایی نمی تواند کاری بکند شورا با عموم می تواند کار کند. اگر تنها بود می شد کدخدا که کارهایش راحت تر می شد.

پایگاه خبری ورجوی: خب شما به عملکرد خودتان چه نمره ای می دهید.

امین دوست: عرض کردم مردم خودشان قضاوت کنند. نمره هر چه هست مردم بدهند.

پایگاه خبری ورجوی: جناب امین دوست چرا تا امروز هیچ طرح اشتغالزایی در روستای ما اجرا نشده است که مورد حمایت جدی و چشمگیر نهادهای دولتی بوده باشد؟

امین دوست: اشتغالزایی. تا آنجایی که معلومات بنده اجازه می دهد خب سرمایه داران روستای ما هر وقت دستشان به دهنشان رسید از روستا رفتند. یک وقت در شهر در جلسه ای بودم که یکی از سرمایه داران روستای ورجوی نیز از عقب ماندگی روستا گلایه می کرد من هم حضور داشتم. از مسئولین ورجوی هم افرادی در آن جا بودند. به ایشان گفتم که مسئول شما هستید. باعث کار شما هستید. هر حرفی بزنند شما را می گیرد و گناه این عقب ماندگی روستا بر گردن شماست. گفت چرا من ؟ گفتم برای اینکه اگر شما سرمایه داران روستای ورجوی تا یک مسئولیتی پیدا کردید از روستا نمی رفتید و بعدا نمی گفتید که پدرم وصیت کرده مرا در روستای ورجوی دفن کنید. چرا ؟ حالا چون قبر در روستا ارزان است! شما اگر از روستا خوشتان می آمد از اینجا نمی رفتید. شمای سرمایه دار اگر از اینجا نمی رفتید من در دست غریبه نمی ماندم. الان بنده نصف اهالی را نمی شناسم چرا چون اکثرا غریبه هستند. الان هم اکثر سرمایه دار ها رفته اند و اندک اهالی قدیمی که مانده اند خیلی وضع مالی شان مناسب نیست. و غریبه ها که جای ارزان گیر آورده اند پول رهن شهر را می دهند و در روستای ورجوی مسکن خرید می کند. خب وضع این چنین شده که اشتغالزایی بوجود نیامده. اصلا چه کسی اشتغالزایی کند؟

پایگاه خبری ورجوی: خب دولت موظف است یک کارگاه تولیدی یا یک امتیاز اشتغالزایی در روستا بوجود بیاورد. این روستا یک روستای ارزشمند است در مراغه. هم از نظر پیشینه تاریخی هم از نظر هزینه ای که در انقلاب داده است.

امین دوست: بله روستای ارزشمندی است. بنده خودم اگر 200 سال دیگر هم عمر بکنم و میلیادر هم باشم در این روستا می مانم چون تعصب دارم. الان در 13- 14 سالی که در این روستا شورا بوده ام و کار کرده ام حالا چون می بینیم روستای ما در بین روستاهای دیگر مورد تمسخر دیگران قرار گرفته واقعا جای ننگ است و تاسف می خورم و ناراحت کننده است. بنده که در سال 81 یک جوانی بودم و می رفتم به بخشداری و شورای فلان روستا حاج صابر آقا به پای من بلند می شد این احترام برای روستای من بود نه به خاطر من. می دید که روستای من 1200 خانوار دارد. همه مردمی فهیم اکثرا رئیس ادارات اکثرا باسواد. 80 تا شهید دارد 300 و چندی رزمنده دارد 70- 80 تا جانباز دارد. از روستای من حساب می برد. من هم از این موقعیت روستایم استفاده می کردم. می گفتم اصلا وظیفه شماست که فلان امتیاز را به روستای ما بدهید.

پایگاه خبری ورجوی: جناب امین دوست در دوره شما اصلا طرح اشتغالزایی آمد که روستای ورجوی نگیرد و به روستاهای دیگر داده باشند.

امین دوست: قطعا خیر. ما اصلا همچین چیزی ندیدیم. اگر چنین طرحی می آمد ما در جا استفاده می کردیم. حتی اگر می شد منزل خودمان را هم می فروختیم و جای آن را تهیه می کردیم. در حالی که از دولت چنین طرحی نیامد. چون دولت فقط برای ما بودجه عمرانی داد.

پایگاه خبری ورجوی: نحوه تنظیم بودجه سالیانه روستاها چقدر می تواند در توسعه روستائی و ارتقاء شاخص های توسعه روستایی نقش داشته باشد؟

امین دوست: ببینید تنظیم بودجه بر عهده شورا است. گذشته و امروز فرق کرده است. قبلا می گفتند این دفترچه را بنویسید آنچه که احتیاج دارید. چه کاری خواهید کرد؟ چه چیزی می خواهید بخرید. چه چیزی می خواهید درست کنید. این ها را بنویسید و بفرستید بالا. ما هم بالاخره تنظیم می کردیم. نمیگویم من تنظیم می کردم با هم فکری دوستان این کار را می کردیم. آقای مهدی سلیماندوست خودشان کارشناس بودند و این مسائل را می دانستند. بررسی می کردیم و میفرستادیم بالا و در موقع واریز بودجه یک متمم بودجه می آمد. در متمم بودجه هم دقیقش را می گفتیم. و همان مبلغ واریز می شد. اما الان یعنی بعد از دوره ما یک مبلغی مشخص شد که بایستی با همان مبلغ کار می کردیم. اما بوده آن مقداری نبود که از تهران می دادند و ما هم می بایست همان مقدار را خرج کنیم. تهران که ما را نمی شناسد می گویند ما فلان مبلغ را به روستاهای مراغه اختصاص دادیم. بودجه آن است که بخشداری تصمیم بگیرد. ما که در خواست مثلا 100 میلیون تومان می کردیم موظف بودند همان را بدهند اگر ما آن مبلغ را خرج می کردیم و بدهکار هم می آمدیم موظف بودند بدهی ما را هم بدهند. و چون می دیدندکه مبلغ واریزی را خرج کرده ام و معمولا کسری بودجه دارم و دفعات بعد یک مبلغی را مجبور بودند بعدا اضافه واریز کنند. نه اگر خرج نمی کردیم و مثل یک کودک خانه آنچه که می گرفتم را در قلک می انداختم از بالا هم نگاه می کردند می دیدند ما واقعا امانت دار هستیم و دست به مبلغ واریزی نمی زنیم خب واریز نمی کردند و میگفتند نیازی ندارند و واریز می کردند به حساب سایر روستاها.

اینطور نبود که اگر خرج نکنیم بودجه روستا انباشت می شود روی هم. خیر پول را اگر خرج نمی کردیم برگشت می شد.

پایگاه خبری ورجوی:  اینکه ما بخشی از مبلغ بودجه را از سال جاری به سال بعد نگه می داریم امتیاز روستای ماست در مدیریت بودجه یا یک عیب مدیریتی هست؟

امین دوست: اصلا عیبی بالاتر از آن در سازمان دولت وجود ندارد. بودجه را باید در همان سه ماه اول سال خرج کرد. و دولت ببیند شما مبلغ را خرج کردید و کار هم ارائه دادید و اگر اضافه داشتید اضافه کار می کردید دفعه بعد شاید یک مبلغ اضافه تری نیز در نظر بگیرد. چون این پول را دولت واریز می کند اگر ما نگیریم سهم روستاهای دیگر می شود.

پایگاه خبری ورجوی: در دوره شما هیچ اتفاق نیافتاد که بودجه ته مانده ای داشته باشد و به سال بعد منتقل شود؟

امین دوست: قطعا نگذاشتیم بماند که هیچ. همیشه هم بدهکار می آمدیم.  همیشه طلب داشتیم از دولت. که ما اینقدر کار کردیم و اینقدر هم از کارمان ماند. طرح هایمان این را نشان می داد.  در زمان ما بیش از 100 میلیون تومان بودجه واریز نشد. آخرش 100 میلیون تومان بود. در سال.

پایگاه خبری ورجوی: کل بودجه روستای ورجوی 100 میلیون تومان بود؟

امین دوست: کل بودجه حدودا 100 میلیون تومان بود. قبلا ها از سال 81 فکر کنم تا سال 91 هر سال یک مبلغ به عنوان بودجه واریز می شد. هر سال مثلا 70 میلیون یا 80 میلیون تومان. ما از 8 میلیون تومان شروع کردیم. در سال 81 هشت میلیون تومان پول داشتیم. یعنی وقتی شورا را تحویل گرفتیم 8 میلیون تومان پول داشتیم. چون دهیاری روستا را اولین بار ما تعیین کردیم و قبل از دوره ما دهیار نبود. در روستاهایی که دهیار هست بودجه هم هست اما در روستاهای بدون دهیار بودجه ای نیست. در دوره ما هم گفتند دهیار انتخاب کنید که ما هم مرحوم ایوب رجب زاده را انتخاب کردیم. خدا رحمتش کند. ایشان هم 4 ماه دهیار ورجوی شدند و بعد از آن مسئله بیماری ایشان پیش آمد و به رحمت خدا پیوستند. بعد از آن هم ما طی جلسه ای آقای مهدی سلیماندوست را به عنوان دهیار انتخاب کردیم و بعد از آن برای روستا بودجه واریز شد. حتی در دوره آقای رجب زاده هم پولی واریز نشد. آن مبلغ 8 میلیون باقیمانده از دوره قبل هم فکر کنم حاصل از پول فروش منبع آب روستا بود.

من هم گفت با این 8 میلیون یک کاری بکنیم. آقای علی جلیل پور بودند. آقای حجت تیموری بود. کریم بهروزی بود. حمید اقدمی بود و من بودم. ما هم یک فکر کردیم و برای روستا یک خودروی نیسان گرفتیم. رفتیم با 8،250 هزار تومان یک نیسان خریدیم برای حمل زباله روستا. 50 هزار تومان هم از جیب شخصی خودمان خرج کردیم.

بعد از آن هم یک ماشین زباله زرد رنگ و یک تراکتور دادند به روستای ما. که نحوه گرفتن آن هم داستانی دارد که حاج نادر ذاکری در آن موقع خیلی کمک مان کردند. البته ماشین ما تراکتور بود که بایک ترفندی این را هم عوض کردیم و بیل میکانیکی را گرفتیم.  حالا به این وضع افتاده دیگر بماند.

پایگاه خبری ورجوی: شما در دوره گذشته یا دوره های قبل از آن منابع و مصارف روستا را چگونه مدیریت می کردید؟ چه از نظر عمرانی، چه از نظر فرهنگی، چه از نظر گردشکری. چطور تقسیم بندی می کردید. توزیع عادلانه مصارف چطور در روستای ما اتفاق می افتاد. مثلا آسفالت محلات. یا مثلا برای تیم های ورزشی روستا چطور خرج می کردید؟

امین دوست: ما در بودجه یک بخشی داشتیم به عنوان تنخواه. تنخواه جزء هرینه های جاری نبود. یک مبلغی را بخشدار یا شورای بخش تعیین می کرد که امکان دارد برای روستا میهمان بیاید، یا به کسی کمک کنی یا در تشییع یک مستمندی احتیاج داشته باشی یک مبلغ جزئی. ما هم در این امور خرج می کردیم.

اما مدیریت بودجه. خب شورا انتخاب شده مردم هست. مردم هم به شورا اختیار تام داده اند که از طرف ما هر کاری می توانی انجام دهی. ما هم تصمیم می گرفتیم میدیدم از اول مسیر چشمه روستا تا آخر محله مسجد حمام و شروع راه باغات مردم واقعا در مضیقه هستند از نظر راه و بهداشت جوی آب و ... ما هم اقدام به زیر سازی یا کانال کشی آن مسیر می کردیم.

پایگاه خبری ورجوی: یک متنی از قانون را می خوانم خدمتتان.

آمده است که در راستای شفاف سازی درآمد ها و هزینه های روستا و «بر حسب ماده 41 آئین نامه اجرائی تشکیلات، انتخابات داخلی و امور مالی شوراهای اسلامی روستا و نحوه انتخاب دهیار شورا باید در پایان هر سال مالی، ترازنامه مالی خود و دهیاری را طبق فرم های دریافتی جهت اطلاع عموم اهالی به طریق ممکن انتشار دهد.» چرا در هیچ سالی از دوره فعالیت شما این بند از قانون اجرا نشد؟ و اهالی ورجوی در جریان کم و کیف بودجه روستا قرار نگرفتند؟!

امین دوست: فکر می کنم آقای رستمی آذر کسی نبود که این مسئله را از ما بخواهد و دهیار ما این را ارائه ندهند.

پایگاه خبری ورجوی: ما خواستیم، مطالبه کردیم از طریق کانال تلگرامی روستای ورجوی

امین دوست: این یک طرف قضیه. شما کدام اداره را دیده اید که واریز ها و خرج خود را در یک شیشه بزنند؟

پایگاه خبری ورجوی: نه خیر. اداره با شورا فرق می کند. شورا بالاتر از چند اداره است.

امین دوست: اصلا ما اینطور حساب کنیم. که سایز بزرگ ما شهرداری هست.

پایگاه خبری ورجوی: خب شهرداری هر سال ارائه می کند.

امین دوست: بله برای کسی که بخواهد.

پایگاه خبری ورجوی: خیر اصلا در قانون همچین چیزی نیامده است. که هرکدام از مردم خواستند ارائه دهید یا مردم هر منطقه خواست بگوئید. در قانون آمده است : « شورا باید در پایان هر سال مالی، ترازنامه مالی خود و دهیاری را طبق فرم های دریافتی جهت اطلاع عموم اهالی به طریق ممکن انتشار دهد.»

امین دوست: ببینید من هر چقدر توضیح دهم شاید نتیجه ندهد اما اگر از آقای سلیماندوست بپرسید می توانید جواب خودتان را بگیرید. شاید ایشان ارائه کرده اند و شما نمی دانید.

پایگاه خبری ورجوی: نه خیر ارائه ندادند. چون اگر ارائه می دادند در اختیار رسانه ها قرار می گرفت. یا در ملاء عام منتشر می شد.

امین دوست: خب حالا لبّ کلام شما و منظور شما از این سوال چیست؟

پایگاه خبری ورجوی: منظور ما در قانون آمده است. قانون گفته مردم محل، مردم منطقه، مردم شهر، در کل مردم یک کشور باید از منابع و مصارف محل زندگی شان خبر داشته باشند. ما هم یک روستایی هستیم در میان هزاران روستای ایران. در دوره شما بارها اتفاق افتاد که بنده عین متن قانون را اطلاع رسانی کردم. به گوش خیلی ها هم رسید مردم هم دیدند.  

امین دوست: بنده در 12-14 سال دوره شورا یک بار ندیدم که کسی از من بخواهد که این عملکرد را بدهید من هم ببینم. اصلا کسی مطالبه نکرد. اولا آن زمان گروه و کانال نبود. و کسی هم نخواست که این عملکرد را بزنید بر شیشه مغازه ها و بنر کنید تا ما هم بزنیم. اصلا تقاضا کننده ای نبود. و مشکلی هم نداشتیم که عملکردمان را ارائه دهیم. خب الان هم می بینید بعد از من 25 نفر در این روستا عضو شورا بوده اند که اگر خدایی نکرده مسئله بود اول این 25 نفر که در دوره هایی عضو شورا بوده اند حتما یک صدایی می کردند که فلان شده است. برای شورا هم هیچ برد و باختی وجود ندارد جز ناراحتی و دردسر و... بنده که نمی توانستم به خانواده خودم رسیدگی کنم 8 ساعت می رفتم و در بخشداری مراغه معطل می شدم. بدون اینکه ریالی برای من خیری داشته باشد. منتی هم نداشت چون برای خدمت به روستا آمده بودم.

این را هم برای مردم عزیز ورجوی عرض کنم تا بعدا سوء تفاهمی پیش نیاید 16 نفر امضاء می کنند تا از بودجه روستای ورجوی مبلغی برداشته شود. 6 نفر از این عزیزان شوراها و دهیار روستا هستند. از روستای خودمان. 7 نفرشورای بخش مراغه هستند که می بایست امضاء کنند. این 13 نفر. خود بخشدار 14. و امور مالی 15. و در نهایت مهندس فنی 16 امین نفر است که امضاء می کند. 16 نفر طبق فاکتورهایی که باید ارائه شود اجازه مصرف مبلغی را از محل بوجه روستا به دهیاری می دهند. بعد از آن هم مستنداتی از کارهای انجام شده می بایست ارائه شود.

پایگاه خبری ورجوی: طرح هادی روستایی از چه سالی و با چه اهدافی شروع شد و چقدر موفق بوده است؟

امین دوست: طرح هادی فکر کنم از سال 86 اجرا شد، یا قبل از ما جهاد کشاورزی اجرا کرده بود که بعد از آن ما از سال 86 شروع کردیم. و در حد توان خودمان کارها را پیش بردیم. و آن چنان که باید در روستاها جا نیافتاد. مثلا همین خیابان اصلی روستای ما بصورت تکمیل در طرح هادی اجرا نشد و این کار هم جزء وظایف دولت هست که متاسفانه پیگیر تکمیل شدن این طرح در روستاها نیستند که این طرح باید اجرا شود و عقب کشی ها کامل شود.

پایگاه خبری ورجوی: از اینکه عملکرد شما یا دوستانتان در ترکیب شوراهای قبلی مورد نقد اهالی یا رقیبانتان قرار بگیرد ناراحت می شود؟

امین دوست: قطعا ناراحت نمی شویم بلکه خوشحال هم می شویم. پس من برای چه شما را به اینجا دعوت کرده ام؟ من می گویم آنچه که اشتباه منِ شورا هست چون من با رأی شما به اینجا رسیده ام و شما به من اختیار تام داده اید مثل یک پدر و پسر. هر موقع یک اشتباهی داشتم مثل پدر من اشتباه بنده را تذکر بده اگر توجیهت کردم پس کار درست است اگر توجیه نکردم انتقادت را بروی چشم می گذارم. دوست دارم کارهایی که برای روستا انجام می دهیم بصورت منطقی از من سوال کنید و من هم جواب بدهم.

پایگاه خبری ورجوی: آیا در انتخابات شوراهای اسلامی روستا در سال 1400 شرکت می کنید؟

امین دوست: بنده خودم شخصا آقای رستمی آذر هم خسته شده ام. چون اگر حساب کنند 14 سال خدمت برای یک شخص برای روستا باید کافی باشد. هم اینکه مادرم که احترام خاصی برایش قائل هستم اجازه نمی دهد. خانواده و دوستان هم خب اجازه نمی دهند. مسئولین روستا هم که روی حساب و کتاب در مسئولیت ها هستند یا بودند برای ما زحمت کشیده اند از جمله آقای حاج نادر ذاکری؛ ما 25 نفری که در طی حدودا 5 دوره شورای روستا بوده ایم اگر 25 سال دیگر هم بعد از این کار کنیم 1 صدم کار و خدمت آقای حاج نادر ذاکری را نمی توانیم برای این روستا انجام بدهیم. می گویند «لم یشکر الخالق لم یشکر المخلوق» انسان باید حق یک نفر خدمتگذار را بداند. حاج نادر ذاکری که 40 سال قبل برای روستای ما مشکل فاضلاب را حل کرده شما در کشور ایران شاید حتی یک روستا هم پیدا نکنی که شبکه فاضلاب روستایش با این وضعیت و آبرومندانه باشد. این افتخار روستای ماست.

یک مسئله هم عرض می کنم خدمتتان که در این شورا سواد خیلی نمی تواند کارساز باشد شورا یک نهادی است که سواد خیلی نمی تواند کارها را پیش ببرد. کاربلدی می خواهد شاید 80 درصد شورای روستاها سواد ندارند کاربلدی دارند و کارها را پیش می برند. بنابراین مردم هم این را مشاهده کردند جنابعالی هم مشاهده کردید که اکثر این عزیزان لیسانس بودند به غیر از یک نفر و هیچ کاری هم نتوانستند بکنند نه اینکه کاری نتوانند بکنند نه منظور اینکه طرح ماندگاری از خود بجای نگذاشتند پس این خیلی سواد نمی خواهد بلکه روابط می خواهد و ریش سفیدی می خواهد. شهدای روستای ما کاری کرده اند که همه اهالی ورجوی را سربلند کرده اند واقعا از خودگذشتگی کرده اند آن ها با اخلاص رفته اند و واقعا شهید هستند و سر ما را بلند کرده اند. ما هم آن را عابروی خود کرده بودیم و کار می کردیم. می گفتیم محله پدر فلان شهید نباید مثلا خاکی باشد و بر زمین بیافتد بالاخره باید قدردان این شهدا باشیم.

پایگاه خبری ورجوی: اگر فکر می کنید روستای ورجوی نسبت به جایگاه مشخص خود در پیشینه تاریخی که دارد، انسان های متشخصی که تربیت کرده است، جایگاه ویژه ای که در انقلاب اسلامی ایران دارد اما در رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، گردشگری و ... هنوز به آن حق و جایگاه واقعی خود نرسیده است؛ مقصر اصلی چه کسی است؟ مردم یا مسئولین؟ یا مسئولین رده بالا؟ چه باید کرد؟

امین دوست: مردم مقصر هستند! مسئول نمی تواند مقصر اصلی باشد. چرا ؟ چون اولا مردم موجود در روستا مردم واقعی روستای ورجوی نیستند آن طور که مشاهده می کنید آقای رستمی آذر بافت روستای ما بعد از انقلاب نباید این طوری باقی می ماند باید حداقل بافت شهری به خود می گرفت. شما شهرک های امام علی و شهرک امام حسن مراغه را که 4، 5 سال است ساخته شده اند مقایسه کنید با این روستا. بنده که در این قضیه مردم را مقصر اصلی می دانم به این دلیل است بنده مردم موجود در روستا را عرض نمی کنم خب الان اگر یک کاری در روستا انجام نشود چه کسی باید آن را حل کند  من و شما چرا؟ چون به کارها واردیم و میدانیم که باید به کجا و کدام اداره برویم.

بنده که الان می گویم عده ای باسواد و کاربلد و سرمایه دار از ورجوی رفتند به مراغه همین ها هستند که روستا را به این وضع انداختند. حالا یک وقتی هم بنده سال 92 بود فکر کنم از این بابت عصبانی شدم و گفتم کسانی که از روستا رفته اند حق ندارند وقتی یکی از عضو خانواده شان به رحمت خدا رفت بازگردند و ازقبرستان روستا استفاده کنند. اگر از اینجا خوششان می آید خوب می ماندند ولی اگر رفته اند دیگر دفن عزیزانشان در این روستا معنی ندارد. که بعدا این اتفاق بنابه دلایلی امکان نداشت و کار جور دیگری رقم خورد و ما از هر خانواده یک مبلغی 200 هزار تومان تعیین کردیم که بگیریم.

حالا بنده که عرض می کنم این افراد را می گویم که معمولا مسئول هستند ولی دیگر در روستای ورجوی زندگی نمی کنند. و از روستا رفته اند همین ها این روستا را به این وضع انداخته اند. کدام اداره هست که در شهر رئیس و روئسایش از اهالی ورجوی نباشد. ما حتی در تبریز هم مسئول در حد مدیر کل داشتیم که از اهالی روستای ورجوی بودند. اما نماندند و روستا به این وضع افتاد. خب اگر آن ها می ماندند دیگر شورا من نبودم فلان مسئول و رئیس فلان اداره بود که از اهالی روستای ورجوی بود.

پایگاه خبری ورجوی: جناب امین دوست! بسیار اتفاق افتاده است که در زمان انتخابات نمایندگان مجلس شورای اسلامی، برخی کاندیداها قول شهر شدن روستای ورجوی را داده اند و حتی این مسئله یکبار هم در صحن علنی مجلس شورای اسلامی مطرح شده و آخرین بار هم در دوره قبل توسط یکی از کاندیداها مطرح شد. اما بعد از کسب آراء حتی یکبار هم به این روستا سر نزده اند، به نظر شما مقوله شهر شدن روستای ورجوی برای قول زدن مردم روستا هست یا نه می تواند عملیاتی شود؟ نظرتان در خصوص شهر شدن روستا با این وضعیت چیست؟

امین دوست: خب اینکه معلوم است اگر شهر شود بهتر است هر چقدر که معایب هم داشته باشد بالاخره امکانات هم خواهد داشت. شهر شدن روستا بر حسب جمعیت. که در سال 92 چنین نامه ای برای ما آمد که یک سری کار باید می کردیم. ما هم با آقای ذاکری این مسئله را در میان گذاشتیم ایشان هم گفتند حل می کنیم اما یک شرطی هم برای ما گذاشتند که باید جمعیت روستا 4800 نفر باشد. آن وقت هم ما جمعیتمان 3200 نفر بود حدودا. به ما گفتند می توانید محدوده روستا را نیز به جمعیت اضافه کنید ما هم با این کار توانستیم جمعیت را به 3400 نفر تقریبا برسانیم که باز دیدیم این جمعیت به حد نصاب نرسید. که نتوانستیم به نتیجه ای برسیم. فکر می کنم اگر آمار جمعیت روستای ما به حد نصاب برسد روستای ما هم شاید به شهر تبدیل شود. ولی بعید می دانم با نزدیکی روستای ما به شهر این کار بتواند عملیاتی شود.

پایگاه خبری ورجوی: چه کسانی با چه ویژگی هایی باید کاندیدای شورای اسلامی در روستای ورجوی باشند؟

امین دوست: خب فردی می تواند کاندید شورا شود که اولا گفتم برای هیچ کدام از این کاندیداها دعوت نامه که نمی فرستند مردم. ایشان باید با میل و رغبت خودش بیاید و صرفا هدفش برای خدمت به عموم باشد نه اینکه برای حل کردن مشکل امتیاز های ملک و ... بیاید و آن را حل کند و برود. این کار هم دور از انصاف است و هم باعث عقب ماندگی روستا هست. این را باید همه بدانند. روستا و مردم بازیچه منِ کاندیدای شورا نیست. که بخاطر منفعت شخصی بخواهد مردم را بدبخت کند. شما فکر نکنید که مردم بدبخت نمی شوند. چرا. چون وقتی مثلا درب منزل شما 5 سال برای آسفالت شدن معطل می شود خب مردم سختی می کشند. یا بودجه ای که برای روستا تخصیص نمی یابد یا اصلا بدون هزینه کردن در روستا بودجه برمی گردد به خزانه. خب این حق مردم است.

ساخت مصلی در جلوی مزار شهدا شخصا نظر من بود که دوستانم هم تائید کردند و این مصلی ساخته شد. خواستیم از جلوی آفتاب ماندن مردم یا زیر باران ماندن مردم در هنگام نماز دیگر در امان بمانند خب طرح بدی هم نبود و آبروی روستایمان هست الان.  

پایگاه خبری ورجوی: مردم چگونه انتخاب کنند؟ چه چیزی در انتخابات مهم و سرنوشت ساز است؟

امین دوست: البته هر کسی یک طوری فکر می کند. هر کس هر جوری فکر می کند با سرنوشت خودش بازی می کند. روی این مسئله باید یک فکری شود مثلا 20 نفر افراد روشنفکر دور هم جمع شوند و بررسی کنند که از هر گروه یا طایفه در روستا باید به چه کسانی رای داد. که این هم شاید خیلی عملیاتی نباشد چون در رای دادن آنچه که مهم هست لحظه نوشتن رای در پای صندوق آراء است. شاید ما خیلی توجه نمی کنیم که به چه کسی داریم رای می دهیم مثلا چون همه به فلانی رای می دهند پس ما هم فلانی را انتخاب می کنیم. اینطور نیست ما باید به این توجه کنیم که اشاره بزرگ و رهبر ما به کدام شاخص هاست. چون ایشان از اول انقلاب زحمات زیادی برای ایران کشیده اند و الان مصلحت مملکت را می دانند. به حرف ایشان گوش دهیم در رای دادن. در رای دادن نباید کورکورانه رفتار کنیم. متاسفانه انتخابات در روستاها شاید طایفه ای باشد هرکس نفرات زیادی داشت همان انتخابات را می برد.

پایگاه خبری ورجوی: در انتخابات سال های گذشته شنیدیم که افراد غریبه آمدند به روستا و به کاندید مورد علاقه خودشان رای دادند. با فرض صحت این قول، آیا این حق الناس نیست؟ ضایع شدن حق اهالی روستای ورجوی در انتخاب کاندید اصلح نیست؟ ناظران صندوق های رای باید از آرای مردم چگونه صیانت کنند؟

امین دوست: اولا اینکه می فرمائید که به نکته خوبی هم اشاره کردید بنده چون در انتخابات دوره قبل کاندید بود خداوند شاهد است و به قرآنی که می خوانیم قسم می خورم از مغازه خودم بیرون نرفتم آن روز. یعنی خجالت کشیدم از مردم. من با سابقه 14 ساله ام در شورا به مردم نگفتم که مثلا برای بنده رای بدهید. مردم خودشان می دانند. ولی ساعت 9:30 شب بود نیم ساعت به پایان رای گیری مانده بود که رفتیم به رای دادن. در مدرسه راهنمائی. خداوند خودش عالم است. در این قضیه هم شاهد داریم. داخل مدرسه حدودا 50 نفری افراد بودند هم در بیرون هم در داخل سالن یک نفرهم آشنا در پای صندوق های رای بود. از این 5 نفر فقط 4 نفرشان از اهالی روستای ورجوی بود آقا و خانم !!! آقای فلانی و آقای فلانی با خانمشان بودند و غیر از این 4 نفر قطعا از اهالی روستای ورجوی کسی نبود. ما هم با چند نفر از دوستانمان رفته بودیم به رای گیری. بنده هم اعتراضی نکردم که این ها اینجا چکار می کنند چون مینی بوسشان هم در جلوی مدرسه بود! حالا آن ها که ناظر صندوق هستند شاید خیلی مقصر نباشند چون انتخابات ریاست جمهوری هم آن زمان بود اگر اعتراض می کردیم می گفتند ایشان به ریاست جمهوری رای می دهند. در حالی که اگر این 50 نفر رای میدادند در روستای خودشان رای می دادند!!! آن ها را آورده بودن که در اینجا در روستای ورجوی رای بدهند این به شعور و نظر مردم ورجوی توهین کردن هست. ثمره و عملکرد آن هم می شود این وضعیت! که امروز مشاهده می کنید. مثلا اهالی فلان روستای مراغه بیایند در روستای ورجوی رای بدهند عملکرد آن رای، می شود وضعیت امروز روستای ورجوی!!! که مشاهده می فرمائید. اگر اهل روستا برای خودشان تصمیم می گرفتند این طور نمی شد و این حق الناس است.

پایگاه خبری ورجوی: بدون تعارف در مورد پایگاه خبری تحلیلی ورائوی چه نظری دارید؟

امین دوست: واقعا از شما تشکر می کنم. نه اینکه در رویتان بگویم همیشه هم تشکر کرده ام. چون واقعا زحمت کشیده اید. اما همیشه در طول زندگی تان یک طرفه حرف نزنید. حق هر چه هست با آن باشید. نیمه خالی لیوان را همیشه نبینید. از تجربه خودم می گویم. همیشه نیمه پر لیوان را ببینید. کسی که از جان و دل برای روستا خدمت ارائه کرده برای اینجا زحمت کشیده وظیفه ما تشکر کردن از این اشخاص است. / تمام

22 بهمن 1399

پایگاه خبری تحلیلی ورائوی ؛ ارتباط با مدیر مسئول (09354321294)