💢 نگاهی به اختلافات فرهنگی در سفر گردشگران؛
⛔️ جایی که شما #شلوارک می‌پوشید ما زندگی می‌کنیم!

با آغاز سفر گردشگران به مناطق مختلف، دغدغه سفر و گردشگری برای بسیاری از مردم جدی می‌شود و بازهم این سوال مطرح می شود که چرا مردم برخی از مناطق چشم دیدن گردشگرها را ندارند و روی خوش به توریست ها نشان نمی‌دهند. مشکل «بی‌فرهنگی» مناطق محلی است یا مساله جای دیگری است؟

از لذت‌ها و بخش‌های هیجان انگیز سفر برای همه ما می‌توان به آشنایی با فرهنگ دیگر شهرها و کشورها اشاره کرد. از این رو بیشتر ما برای فهمیدن و آشنایی با فرهنگ شهر مقصد؛ سعی می‌کنیم تا با انجام کارها و یا رفتارهایی، صمیمیت و نزدیکی به بومی‌های منطقه نشان دهیم. غافل از اینکه شاید با همین صمیمیت، #خطوط_قرمز_فرهنگی مردم منطقه را عبور کنیم.

✍️ حقیقت ماجرا این است که اکثر ما با سیستم رفتاری خودمان به مسافرت می‌رویم. مثلا اگر عادت داشته باشیم همیشه با لهجه‌ها و گویش‌های مختلف شوخی کنیم؛ در شهر مقصد نیز همین را اجرا می‌کنیم و برایمان هم مهم نیست ممکن است جامعه محلی از این #نمک‌_پرانی‌_مان ناراحت شود. حتی در مواردی نیز پیش آمده است که ما در مسافرت‌هایمان به حریم فرهنگی جوامع محلی بی‌توجهی کرده‌ایم و با بهانه‌ای مانند لذت بردن از سفر؛ #حرمت_میزبان را شکسته‌ایم.

💢 مثلا دختر و پسر در یک جزیزه که جامعه محلی دارد با #پوشش_نامناسب عبور و مرور می‌کند. درحالی که جامعه محلی آن هیچوقت با آن پوشش ظاهر نمی‌شوند. وقتی هم به این رفتارها انتقاد می‌شود، می‌گویند ما آزاد هستیم و آزادی حق همه است. اما این اشتباه است. چرا که هیچ کجا در دنیا به بهانه آزادی وارد #حریم_زندگی_آدم‌ها نمی‌شوند.

بی‌شک وقتی در جهان ما، استفاده از هر شیء راهکار و روش خاص خود را دارد؛ بدیهی است که رفتار با هر شخص و خانواده و در ابعاد بزرگتر رفتار در میان هر قومیت و شهری؛ آداب خود را دارد.

اما احترام به جوامع محلی در گردشگری از کجا برای جامعه جهانی به دغدغه تبدیل شد؟ در دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی زمانی که گردشگری انبوه شکل گرفت، مشکلات زیادی در دنیا به وجود آمد. از مباحث آسیب‌زای این مشکلات عدیده؛ مباحث اجتماعی و فرهنگی بود. آدم‌ها به یک شهر سفر می‌کردند و مشکلات فرهنگی و اجتماعی بسیار زیادی ایجاد می‌کردند. پس از این ماجراها؛ نشستی در ترکیه و بعد هم شیلی برای بررسی این اتفاقات برگزار شد و تصمیم بر آن شد تا کدهای اخلاقی در گردشگری تدوین شد. در نهایت ۱۰ کد اخلاقی از این بررسی‌ها خارج شد.

✍️ در بعضی موارد پوشش یا رفتارهایی در شهرهای بزرگ، عادی و متدوال است درحالی که در شهرهای کوچکتر و با آداب و رسوم مختلف؛ چنین نیست و سر زدن چنین رفتاری خارج از عرف میزبان به حساب می‌آید.

اما واقعیت ماجرا در توسعه گردشگری؛ مستلزم #احترام_متقابل بین گردشگر و جامعه محلی است. این موضوع بسیار مهمی است و قصد دارد این مسئله را بفهماند که اگر شما قصد توسعه گردشگری در یک منطقه را داشته باشید، حتما باید طبق قاعده« احترام متقابل میان گردشگر و جامعه محلی » پیش بروید.

💢 اگر احترام متقابل به وجود نیاید، جامعه محلی به ورود گردشگر بی‌تفاوت می‌شود و دیگر برای او فرقی ندارد که منطقه‌اش گردشگر بیاید یا نه. اگر مسئله شدت بگیرد، جامعه محلی وارد مرحله #رنجش می‌شود.

✍️ پس بنابراین خوب است بدانیم که طبق بیانیه سازمان ملل جامعه محلی دارای حق است. بنابراین تمام هنجارها، فرهنگ و رفتار جوامع محلی باید برای گردشگر مهم باشد. ما در رفتن یا نرفتن به یک منطقه حق انتخاب داریم ولی اگر تصمیم‌مان به سفر به یک منطقه خاص شد؛‌ باید به رفتار جامعه محلی احترام بگذاریم./ ایسنا

#پایگاه_خبری_ورائوی
Www.varjovi.ir

در پی انتشار برخی از اخبار پیرامون جنوب شهرستان مراغه؛

📃  دو رفتار اجتماعی مهم از اهالی و مسئولین روستای ورجوی که مورد قضاوت همگان قرار خواهد گرفت.

یادداشتی از مدیر مسئول پایگاه خبری ورائوی

چنانچه از اخبار منطقه و شهرستان مراغه در طی روزهای اخیر با خبر بوده باشید. حتما این خبر ها را شنیده اید حتی بصورت گذرا یا در حد تیتر خوانی خبرها ..!

1. خبر ثبت جهانی معبد مهر ورائوی
2. خبر ایجاد کنار گذر جنوبی در مراغه منتهی به مسیر جنوبی ورجوی
3. خبر تخصیص اعتبار و تکمیل آزاد راه هشترود مراغه منتهی به مسیر جنوبی ورجوی و
4. خبر حضور وزیر میراث فرهنگی و گردشگری کشور در مراغه همزمان با #روز_مراغه و احتمال بازدید از معبد مهر

✍️ فارغ از برخی مقاصد محتمل سیاسی - آینده سازی، با شنیدن این اخبار یک امیدواری معقول در دل هر شهروندی نسبت به آینده روشن این روستا جوانه می زند و ناچارا موجب مرور مجدد این اخبار در طی چند روز قبل با مداقّه بیشتر می شود؛نباید غافل از یک خوش اقبالی عمومی بوده باشیم، که این روزها سمت و سو و جهت توسعه ی روستای ورجوی  ِشهرستان مراغه را به خود نشانه گرفته اند. جهتی که یکبار در نوک پیکانش ثبت جهانی معبد مهر ورجوی در سازمان یونسکو دیده می شود و جهتی دیگر که قرار است با حضور وزیر محترم گردشگری کشور ردپائی از موافقت ها و حمایت ها را از خود بر سرنوشت این اثر تاریخی عظیم ملی بر جای بگذارد.

✍️ تحقق این اخبار مهم، هم سو یا جدای از همدیگر، ( منظور با متولیانی مستقل و جدای از هم) در جای خود اهمیتی مضاعف و وصف ناپذیر دارد چرا که در هیچ برهه ای از تاریخ این روستا چنین رویدادهایی اتفاق که هیچ، حتی مخابره نیز نشده اند. (با چشم پوشی بر نظر برخی ها که، دروغ یا سخنان غیر قابل تحقق هر چه بزرگ تر باور پذیرتر)، به زعم پایگاه خبری ورائوی، احتمال تحقق هر یک از این اخبار به تنهایی بسیار مهم بوده و بار مسئولیت مسئولین روستا و اهالی روستای ورجوی را دو چندان می کند. و در این میان مسئولین و اهالی روستای ورجوی لزوما ناگزیر از ۲ رفتار اجتماعی مهم هستند که در برابر همگان- حتی آیندگان روزی مورد قضاوت قرار خواهد گرفت که چه رفتاری از خود نشان دادند؟!

1. اتحاد، آگاهی، مشارکت و انسجام در داخل روستا و
2. حمایت قطعی و ۱۰۰ درصدی از حامیان توسعه ی روستای ورجوی و بانیان احیای صنعت گردشگری این روستا

✍️ قبل از پرداختن بر این دو مهم، مایلم مِن باب تذکر و اهمیت ِ این اخبار چند سطری بنویسم:

1️⃣ در صورت تحقق خبر اول وعده ثبت جهانی معبد مهر ورجوی در سازمان جهانی یونسکو؛ اولا: یک جرم جنگی علیه این میراث ملی متوقف می شود. آنچه که سالیانی است مورد تقاضای اهالی شریف روستا، دوستداران میراث فرهنگی شهرستان و سایر هم وطنان و گردشگران داخلی و خارجی است. دوما: با اعطای کمک های مالی، حفاظتی و اطلاعاتی از سوی سازمان یونسکو، این معبد عملا در یک حصار و قلعه ی حفاظتی مستحکمی قرار می گیرد. کاوش و احیای بخش های زیر زمینی، تزریق حیاتی دوباره به شریان های صنعت گردشگری ورجوی و مراغه، حصول درآمد پایدار و دهها عایدات مالی، اقتصادی، فرهنگی، رفاهی، و گردشگری از احتمالات تحقق خبر اول است.

2️⃣ در صورت تحقق خبر دوم یعنی ایجاد کنار گذر جنوبی در مراغه و جذب عملی و میدانی  ِ200 میلیارد ریال در مرحله اول، جنوب روستای ورجوی در مسیر یک راه مواصلاتی بین شهرستانی (بناب و هشترود), و یک سه راهی  ِ مهم در تقاطع (بناب، ملکان، هشترود) که جنوب روستای ورائوی خواهد بود، قرار می گیرد. ایجاد بازار فروش دائمی محصولات و خدمات بین راهی به معنای واقعی کلمه، تغییر جهت توسعه روستای ورائوی از سمت غرب و شمال روستا به سمت جنوب و جنوب شرقی روستا، افزایش ارزش زمین های واقع در مسیر و دهها امتیاز محلی دیگر که روستای ورجوی می تواند از این پتانسیل های بالفعل و ویژه استفاده نماید.

3️⃣ در صورت تحقق خبر سوم و آغاز بهره برداری کامل از آزاد راه هشترود مراغه؛ و پیوست این آزاد راه به مسیر منتهی به شهرستان ملکان، تکمیل شده ی همان اتفاقات است که در صورت تحقق خبر دوم برای جنوب و جنوب شرقی روستای ورجوی نیز اتفاق خواهد افتاد. و بالاخره

4️⃣ در صورت تحقق خبر چهارم و حضور وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در مراغه و احتمال بازدید از معبد مهر ورجوی؛ فراموش نکنیم که آخرین وزیری که این روستا را ترک کرده است قدمتی 60 ساله دارد!! با کمّ و کیف هایی که بر آن مفروض است. و حضور وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در #روز_مراغه و بازدید احتمالی از معبد مهر ورائوی یا پرداختن به موضوع احیاء این مجموعه ی سنگی ِ عظیم ِ زیرزمینی نیز می تواند در نوع خود کم و کیف هایی داشته باشد حتی می تواند مبارک و میمون باشد! اگر در استقبال از وزیر و هیئت همراه خوب برنامه ریزی شود. و وضعیت حال حاضر روستا و شهرستان به درستی تفهیم و تشریح شود. آن وقت دیگر نیازی به نامه نگاری های سلسله مراتبی طولانی مدت، گردش کارهای خسته کننده ی بی اثر و بی توجهی های همیشگی دور و اطراف نخواهد بود...

اما در پایان؛ و آن دو رفتار اجتماعی مهمی که سرنوشت این روستا و منطقه را تغییر خواهد داد؛ بیائید یکبار دیگر به تاریخ دفاع مقدس در این روستا بر گردیم (متحد ترین شرایط اجتماعی در تاریخ روستا)؛ بیائید یکبار دیگر برای برون رفت از این ساختار شکنی ها بسیج شویم و سنت های رو به زوال منیّت گونه و خود محوری ها را کنار بگذاریم. بیائید برای یکبار دیگر هم که شده به اصل اتحاد و انسجام در کارها برگردیم.

اول) اتحاد، آگاهی، مشارکت و انسجام در کارها ! ؛ اتحاد و مشارکت حتی قبل از آگاهی، سرنوشت ساز ترین عنصر توسعه و رشد در روستای ماست. آیا کار در یک فضای غبارآلود  ِتفرقه انگیز آسان تر و روبه رشد تر است یا در یک فضای متحد و صمیمی؟! مگر می شود با عدم حمایت و عدم پشتیبانی از دهیار و شورای اسلامی زحمت کش و پا به کار، و یا بالعکس با عدم توجه به رآی و نظر نخبگان و دلسوزان محلی روستا، عدم تشکیل کارگروه های تخصصی و استفاده از نظر کارشناسان امر و عدم تشکیل اجماع عمومی, کارها را پیش برد؟! مگر می شود بدون آگاهی و روشنگری توقع داشت! مگر بدون در جریان امور گذاشتن مردم، می شود آنها را پای کار آورد و انتظار داشت تا حماسه بیآفرینند؟!

دوم) حمایت قطعی و ۱۰۰ درصدی از حامیان توسعه ی روستای ورجوی و بانیان احیای صنعت گردشگری این روستا؛ انتظار آن است که مردم بدون توجه به حواشی و پیش داوری های سیاسی، گروهی و جناحی! از حامیان توسعه ی روستای ورجوی و بانیان ِ احیای صنعت گردشگری این روستا (امروز مشخصاً دو نفر از بزرگان فعال و زحمت کش شهرستان) حمایت قطعی و ۱۰۰ درصدی خود را اعلام کنند.

امروز احیای صنعت گردشگری روستا و مشخصاً ثبت جهانی معبد مهر، آغاز کاوش ها و بهره برداری از این اثر ملی، بالاتر از تمام احتیاط های سیاسی گروه های محلی و شهری و یا سلایق شخصی است. چرا که مردم در مرحله ی قضاوتِ ادعا ها و وعده ها نیز در موعد خود قرار خواهند گرفت، منتهی پس از مرحله ی حمایت ها و پشتیبانی ها ...

✍️ به امید تحقق وعده های نیک و سپاسگزاری از مسئولین امر

یادداشت دیگر پایگاه خبری ورائوی در رابطه با این اخبار با عنوان چه فکر می کردیم؛ چه شد منتشر خواهد شد.

🏷 هادی رستمی آذر | مدیر مسئول پایگاه خبری ورائوی

🔸 | ۰۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ |

یادداشت پایگاه خبری تحلیلی ورجوی
سرویس بهداشتی عمومی در روستای ورجوی یک ضرورت و زیرساخت فراموش شده در حوزه گردشگری و رفاهی ؛ نبود سرویس بهداشتی عمومی معضلی برای همسایه ها و بازدیدکنندگان از معبد مهرمراغه

اهمیت توجه و پرداختن به موضوع بهداشت عمومی و احداث سرویس های بهداشتی در دسترس شهروندان برای تامین سلامت فردی و ایجاد نظم عمومی مورد اهمیت و تاکید #مدیریت_شهری است. وجود #سرویس_بهداشتی_عمومی در سطح شهرها، #روستاها و مسیرهای بین راهی جزو مطالبات اولیه شهروندان است که باید از سوی شهرداری ها و #دهیاری ها مورد توجه قرار گیرد و به همین منظور انتظار می رود شوراهای اسلامی روستای ورجوی و دهیار جوان ورجوی برای رفاه حال عموم مردم روستا و دسترسی آسان و #آبرومندانه گردشگران و میهمانان نوروزی و فصلی در روستای گردشگرپذیر ورجوی به این مهم توجه خاصی داشته و در نهایت اقدام به احداث سرویس بهداشتی عمومی نمایند.

همانطور که در بیشتر کشورهای دنیا، کمبود سرویس‌ بهداشتی به عنوان یک معضل مهم مطرح است در کشور ما نیز سال هاست این مشکل در سطح شهرها و علی الخصوص روستا ها همچنان خود نمایی می‌کند؛ به گزارش سایت بهداشت محیط ایران فقدان توالت باعث می‌شود سالانه 200 میلیون تن فضولات انسانی به صورت جمع آوری‌نشده و تصفیه‌نشده به جای بماند و به بدبو شدن محیط زیست و قرار گرفتن میلیون‌ها نفر در معرض بیماری‌ها بینجامد. کمبود توالت‌های بهداشتی در کشورهای در حال توسعه سلامت ۲.۶ میلیارد نفر را به مخاطره جدی انداخته است.

بنا به گزارش سازمان بهداشت جهانی هر دلاری که برای توالت سازی خرج می شود ۹ برابر آن مبلغ بصورت سود (کاهش هزینه های درمان و …) بر می گردد.

گذشته از اهمیت این نیاز عمومی و ضرورت بهداشت محیطی در سطح کلان و ملی، روستای گردشگرپذیر و تاریخی ورجوی مراغه که گام های اولیه و مقدماتی خود را جهت تبدیل این روستا به یک روستای پویا و فعال در حوزه گردشگری بر میدارد نباید در حل این مشکل پیش پا افتاده غفلت کند! و یا درجا بزند! چرا که یکی از ضرورت های لازم برای روستای گردشگری شدن اهتمام به حل مشکلات اولیه گردشگران و مطالبات شهروندان آن یعنی اهالی عزیز روستای ورجوی است .

به اذعان اکثر اهالی روستای ورجوی، و راهنمایان محلی و گردشگران نوروزی در مراغه و روستای ورجوی، نبود سرویس بهداشتی عمومی (آبرومندانه) پیرامون معبد مهر ورجوی یک معضل زیرساختی و مهمی است که برای همسایه های معبد مهر و گردشگران و بازدیدکنندگان از این اثر عظیم و بی نظیر تاریخی همواره مشکلاتی را داشته و خواهد داشت. بنابراین انتظار می رود مسئولین محترم امر علی الخصوص #بخشدار_محترمه_مراغه سرکار خانم انتظاری و شوراهای اسلامی و دهیار جوان ورجوی به این مهم توجه و اهتمام ویژه ای داشته باشند. تا در سریع ترین زمان ممکن بتوان به ادامه روند این معضل محیطی غیربهداشتی خاتمه داد. انشاء الله

پایگاه خبری تحلیلی ورجوی / 25 آبان 1397